Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014







Η γραφικότητα της καθημερινής ζωής…






ΑΠΟ την εποχή του Τάκη Λαμπρία, υπουργού Τύπου των κυβερνήσεων του μακαρίτη Κων. Καραμανλή,  ως την εποχή του Θοδωρή Ρουσσόπουλου, υπουργού του …ψευδώνυμου ανεψιού, οι εκάστοτε κυβερνητικοί εκπρόσωποι (και άλλα πολιτικά πρόσωπα, που λειτουργούσαν ατύπως ως εκπρόσωποι) είχαν τα ίδια χαρακτηριστικά…Εκπροσωπούσαν την κυβερνητική αλήθεια και προσπαθούσαν να διαψεύσουν την αλήθεια των ΜΜΕ που κυκλοφορούσε σε μικρή ποικιλία τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και σε εντυπωσιακά μεγαλύτερη από το 1987 και το 1990, όταν η ελεύθερη ραδιοφωνία και τηλεόραση άνοιξαν το παιχνίδι και δημιούργησαν τον μιντιακό πληθωρισμό…Την τελευταία δεκαετία, το internet έκανε υπόθεση του ατόμου την μαζική επικοινωνία και η  μπάλα κυριολεκτικά χάθηκε…
            ΣΤΟ νέο μιντιακό χάος που δημιούργησε η εξατομίκευση της πληροφορίας, θα πρέπει να είσαι είτε πολύ εύστοχος, είτε πολύ extreme για να σε προσέξουν…Αλλά, επειδή η ευστοχία είναι «σχετικό μέγεθος» (παραδείγματος χάριν, μια μικρή μάλλον μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας θεωρεί εύστοχες τις παρατηρήσεις του Στέλιου Ράμφου, ή του Νίκου Δήμου, ενώ η πλειοψηφία γοητεύεται  από τις απόψεις του Γιώργου Κατρούγκαλου και του Μανώλη Γλέζου) το extreme είναι η ασφαλής μέθοδος για την επιτυχία. Κι αυτό το ξέρουν καλά, τύποι σαν τον Άδωνη Γεωργιάδη που κατάφεραν να κάνουν σώου τις πωλήσεις βιβλίων και στη συνέχεια ως σώουμεν να κερδίσουν μια έδρα στη Βουλή πρώτα, έναν υπουργικό θώκο στην κυβέρνηση μετά και τη διαιώνιση τους στην πολιτική σκηνή της χώρας, στη συνέχεια…
            ΑΥΤΟΣ ο τύπος πολιτικού, έχει φανατικούς φίλους (που τον ψηφίζουν για το στυλ του κυρίως και όχι για την πολιτική του επάρκεια) και φανατικούς εχθρούς…Τουτέστιν, δεν περνάει απαρατήρητος από το μεγάλο κοινό, ακόμη κι αν αφήνει αδιάφορη μια ελίτ που αρνείται είτε να ενθουσιαστεί, είτε να αηδιάσει μαζί του…Ας θυμηθούμε τον μακαρίτη Ευάγγελο Γιαννόπουλο…Ήταν ο πρώτος διδάξας, καθώς εισήγαγε στον δημόσιο διάλογο τις απρεπείς χειρονομίες (την περίφημη «μούτζα»), τον τηλεοπτικό μονόλογο (με τηλεοπτικό εταίρο στην αλήστου μνήμης εκπομπής του, την σεμνή «γλάστρα» «κυρία Αγάπη»!), την αγενή απαξίωση του δημοσιογράφου που τον ρωτούσε ή του πολιτικού που αντιδικούσε μαζί του…Έμεινε κυρίως, λόγω του στυλ του στο πολιτικό προσκήνιο μέχρι τα βαθιά του γεράματα!...Η Λιάνα Κανέλλη, στον συνήθως σοβαρό (μέχρι σημείου ύπνου) χώρο της συντηρητικής Αριστεράς κυριαρχεί αφ’ ότου έγινε βουλευτής γιατί συνδυάζει την γνώση με το σώου και δεν προλαβαίνει ν’ αποδέχεται προσκλήσεις για παρουσία σε τηλεοπτικές εκπομπές…
            ΟΛΟΙ αυτοί (και μαζί μ’ αυτούς ο Πάγκαλος και πολλοί πλέον ακόμη) δεν πτοήθηκαν ποτέ από τις αντιδράσεις του πλήθους στο στυλ τους…Θα έλεγε κανείς, όσο περισσότερες είναι οι αντιδράσεις τόσο μεγαλύτερη είναι η στροφή τους στην οξεία γλώσσα και το σόου…Γιατί, ξέρουν ότι σε κάθε έναν που τους βρίζει, αντιστοιχεί ένας που τους χειροκροτεί…Κι όπως γίνεται κατανοητό, όταν ο αριθμός αυτών που χειροκροτούν είναι ανάλογος αυτού που βρίζουν, η ζωή στο πολιτικό προσκήνιο είναι εξασφαλισμένη….
            ΓΙΑΤΙ τα γράφω τώρα ολ’ αυτά; Γιατί, το φαινόμενο Γεωργιάδης κυριάρχησε στις συζητήσεις όλων αυτήν την εβδομάδα, χωρίς να λαμβάνεται δυστυχώς, υπ’ όψιν, ότι, η γραφικότης του είναι διαχρονικά στοιχείο της δικής μας καθημερινότητας…  
Σάββατο, 27 Σεπτεμβρίου 2014






