Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Εθιμικά ρεπορτάζ…




ΑΠΟ ΤΟ 1990 που η ελεύθερη τηλεόραση μπήκε στη ζωή μας και παρέλαβε τη σκυτάλη στην τήρηση των δημοσιογραφικών παραδόσεων από τις εφημερίδες, οι δημοσιογράφοι υποδεχόμασταν κάθε φορά, το νέο έτος αναζητώντας τρεις «ειδήσεις»: αν ήταν αγόρι ή κορίτσι το πρώτο παιδί που γεννήθηκε με την ανατολή του νέου χρόνου (η πρώτη είδηση), αν βρέθηκε ο τυχερός του κρατικού λαχείου (η δεύτερη) και πόσοι συμπολίτες μας προσέφυγαν στο νοσοκομείο με στομαχικά προβλήματα, εξ αιτίας της υπερβολικής κατανάλωσης γαλοπούλας, μελομακάρονων και κουραμπιέδων (η τρίτη και καλύτερη)!
ΜΙΑ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ μετά, η πρώτη είδηση, ελάχιστους κινητοποιεί και ελαχιστότερους ενδιαφέρει…Όλοι άλλωστε, γνωρίζουμε ότι «τα πάντα είναι σχετικά» και, μετά τον ετεροχρονισμένο εκσυγχρονισμό μας δια της ψηφίσεως του συμφώνου συμβιώσεως, τα γελοία διλλήματα του παρελθόντος (που  «ράτσιζαν» ασύστολα μάλιστα, όταν η οικογένεια «έβλεπε κορίτσι») κατέπεσαν…Η, εθιμικά, δεύτερη είδηση πλέον, δεν είναι είδηση, καθότι οι νικητές (του κρατικού αλλά και των υπολοίπων) λαχείων δεν εμφανίζονται, γνωρίζοντας ότι ζουν σε μια καθόλου πια, αθώα κοινωνία… Το πολύ- πολύ να μάθουμε ότι ο νικητής είναι 35 χρονών από την Πάτρα…
Η ΤΡΙΤΗ είδηση προκαλεί γέλια με το που ανακαλείται στη μνήμη: είμαστε τόσο σοβαρή χώρα, αναρωτιέσαι, που απασχολούσαμε  μέχρι χθες, ρεπόρτερς  για να μάθουμε πόσοι πήγαν στο νοσοκομείο με βαρυστομαχιά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα; Η απάντηση είναι ναι…Και δεν είναι «ναι» με συστολή, αλλά ένα «ναι» που ξεχειλίζει από υπερηφάνεια, αλλά και νοσταλγία τώρα που η κρίση μας κάνει ν’ αποθεώνουμε ακόμη και τις κακές συνήθειες του παρελθόντος…Ναι, τη λατρέψαμε και τη λατρεύουμε την υπερβολή!...Όχι μόνο στο φαγητό, αλλά σε όλα!... Και μόνο, που λοιδορούμε – γελώντας ειρωνικά- τους ξένους, καταλογίζοντας τους πως «όταν αυτοί έτρωγαν χαρούπια, εμείς είχαμε χοληστερίνη», δείχνει πως σκεφτόμαστε…
Ο ΛΙΤΟΣ τρόπος ζωής για τον οποίο μίλησε πέρυσι ο (φέρων πανάκριβο σακάκι PRADA, πάντως) Γιάνης Βαρουφάκης δεν είναι στις προτεραιότητες μας…Ήταν σ’ αυτές των γονέων μας, ασχέτως εάν οι ίδιοι μας εξέθρεψαν ως βουλιμικούς…Οι φοιτητές στο εξωτερικό γελούσαμε με τους ξένους που την εποχή που εμείς αγοράζαμε ένα (ή δύο, μήπως το ένα  βγει «μάπα») καρπούζι, αυτοί αγόραζαν μια φέτα…

ΣΗΜΕΡΑ και μετά από πέντε χρόνια κρίσης, ίσως καταλάβαμε τη διαφορά της υπερβολής από την απλότητα…