Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Οι προανακριτικές επιτροπές προάγουν τον φιλοτελισμό…

ΕΧΕΤΕ προσέξει τη διατύπωση στην επιστολή που απέστειλε η προανακριτική επιτροπή της Βουλής προς τον κ. Κώστα Καραμανλή για να τον καλέσει να εξεταστεί ως μάρτυρας στην υπόθεση του Βατοπεδίου; Σχεδόν, του ζητάει προκαταβολικά «συγνώμη» για την ενόχληση! Σε μια περίοδο που όλοι ζητούμε να αλλάξει ο «νόμος περί ευθύνης υπουργών» ώστε να μην έχουν οι πολιτικοί το ακαταδίωκτο, η προανακριτική επιτροπή για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου «τρέμει» να καλέσει έναν πρώην πρωθυπουργό ως … μάρτυρα! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μόλις βρίσκει το κουράγιο να το κάνει, κάποιοι την καταγγέλλουμε ότι το κάνει από σκοπιμότητα…
ΔΕΝ το αποκλείω να υπάρχει σκοπιμότητα… Αλλά τι έχει να χάσει ένας πολιτικός όταν καλείται να καταθέσει ως μάρτυρας; Και γιατί ο πολιτικός προσβάλλεται ή συκοφαντείται όταν καλείται να εξεταστεί ως μάρτυρας και δεν συμβαίνει το ίδιο με τους πολίτες που καλούνται στα δικαστήρια για τον ίδιο λόγο; Στο κάτω – κάτω, η συμβολή κάθε μάρτυρα στην απονομή δικαιοσύνης είναι σημαντική κι ως εκ τούτου κάθε άλλο παρά «βαρύνει» αρνητικά όποιον προσέρχεται να καταθέσει…
ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ κατά της κλήτευσης Καραμανλή απίστευτα: «μα ανέλαβε την ευθύνη ο ίδιος» ειπώθηκε…Ε και λοιπόν; Αν ήταν έτσι, θα αναλαμβάναμε όλοι την ευθύνη που μας αναλογεί σε οτιδήποτε μας βαρύνει και θα περίττευε κάθε περαιτέρω διαδικασία… Κι ο σεβασμός στους θεσμούς που οι ίδιοι οι πολιτικοί επικαλούνται; Και το μήνυμα που παίρνει η κοινωνία για τη στάση των πολιτικών απέναντι στους θεσμούς;
Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ με την κλήτευση Καραμανλή είχε την ευκαιρία να αποδείξει ότι, όταν κατηγορούσε τον μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου για ασέβεια προς τους θεσμούς – τότε που αρνήθηκε να προσέλθει στο Ειδικό Δικαστήριο για να δικαστεί - το εννοούσε… Δυστυχώς, επικαλέστηκε την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία για να αποφύγει ο πρώην αρχηγός της όχι το εδώλιο ενός δικαστηρίου, αλλά το βήμα του μάρτυρα μιας απλής προανακριτικής επιτροπής!.. Ακόμη χειρότερα: η κλήτευση Καραμανλή και ο θυμός γι αυτή, οδήγησε ουκ ολίγα στελέχη της (Σπηλιωτόπουλος, Αβραμόπουλος, αλλά και Μπακογιάννη) να δηλώνουν τώρα δημοσίως ότι ήταν λάθος η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο! Ελπίζω αύριο, να μην επικαλούνται την «ατιμωρησία» ως αιτία για τα δεινά της χώρας… Ούτε να τους φταίει ο απαράδεκτος «νόμος περί ευθύνης υπουργών», γιατί αρκούν οι δηλώσεις τους και μόνο για να εξασφαλίσουν ασυλία σε κάθε πολιτικό πρόσωπο…