Ο φαύλος
  κύκλος…





ΠΡΙΝ από δύο χρόνια, συνάντησα τυχαία στην Αθήνα, μια επώνυμη Ελληνίδα πολιτικό…Ήμουν μαζί με την κόρη μου και μετά τις απαραίτητες συστάσεις, η κρίση ήταν το θέμα των δυό-τριών απόψεων που ανταλλάξαμε:
-         Εσείς φταίτε γι’ αυτό που ζούμε σήμερα, της είπε ευγενικά η κόρη μου…
-         Εμείς παιδί μου, απάντησε με κατανόηση, εκείνη…Δυστυχώς, καταναλώσαμε ασύστολα τον πλούτο που σας ανήκει, «χρηματοδοτώντας» με δάνεια την εύνοια των γονιών σας…Και υποθηκεύσαμε το δικό σας μέλλον…
ΗΤΑΝ πριν ακόμη ακουσθεί  η ιδέα της επιμηκύνσεως του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους στα 70 χρόνια από σήμερα…Η συζήτηση αφορούσε τον λογαριασμό που καλούμασταν να εξοφλήσουμε τότε και τον γολγοθά που είχαμε αρχίσει ήδη ν’ ανεβαίνουμε, υποθέτοντας ότι αργά ή γρήγορα θα τελειώσει…Τώρα πια, ξέρουμε ότι το «γρήγορα» είναι μια ουτοπία και το «αργά» μπορεί να διαρκέσει 70 χρόνια!....
ΧΘΕΣ το βράδυ, συζητώντας στην τηλεόραση με τον γνωστό χημικό –  περιβαλλοντολόγο κ. Ζήση Αργυρόπουλο για την κλιματική αλλαγή, αναφερθήκαμε στο θέμα της διαγενεακής ηθικής…Στο θέμα δηλαδή, της ευθύνης που έχει τούτη η γενιά ώστε να φροντίσει να μην αφήσει την επόμενη απροετοίμαστη ν’ αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής…Αυτή η διαγενεακή ηθική σκέφτομαι, θα έπρεπε να χαρακτηρίζει και τη σημερινή μας ευθύνη να διαχειριστούμε το χρέος…Αλλά φεύ…
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, αλλά και ΣΥΡΙΖΑ έχουν σχεδόν αποδεχθεί ότι, νέο «κούρεμα» του χρέους δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει…Και θεωρούν «κούρεμα» την επιμήκυνση της αποπληρωμής του (με μικρότερες και άρα λιγότερο δυσβάστακτες δόσεις), σε εβδομήντα χρόνια! Ή και εκατό ακόμη καθώς, μόλις χθες ο κ. Σταθάκης απαντώντας σε ερώτηση του Γιώργου Οικονομέα στο MEGA, είπε πως στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι το χρέος να καταστεί βιώσιμο και διευκρίνισε πως για να γίνει αυτό η ετήσια δόση για την εξυπηρέτηση θα πρέπει να μειωθεί στα 4 δισ. ευρώ…Ο στόχος αυτός, συμπλήρωσε, θα μπορούσε να επιτευχθεί με επιμήκυνση του χρέους στα 100 χρόνια! Ήδη, η κοινωνία (καθοδηγούμενη από τους ηγέτες της) περιμένει ως «ανάσα» τη