H αβάσταχτη

ελαφρότητα

της Νέας Δημοκρατίας…

ΣΤΙΣ αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου βρέθηκα σε μια ταβέρνα της Θεσσαλονίκης, με δημοσιογραφική συντροφιά  να δειπνούμε με το σύνολο σχεδόν του ηγετικού πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας…Και, καθώς το κρασί έρεε άφθονο κι οι γραβάτες είχαν λυθεί, η συζήτηση για το παρόν και το μέλλον του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ξέφυγε από τις τυπικότητες μιας comme il faut συζήτησης μεταξύ πολιτικών και δημοσιογράφων και έγινε απολύτως ουσιαστική…Όταν λοιπόν, κάποια στιγμή μου ζητήθηκε να πω την γνώμη μου, δεν έκρυψα λόγια:

-         Αυτό που ξέρω εγώ – τους είπα – είναι ότι το κόμμα είναι έρμαιο των ισορροπιών που έχουν διαμορφωθεί στο εσωτερικό  του. Ακόμη και σε επίπεδο μεσαίων στελεχών. Στη Λάρισα π.χ, εν όψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου στη διαμόρφωση του ψηφοδελτίου της Λάρισας δεν τολμήσατε ν’ απαλλαγείτε  ούτε καν  από τους υποψήφιους που προσβάλλουν το κόμμα…

-         Υπάρχουν υποψήφιοι που προσβάλλουν το κόμμα στη Λάρισα; με ρώτησαν…

-         Και στη Λάρισα και σ’ όλη την Ελλάδα υπάρχουν…Είναι αυτοί που στελεχώνουν τα ψηφοδέλτια γιατί η ηγετική ομάδα δεν έχει το θάρρος ή το κουράγιο να τους πει ότι είναι «νούμερα»…Δεν έχουν πιθανότητες εκλογής, αλλά πολιτεύονται με τη Νέα Δημοκρατία και δυστυχώς την εκπροσωπούν…Με ό,τι σημαίνει αυτό για την σοβαρότητα του κόμματος…

ΜΙΛΗΣΑΜΕ και με ονόματα (ποιος δεν τα ξέρει άλλωστε) και κουνούσαν με νόημα το κεφάλι άπαντες, ψελλίζοντας «γίνονται σ’ όλα τα κόμματα αυτά»…Προφανώς και σ’ εκείνα που προσπαθούν να πείσουν ότι η επιπολαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνη για τον τόπο…Ένας από τη συντροφιά, εκείνη τη στιγμή, έθεσε ζήτημα γραμματέα:

-         Ας υποθέσουμε, είπε, ότι στην εκλογική αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου το κόμμα δεν επιθυμούσε τη συμμετοχή του πρώην δημάρχου Λαρισαίων στο ψηφοδέλτιο, ποιος θα τολμούσε να του το ανακοινώσει; Ο γραμματέας του κόμματος; Φανταστείτε τον σχετικό διάλογο Τζανακούλη –  Παπαμιμίκου και θα καταλάβετε!...

ΔΕΝ είναι θέμα προσώπων, συμφώνησαν όλοι…Είναι όμως, θέμα της βαρύτητας που έχουν τα πρόσωπα…Κι αυτό δεν αφορά μόνο τα μεσαία στελέχη, αλλά και την ηγετική ομάδα του κόμματος…Μπορούσε π.χ. κάποιος να φανταστεί τον Άδωνι Γεωργιάδη να διεκδικεί την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, όταν ήταν βουλευτής του ΛΑΟΣ; Τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη να φιλοδοξεί από προσωρινός να γίνει μόνιμος; Και για ποιο λόγο αυτοί που τον επέλεξαν ως προσωρινό αποφάσισαν ότι κάνει για μόνιμος; Γιατί εκτίμησαν ξαφνικά τις ικανότητες του  ή γιατί χρειάζονται χρόνο για να ετοιμάσουν τον πραγματικό διάδοχο; Αν κάποιος φέρει στη μνήμη του το γεγονός ότι το 2009 το 10% των νεοδημοκρατών ψήφισε για πρόεδρο τον Πανίκα Ψωμιάδη, όλα μπορεί να τα δεχτεί!...Δεν ισχυρίζομαι ότι ο κ. Μεϊμαράκης δεν είναι ικανός, ούτε ότι ο κ. Γεωργιάδης δεν «το έχει»… Ισχυρίζομαι ότι αν εξαιρέσει κανείς τον κ. Μητσοτάκη κανείς δεν προτίθεται ν’ αναζητήσει τις ιδεολογικές ρίζες της Ν. Δ. και να τις αναβαθμίσει στις παρούσες συνθήκες. Οι κρίσεις σ’ ένα πολιτικό κόμμα έρχονται, και παρέρχονται, είναι φυσιολογικές: «Αρκεί το βάθος της κρίσης να μην υπονομεύει τα θεμέλια τους» όπως έγραψε σ’ ένα άρθρο του ο Γιάννης Λόυλης.

 ΟΙ παθογένειες της ΝΔ δεν είναι απλώς πρόβλημα στρατηγικής και στίγματος, επισημαίνει: «Αυτά, τυπικά έστω, μπορούν να διορθωθούν αν εκλεγεί ένας στιβαρός αρχηγός και όχι οι ελαφροτάτων βαρών δήθεν «αντί-Τσίπρες». Ούτως ή άλλως ο Μεϊμαράκης προσπάθησε να στρέψει, στις εκλογές, τη ΝΔ προς το μεσαίο χώρο. Το πρόβλημα αφορά τη συνολική φυσιογνωμία που αντανακλά η ΝΔ. Ιδέες, νοοτροπίες, στελεχιακό δυναμικό, όλα φωτίζουν ένα πολιτικά υπέργηρο κόμμα, πελατειακό και βαθύτατα παλαιοκομματικό. Ενώ η υστερική αναζήτηση νέων σε ηλικία, καθώς και οι πομπώδεις ανοησίες ότι κάποιοι υποψήφιοι θα «αλλάξουν τα πάντα» παραπέμπουν στην απόλυτη κενότητα του πολιτικού λόγου τους.

 ΗΔΗ, η ζημία που η ΝΔ υφίσταται στην κοινωνία από τις ρηχές υποψηφιότητές της, είναι ανυπολόγιστη. Η παταγώδης ένδεια στελεχών έχει αποκαλυφθεί πλήρως. Η ένδεια μέσα στον αμείλικτο χρόνο, έχει διογκωθεί. Καθώς μεγαλώνει, οι μέτριοι κλείνονται στο κάστρο τους βυθιζόμενοι και ανακυκλώνουν τους όμοιούς τους. Φυσικά, ουδείς επιτυχημένος επαγγελματικά, με γνώσεις, με ποιοτικά στοιχεία, πρόκειται να διαβεί τις πύλες της σημερινής ΝΔ. Τί σημαίνουν όλα αυτά λοιπόν; Ότι η ΝΔ δεν βιώνει απλώς μια κρίση. Έστω και την πιο σοβαρή στην ιστορία της. Αλλά ότι τα θεμέλια της είναι διαβρωμένα. Βρίσκεται πλέον σε ένα σπιράλ παρακμής».