ΕΥΤΥΧΩΣ πάντως, η ατιμωρησία δεν είναι προνόμιο των πολιτικών… Την απολαμβάνουν κι οι πολίτες, αν κρίνει κανείς από δύο περιπτώσεις που πρόσφατα απασχόλησαν την επικαιρότητα… Η πρώτη περίπτωση είναι αυτή της καταγγελίας στην οποία προέβη ο τερματοφύλακας της ομάδας των Τρικάλων για απόπειρα δωροδοκίας του εκ μέρους του προέδρου του Λεβαδειακού… Όπως προφανώς, θα μάθατε, ο πρόεδρος του Λεβαδειακού απεδόθη λευκός στην κοινωνία με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Β’ και Γ’ Εθνικής, η απόπειρα δωροδοκίας θεωρήθηκε ως «μη γενόμενη» και βρήκε τον μπελά του ο τερματοφύλακας που έκανε την καταγγελία!!! Στη δεύτερη περίπτωση, η εισαγγελεύς της Κέρκυρας άφησε ελεύθερο τον υπάλληλο του ΣΔΟΕ που συνελήφθη επ’ αυτοφώρω την ώρα που έπαιρνε 30.000 ευρώ από επιχειρηματία των Παξών για να μην επιβάλλει πρόστιμο για φοροδιαφυγή! Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έγινε έξαλλος όταν το έμαθε και της ζήτησε να τον ξανασυλλάβει, αλλά οι εντυπώσεις από την ενέργεια της εισαγγελέως δεν αλλάζουν… Απομένει τώρα και καθώς οι δωροδοκηθέντες εφοριακοί είναι συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΑΣΠ (ο συλληφθείς και αφεθείς) και της ΔΑΚΕ (ο διαφεύγων τη σύλληψη συνεργός του) να κινητοποιηθούν οι συνάδελφοι τους με την ίδια αποφασιστικότητα που το έκαναν οι πολιτικοί για τον πρόεδρο της ΝΔ και οι ποδοσφαιροπαράγοντες για τον πρόεδρο του Λεβαδειακού και να τους προστατέψουν!..
Υ.Γ. Το ότι ο κ. Καραμανλής απεδέχθη (προς τιμήν του) την πρό(σ)κληση της Προανακριτικής Επιτροπής και θα απαντήσει με επιστολή στην επιστολή της, έχει ξεχωριστή σημασία: ο φιλοτελισμός όπως μάθαμε στο σχολείο είναι μια ενδιαφέρουσα απασχόληση…Κι αυτοί που μαζεύουν γραμματόσημα το αντιλαμβάνονται καλύτερα!...

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Όταν φοράς παντελόνι κινδυνεύεις με «ξεβράκωμα»!

TΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ στην υπόθεση του Βατοπεδίου δεν είναι το αν φορούν παντελόνια οι πολιτικοί για να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεων τους… Το σίγουρο είναι πως σπανίζουν πλέον οι πολιτικοί που τιμούν τα παντελόνια τους… Άλλου ωστόσο, ενδύματος ο ρόλος ήταν καταλυτικός στην υπόθεση Βατοπεδίου και όχι των παντελονιών… Το ράσο αδιαμφισβήτητα ήταν εκείνο που αφήρεσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο από τα παντελόνια κι απ’ αυτούς που αδίκως (από ότι φαίνεται) τα φορούν…
Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ της πολιτικής ζωής από την εκκλησία είναι τέτοια που όχι απλώς τη γραφειοκρατία μπορεί να νικήσει, αλλά και να κάμψει την αντίσταση κάθε αξιοπρεπούς πολιτικού… Δείτε πως ξεκινά τον αγώνα της η συντριπτική πλειοψηφία των υποψηφίων για τις εκλογές του Νοεμβρίου και θα καταλάβετε: η επίσκεψη στον οικείο Μητροπολίτη για τη λήψη της ευλογίας του (εννοείται…) προηγείται πάσης προεκλογικής εκστρατείας… Στην ουσία πρόκειται για μια εκούσια κίνηση υποταγής, προκειμένου το χριστεπώνυμο πλήθος να λάβει το μήνυμα ότι ο υποψήφιος πληροί τις βασικές προϋποθέσεις… Αυτή η υποταγή εξαργυρώνεται με ψήφους που διαμορφώνονται με το κριτήριο της θρησκευτικότητας (πάντα ένας καλός χριστιανός υποψήφιος σύμβουλος θα εκπροσωπεί τις πατριαρχικές οργανώσεις στο άλφα ή το βήτα ψηφοδέλτιο) και λειτουργεί ως δέσμευση τετραετίας για όποια «τριβή» στις σχέσεις πολιτείας – εκκλησίας ενσπείρει ο σατανάς…
ΟΙ ΚΑΛΕΣ δημόσιες σχέσεις όμως, δεν εξαντλούνται στη διαχείριση των κρίσεων ή των «τριβών» με χριστιανική αγάπη… Δρουν ως καταλύτης στην περίπτωση που φιλόδοξοι ιεράρχες αποφασίσουν να αυγατίσουν τα χρήματα της Εκκλησίας με μπίζνες (ξενοδοχειακές μονάδες, γήπεδα γκολφ κλπ) ή ανταλλαγές οικοπέδων, λιμνών, όρμων, ή νησιών… Τότε, ακόμη κι αν κάποιοι ορθώσουν το ανάστημά τους (είτε από αξιοπρέπεια, είτε από αίσθηση του καθήκοντος, είτε για να μην «βάλουν το κεφάλι τους στον τορβά») η αναμέτρηση θα κριθεί χωρίς εκπλήξεις: αργά ή γρήγορα δηλαδή, θα καταλάβουν ότι, καθώς οι πολιτικοί έκαναν το πρώτο βήμα, τον πρώτο ρόλο τον έχει το ράσο και όχι το παντελόνι, είτε φιλελεύθερης ραφής είναι, είτε σοσιαλιστικής… Η περίπτωση Τρίτση σας θυμίζει κάτι; Όταν ζητούσε την εκκλησιαστική περιουσία φορούσε παντελόνια, αλλά ήρθε ο αρχηγός του (που του είχε βάλει και την αρχική ιδέα) και τον ξεβράκωσε!

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Ο θείος από την Ελλάδα!....

ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ είναι χθεσινό και δημοσιεύθηκε στις οικονομικές στήλες του Τύπου: οι έλληνες βρισκόμαστε στην 22η θέση της παγκόσμιας κατάταξης των πλουσίων! Ασφαλώς πιο πίσω από τους Ελβετούς ή τους Αμερικανούς, αλλά και πολύ μπροστά από διαφόρους θαυμαστούς «αναδυόμενους» Κινέζους, Ρώσους, Ινδούς κ.λ.π…Και μόλις έξι θέσεις πίσω από τους Γερμανούς (τους δανειστές μας), που στη σχετική λίστα έρχονται 16οι!...
ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ οικονομικής κρίσεως το να δημοσιεύονται τέτοιες λίστες είναι προβοκάτσια…Αλλά, υπάρχει και η εκδοχή που θέλει τα ΜΜΕ να υπερβάλουν στην καταστροφολογία, οπότε μια τόσο αισιόδοξη καταγραφή της οικονομικής θέσης του σύγχρονου Έλληνα, μπορεί να έχει καταπραϋντικό χαρακτήρα…Σε κάθε περίπτωση παρουσιάζει ενδιαφέρον να δούμε πως καταλήγουν στο συμπέρασμα οι συντάκτες της λίστας που – σημειωτέον – δεν αμφισβητήθηκε από κανένα από τα εγκυρότερα οικονομικά έντυπα όλου του πλανήτη.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ λοιπόν, παρ΄ ότι θεωρούνται μεταξύ των κύριων θυμάτων της χρηματοπιστωτικής κρίσης (έπονται οι Αμερικανοί και οι Ισπανοί), εξακολουθούν να ελέγχουν κατ΄ άτομο και κατά μέσον όρο σχεδόν 26.000 ευρώ σε τραπεζικές καταθέσεις, χρηματοπιστωτικά προϊόντα (μετοχές, ομόλογα) ή και ασφαλιστικά προϊόντα, πολύ περισσότερα από τις 17.500 ευρώ που είναι ο παγκόσμιος μέσος όρος. Στην κατάταξη αυτή (όπου δεν συνυπολογίζονται ακίνητα ή άλλα κινητά περιουσιακά στοιχεία) οι Ελβετοί έρχονται πρώτοι, με σχεδόν 164.000 ευρώ κατά κεφαλήν περιουσία, και ακολουθούν οι Αμερικανοί, με σχεδόν 102.000, ενώ κατά μέσον όρο οι «αναδυόμενοι» βρίσκονται πολύ πιο πίσω, με μόλις 3.900 οι Βραζιλιάνοι, 2.500 οι Κινέζοι, 1.400 οι Ρώσοι και ούτε 550 ευρώ οι Ινδοί!. Όλα αυτά τα συμπεράσματα πηγάζουν από την «Εκθεση για τον παγκόσμιο πλούτο» που εξέδωσε η γερμανική Αllianz, σύμφωνα με την οποία μπορεί οι απώλειες από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση να μην έχουν ακόμη πλήρως αποκατασταθεί, όμως ελάχιστα (κατά 4%) υπολείπονται από τα σχεδόν 86 τρισ. ευρώ όπου είχαν φτάσει πριν από την κρίση οι ιδιωτικές περιουσίες.
ΒΕΒΑΙΩΣ, οι «μέσοι» αυτοί αριθμοί βάσει των οποίων διαμορφώθηκε η λίστα, δεν παίρνουν υπ’ όψη τους τις ανισότητες στο εσωτερικό των χωρών. Όπως πολύ εύστοχα περιέγραψε ο Ουμπέρτο Έκο το «παράδοξο» των στατιστικών αναλύσεων, η στατιστική οδηγείται στο συμπέρασμα ότι «αντιστοιχεί σε κάθε άνθρωπο ένα πορτοκάλι» όταν ένας άνθρωπος έχει δύο πορτοκάλια κι ένας δεύτερος κανένα πορτοκάλι…Πλην όμως, παρά τις επιφυλάξεις που μπορεί να έχει κάποιος για μια λίστα που κατατάσσει εμάς τους έλληνες στους πλούσιους του κόσμου, η πραγματικότητα δεν διαφέρει κατά πολύ από την απεικόνιση της στη σχετική λίστα…Ίσως μάλιστα, να μας αδικεί και προς τα …κάτω, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι οι αναλυτές της Allianz βγάζουν συμπεράσματα για την περιουσία μας μετρώντας ως περιουσιακά στοιχεία μόνο τις τραπεζικές καταθέσεις, τις μετοχές, τα ομόλογα και τα ασφαλιστικά προϊόντα και όχι τα αυτοκίνητα και κυρίως τα ακίνητα στα οποία οι έλληνες είμαστε πρωταθλητές!...Μη ξεχνάμε ότι έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης (σχεδόν 90%) και έξτρα κεφάλαιο σε ακίνητα (εξοχικά, διώροφες και τριώροφες κατασκευές κ.λ.π.)