σχετική ρύθμιση…Κι εδώ αρχίζει το παράδοξο: οι ίδιοι άνθρωποι που ως άτομα φροντίζουμε να διαμορφώσουμε ένα ευοίωνο μέλλον για τα παιδιά μας, κληροδοτώντας τους σπίτια, χωράφια, ή χρηματικά ποσά που θα κάνουν τη ζωή τους ευκολότερη από τη δική μας, ως κοινωνικό σύνολο τους κληροδοτούμε χρέη  που θα κάνουν εβδομήντα ή εκατό χρόνια να εξοφλήσουν!...Αν δεν επρόκειτο για μετακύληση δημοσίου χρέους από τη μια γενιά στην άλλη, η αποποίηση κληρονομιάς (με τα σχετικά «γαλλικά» επιφωνήματα κατά του μακαρίτη) θα ήταν 100% σίγουρη!…
ΣΤΟΝ αντίποδα της δικής μας ιδιότυπης διαγενεακής ηθικής, που παίρνει τα χαρακτηριστικά διαγενεακής μεταβίβασης της φτώχειας (για τα χρέη που τους κληροδοτήσαμε θα μας θυμούνται τα εγγόνια  μας!), άλλες χώρες αντιλαμβάνονται τις ευθύνες τους έναντι των επόμενων γενεών με εντελώς αντίθετο τρόπο ως διαγενεακή μεταβίβαση του πλούτου…Οι Νορβηγοί  π.χ.  συνταγματικώς έχουν θωρακίσει τις μελλοντικές γενιές, έναντι οποιασδήποτε δικής τους διάθεσης να το «ρίξουν έξω»…Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο πλούτος που διαθέτουν από το πετρέλαιο, που, η τύχη το θέλησε να διαθέτουν, δεν μπορεί να ξοδεύεται  υπέρ ενός υπερτροφικού δημοσίου, επιδομάτων «ζεστάματος μηχανής», πρόωρων συντάξεων (στα 43!), αναπηρικών και αντιστασιακών συντάξεων, εθνικών σκοπών όπως η τέλεση Ολυμπιακών Αγώνων ή η φιλοξενία του φεστιβάλ της Eurovision, εάν δεν το επιτρέπει ο ετήσιος (ισοσκελισμένος πάντα) προϋπολογισμός…Ο τελευταίος μπορεί ετησίως να ενισχύεται μόνο με ένα 5% επί των εσόδων από τα πετρέλαια, το δε υπόλοιπο 95% επενδύεται, ώστε τον πλούτο του πετρελαίου (που θα τελειώσει κάποτε) να γευτούν και οι επόμενες γενιές!...
Ο,ΤΙ  ακριβώς δηλαδή, κάνει ο κάθε αστός που, αν η τύχη του έδωσε τη δυνατότητα να ζει πλούσια, φροντίζει ν’ αφήσει ένα μέρος του πλούτου του στα παιδιά του…Το κάνουμε και στην Ελλάδα…Όλοι και όσο μπορεί ο καθένας μας…Με τη διαφορά όμως, πως ό,τι αφήνουμε πλέον στα παιδιά μας θα επιβαρύνεται εσαεί με τους φόρους που θα συλλέγονται, όχι απλώς, για να καλύψουν το σκέλος των δημοσίων εσόδων, αλλά και ν’ αποπληρώσουν το δημόσιο χρέος που τους κληροδοτήσαμε…Αυτός κι αν είναι φαύλος κύκλος!... 
 Δευτέρα, 22 Σεπτεμβρίου 2014