Η ΑΞΙΑ της συγκεκριμένης έρευνας στην παρούσα συγκυρία είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά. Βοηθάει ν’ αξιολογήσουμε σωστότερα τη θέση μας και να συνυπολογίσουμε όλες τις παραμέτρους πριν οδηγηθούμε στην κατάθλιψη…

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Τα δίχτυα του ψαρά κι οι αγρότες…

«ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ αγροτική πολιτική από το Da Capo» σχολίασε σκωπτικά την ανάθεση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης σε βουλευτές που εκλέγονται στην Αθήνα, ο βουλευτής Πιερίας του ΠΑΣΟΚ Αθαν. Παπαγεωργίου…Ωραίο ως αστείο, δεν χωράει αμφιβολία…Και πιθανότατα, κοντά στην πραγματικότητα, αν φανταστείς την κυρία Μιλένα Αποστολάκη να ασχολείται με την τιμή των οσπρίων και την ποσόστωση στα σιτηρά…
ΟΜΩΣ, η εμπειρία άλλα μας έχει διδάξει…Τι ακριβώς; Ότι δεν συνιστά κριτήριο επιτυχίας το να προέρχεται ο υπουργός από αγροτικό νομό…Ούτε το να ειδικεύεται στο αντικείμενο…Θυμηθείτε τον προηγούμενο υπουργό Σωτ. Χατζηγάκη που και προέρχονταν από αγροτικό νομό και γνώριζε υποτίθεται το αντικείμενο: όταν είδε τους θεσσαλούς αγρότες στην εθνική οδό δεν είχε καμιά ξεχωριστή ιδέα που θα τον έκανε να ξεχωρίζει από τους βουλευτές του Κολωνακίου…Απλώς, «βούτηξε» πεντακόσια εκατομμύρια ευρώ (εν, μέσω κρίσεως και λίγο πριν ο πρωθυπουργός του μιλήσει για χρεοκοπία) από τον κρατικό κορβανά και τους τάδωσε για να του αδειάσουν τη γωνιά!...Αυτό μπορούν να το κάνουν και οι βουλευτές Κολωνακίου χωρίς να γνωρίζουν τίποτα από σιτάρια και ντομάτες…
ΙΣΩΣ μάλιστα να μην το κάνουν ποτέ αυτοί, γιατί δεν θα πιέζονται από την «πελατεία» τους και δεν θα καίγονται να την εξυπηρετήσουν…Αρκεί να μη μείνουν μόνον εκεί και να φροντίσουν ν’ ασχοληθούν λίγο περισσότερο…Οι Κινέζοι άλλωστε λένε ότι «τα δίχτυα του ψαρά, δεν τ’ ανακάλυψαν οι ψαράδες»!...

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Ποιος νοιάζεται για επενδύσεις;

ΑΠΟ τις αλλαγές στους τίτλους των υπουργείων που προέκυψαν κατά τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, η πλέον ενδιαφέρουσα είναι αυτή που αφορά το υπουργείο του κ. Παμπούκη και δίνει έμφαση στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων…Η ραγδαία αύξηση της ανεργίας καθιστά υπόθεση πρώτης προτεραιότητας τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και σημαντικό ρόλο σ’αυτό μπορούν να διαδραματίσουν οι ξένες επενδύσεις που θα γίνουν στη χώρα μας…Χρόνια είναι το ζητούμενο αυτές οι επενδύσεις…Πλην όμως, χρόνιες είναι και οι παθογένειες που τις απομακρύνουν: γραφειοκρατία, έλλειψη σταθερού φορολογικού συστήματος, αδυναμία προστασίας του επιχειρείν από κακές συνδικαλιστικές νοοτροπίες και πολλά άλλα…Το χειρότερο όμως απ’ όλα, είναι η διγλωσσία όλων μας (και όχι μόνον της πολιτείας) απέναντι σε κάθε ξένη επένδυση στη χώρα μας…Σε σημείο που ν’ αναρωτιέται κανείς αν όλοι εμείς που αναζητούμε την πολυπόθητη ανάπτυξη μέσα από τις ξένες επενδύσεις, είμαστε ειλικρινείς ή όχι…Ας δούμε ένα παράδειγμα:
ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ διετία στη Λάρισα έγιναν δύο μεγάλες επενδύσεις, η μία από ξένους και η άλλη από έλληνες επενδυτές. Αμφότερες αφορούν εμπορικά κέντρα το PANTHEON PLAZA η μία και το ΙΚΕΑ η δεύτερη… Δημιούργησαν κοντά στις 1.000 θέσεις εργασίας (και πολύ περισσότερες μόλις αναπτυχθεί πλήρως το ΙΚΕΑ) και έδωσαν πολλή δουλειά στα περίφημα 108 επαγγέλματα που σχετίζονται με την οικοδομική δραστηριότητα, αφού οι κατασκευαστικές εργασίες ανατέθηκαν σε ντόπιους κατασκευαστές…Όλ’ αυτά τα εντυπωσιακά όμως στοιχεία ουδεμία θετική εντύπωση δημιούργησαν στην τοπική κοινωνία. Οι τοπικοί φορείς που κατά τα άλλα κόπτονται για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις προτίμησαν να συμμεριστούν τους (δικαιολογημένους) φόβους του εμπορικού κόσμου της πόλης κι αντί να σπεύσουν να υποδεχθούν με χαρά τις ξένες επενδύσεις που δημιουργούν θέσεις εργασίας, εσίγησαν για να μην εισπράξουν το πολιτικό κόστος…Στην καλύτερη περίπτωση εσίγησαν…Γιατί, υπήρξαν κι άλλοι που έγιναν μπροστάρηδες στον αγώνα κατά των «πολυεθνικών», των «μεγαλοκαρχαριών», των «κερδοσκόπων» κ.λ.π., κ.λ.π…Για πρώτη φορά ένας κόσμος τόσο ανοιχτός στην λεγόμενη «δημοκρατία της αγοράς» αναπαρήγαγε τη συνθηματολογία της σκοταδιστικής Αριστεράς, με προσχήματα άλλοτε την παραβίαση της νομιμότητας και άλλοτε του ωραρίου…
ΤΟΥ PANTHEON PLAZA και του ΙΚΕΑ είχε προηγηθεί μια ακόμη μεγάλη επένδυση…Αυτή του εμπορικού κέντρου GAEA που δεν ανήκε ούτε σε «μεγαλοκαρχαρίες», ούτε σε «πολυεθνικές» και «κερδοσκόπους», αλλά στον αγροτικό κόσμο της Λάρισας, με φορέα της επένδυσης την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών…Και σ’ αυτή την περίπτωση, όλοι αυτοί που κόπτονται για επενδύσεις είδαν μάλλον με εχθρότητα το όλο εγχείρημα παρ’ ότι δημιούργησε νέες θέσεις εργασίας…Κι αντί να προσπαθήσουν να πείσουν τον φοβισμένο τοπικό έμπορο για την αξία του καλού ανταγωνισμού και το αγαθό της ανάπτυξης, υιοθέτησαν την ανασφάλεια του και άρθρωσαν τις πιο αντιαναπτυξιακές κραυγές που ακούστηκαν ποτέ…Το πρόσχημα εδώ ήταν «τι θέλουν κι ανακατεύονται με τα εμπορικά κέντρα οι αγρότες»!...
ΤΟ ΟΞΥΜΩΡΟ είναι ότι όλοι αυτοί που υποδέχονται τόσο ψυχρά ή εχθρικά κάθε ξένη ή ελληνική επένδυση και την αποθαρρύνουν, την απαξιώνουν ή τη διώχνουν, κάθε φορά που ανακοινώνεται αύξηση του ποσοστού ανεργίας που καταγράφεται επίσημα στη χώρα, αναδεικνύονται στις καλύτερες μοιρολογίστρες!...Μιλούν τόσο συμπονετικά για τα «λουκέτα» στην αγορά, που αναρωτιέσαι αν έχουν αλήθεια καταλάβει το πόσο συνέβαλλαν κι αυτοί με την πολιτική τους σ’ αυτά!...
ΚΑΛΟ είναι το υπουργείο Επικρατείας και ξένων επενδύσεων…Όμως, φαίνεται πως δεν μας λείπει το υπουργείο, αλλά η παιδεία ώστε να καταλάβουμε την αξία των επενδύσεων (ξένων και ελληνικών) την ώρα που χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας!...

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Υπάρχει θεός;

Ο ΒΡΕΤΑΝΟΣ αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ είναι η λύση για να μην υποδεχτούμε το φετινό χειμώνα με μελαγχολία ανάλογη εκείνης με την οποία ζήσαμε τον περυσινό χειμώνα… Γιατί ο Χόκινγκ; Γιατί συνέγραψε ένα νέο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει 9 Σεπτεμβρίου με τίτλο «Το μεγάλο σχέδιο». Σ’ αυτό ο διάσημος επιστήμων θεμελιώνει την άποψη ότι ο θεός δεν δημιούργησε το Σύμπαν, το οποίο – όπως υποστηρίζει – σχηματίστηκε από μόνο του εκ του μηδενός με τη λογική των νόμων της φύσης… Μπορεί σ’ αυτή την άποψη να κρύβεται το φάρμακο κατά της μελαγχολίας; Μπορεί…
ΩΣ γνωστόν η μελαγχολία όλων μας οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο τα ΜΜΕ (και κυρίως οι πρωινές εκπομπές) πραγματεύονται το ζήτημα της οικονομικής κρίσης: «χρεοκοπήσαμε», «πτωχεύουμε», «φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια μας» κλπ… Οι δημοσιογράφοι από καταβολής κόσμου γνωρίζουν ότι ο πανικός «πουλάει». Εξ ου και η σεισμολαγνεία, η πολεμολαγνεία, η ιολαγνεία, η εσχατολαγνεία κλπ που κατά καιρούς χαρακτηρίζουν τα ενημερωτικά προγράμματα των σταθμών. Συνεπώς, κανείς δεν προτίθεται να μετριάσει την ένταση της αποτίμησης του φαινομένου της κρίσης: είμαστε όλοι υποψήφιοι πελάτες ψυχολόγων, ψυχιάτρων κλπ.
ΕΚΤΟΣ από τον πανικό όμως «πουλάνε» και οι λεγόμενες «αιρετικές» απόψεις… Οι απόψεις δηλαδή που ανατρέπουν τις «λογικές» με τις οποίες μεγαλώσαμε… Ιδιαιτέρως οι περί την αμφισβήτηση του θεού απόψεις «μοσχοπουλάνε» αν στο απέναντι «παράθυρο» βάλεις τον Άνθιμο, τον παπα – Τσάκαλο, τη Λουκά και όσους υποθέτουν ότι μπορούν να ξεμπροστιάσουν τον Χόκινγκ στο πλαίσιο μιας εκπομπής… Αν επενδύσουν σ’ αυτή την «αναμέτρηση» τα media και περισσότερη τηλεθέαση θα έχουν κι εμείς θα απαλλαγούμε από το άχθος του να ξεκινάμε τη μέρα μας με επικήδειους περί την οικονομία και το βιοτικό μας επίπεδο…
ΕΠΙ ΤΗΣ ουσίας τώρα: πιστεύετε ότι το σύμπαν έγινε χωρίς να βάλει το χέρι του ο θεός; Γιατί όχι… Μήπως η χρεοκοπία δεν ήρθε χωρίς να βάλει το χέρι του ο Καραμανλής;

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Θα τους αφήσουμε να τελειώσουν τη μακαρονάδα τους…

ΚΑΤΑ τη διάρκεια των διακοπών μου, διάβασα σε δύο – τρεις εφημερίδες ρεπορτάζ για το «κράξιμο» πολιτικών από αγανακτισμένους πολίτες σε κοσμικά ρεστωράν της Πάρου και της Μυκόνου: η εικόνα των θαμώνων που γιουχάρουν τον κ. Σιούφα στο πανάκριβο ρεστωράν της Πάρου και τον αναγκάζουν να αφήσει στη μέση την αστακομακαρονάδα του και να φύγει άρον – άρον είναι πολύ σουρεάλ… Δείχνει ότι, εν μέσω κρίσης, η αστακομακαρονάδα είναι απαραίτητη, οι δε νεόπλουτοι που τρώνε σ’ αυτού του είδους τα εστιατόρια χουλιγκανίζουν όταν απειλείται το μήκος του πούρου τους… Πολύ περισσότερο μάλιστα από τους ανέργους κι εκείνους που τους κόβουν το επίδομα…