Η Ελλάδα που αντιστέκεται…






ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ λοιπόν, 19 δήμαρχοι (οι περισσότεροι του ΣΥΡΙΖΑ) να αποστείλουν στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης τα στοιχεία για τον επανέλεγχο των κριτηρίων μονιμοποίησης των συμβασιούχων υπαλλήλων της…Στην ουσία, υψώνουν τείχη, ώστε, η όποια παρατυπία (και υπάρχουν πολλές!) να μην αποκαλυφθεί και οδηγήσει σε απολύσεις…Στο κάτω – κάτω της γραφής σου λέει, το πελατειακό σύστημα έτσι λειτούργησε…Να την πληρώνουν οι πολιτικοί που το δημιούργησαν, το καταλαβαίνουμε…Όχι κι οι πολίτες που το εκμεταλλεύθηκαν!...
ΕΙΝΑΙ μια λογική κι αυτή…Ελληνικού τύπου…Η οποία συγκρούεται μεν ευθέως με την «κοινή λογική» που επιβάλλει τον έλεγχο νομιμότητας όταν υπάρχουν ενδείξεις και αποδείξεις χρήσεως πλαστών πιστοποιητικών, πλην όμως «νομιμοποιείται» από το γεγονός ότι η πρωτοβουλία για τον επανέλεγχο στηρίχθηκε σε λάθος λόγους…Καθότι, δεν αναλήφθηκε για να επανορθώσει τα πράγματα, αλλά για να αδειάσει το δημόσιο από τους περιττούς…
Ο ΟΛΟΣ χειρισμός του θέματος αναδεικνύει το πόσο πρόχειρα κινείται η πολιτική ηγεσία της χώρας, ακόμη και στις πλέον κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της…Αφού, σου λέει, μας είναι δύσκολο ν’ αναλάβουμε το πολιτικό κόστος της μείωσης των δημοσίων δαπανών (που η, προ της κρίσης, πολιτική μας εκτόξευσε στα ύψη), θα το κάνουμε με έμμεσο τρόπο, δήθεν αναζητώντας το ποιοι μονιμοποιήθηκαν παρανομώντας…Η δική τους προθυμία να μην ελέγξουν στο κρίσιμο χρονικό διάστημα τη σχετική διαδικασία, απαλλάσσεται προφανώς, κάθε ευθύνης!...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυτό που δεν υπολόγισαν, είναι, ότι, την ώρα που προσπαθούν να πετύχουν βελούδινες εγχειρήσεις τύπου «και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο», κάποιοι άλλοι θα ερχόντουσαν να καλύψουν το κενό του πελατειακού κράτους με το δικό τους ενδιαφέρον για τον «πελάτη» που ως  γνωστόν, «έχει πάντα δίκαιο»…Κάτω τα χέρια από τα στοιχεία λοιπόν, ό,τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια έγινε, ακόμη κι αν επικρίθηκε σφόδρα από τους νέους διαχειριστές των κοινών…

Ο ΦΑΥΛΟΣ κύκλος έχει πολλά χρόνια ζωής ακόμη…Δέσμια καθώς είναι αυτή η χώρα όχι μόνο των οικονομικών λογικών του παρελθόντος, αλλά και των συνηθειών που δημιούργησαν αυτές στην κοινωνία.