ΜΕΤΑ τις διακοπές μου, την περασμένη εβδομάδα είδα τις τελευταίες δημοσκοπήσεις και διαπίστωσα (τεκμηριωμένα πια) ότι η οργή του κόσμου υπάρχει… Κι όταν δεν εκφράζεται με ντεκόρ το Αιγαίο, τον έναστρο ουρανό και μια αστακομακαρονάδα, εκφράζεται με εμφατική αποστροφή προς όσους κυβέρνησαν και κυβερνούν τον τόπο… «Φως φανάρι» βέβαια, το ότι ο κόσμος εκφράζεται με τον χειρότερο τρόπο για τους πολιτικούς και δεν χρειάζονται οι δημοσκοπήσεις… Πλήν όμως, τις ίδιες ακριβώς μέρες που οι δημοσκοπήσεις αποτύπωναν την αποστασιοποίηση της κοινωνίας από τα κόμματα και τους πολιτικούς, τα δύο μεγάλα κόμματα έχριζαν υποψήφιους που εκλιπαρούσαν για την παροχή στήριξης… Και τι υποψήφιους; Υποψήφιους που προέρχονταν από το στενό πυρήνα του πολιτικού σκηνικού που υποτίθεται πως κατέρρευσε… Πρώην βουλευτές που συνέδεσαν το όνομα τους με την στήριξη της χειρότερης κυβέρνησης που πέρασε από τον τόπο, η Νέα Δημοκρατία… Υπουργούς, υφυπουργούς, πρώην βουλευτές και κομματικά στελέχη το ΠΑΣΟΚ… Όπερ σημαίνει ότι οι πολίτες που «κράζουν» τους πολιτικούς στα γκουρμέ ρεστωράν και τις δημοσκοπήσεις θα κληθούν να τους ψηφίσουν! Και κάτι μου λέει ότι θα τους ψηφίσουν…
Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ είναι: «και τι να ψηφίσουν;» Και συμπληρώνεται απαξιωτικά: «…να ψηφίσουν ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ ή ΛΑΟΣ»; Πραγματικά, αν βάλεις στη Θεσσαλονίκη π.χ. τον Ψωμιάδη σε σύγκριση με τον υποψήφιο οποιουδήποτε άλλου κόμματος, ο άλλος φαίνεται ένα «τίποτα» μπροστά του (και χωρίς τη βοήθεια του αδελφού του!)… Αν βάλεις τον Μπουτάρη δίπλα στον Γκιουλέκα καταλαβαίνεις αμέσως τη διαφορά: ο Γκιουλέκας είναι η Μπαρτσελόνα κι ο Μπουτάρης η Δόξα Στεφανοβικείου!.. Αν βάλεις δίπλα στη Φώφη οποιονδήποτε, θα θυμηθείς τα ανέκδοτα με τον Πάπα και τον Μπιτσίδη: «ποιος είναι αυτός δίπλα στον Μπιτσίδη»!..
ΟΜΩΣ, όλοι ξέρουμε ότι η διαφορά που χωρίζει τον Γκιουλέκα από τον Μπουτάρη είναι ότι τον πρώτο τον στηρίζει κόμμα ενώ ο δεύτερος στηρίζεται στη δική του προσωπικότητα… Ο συνδυασμός κόμματος και πολιτικού προσώπου (Ν.Δ. συν Γκιουλέκας) ακόμη και στην εποχή της υποτιθέμενης απαξίωσης της πολιτικής μας ζωής παράγει τόση υπεραξία που ένας επώνυμος κι επιτυχημένος επιχειρηματίας δεν θα την προσεγγίσει ποτέ… Όχι γιατί του λείπει κάτι, αλλά γιατί η στάση του νεοέλληνα απέναντι στο πολιτικό σύστημα δεν αποτυπώνεται στα επεισόδια στους χώρους των γκουρμέ εστιατορίων και στις δημοσκοπήσεις, αλλά στην κάλπη… Και στην κάλπη επιβεβαιώνεται κάθε φορά (με ελάχιστες εξαιρέσεις) αυτό που ο μακαρίτης ο Καραμανλής εξέφρασε με το περίφημο «Σάββατο με βρίζουν, Κυριακή με ψηφίζουν, Δευτέρα με ξαναβρίζουν»… Το κακό είναι ότι πέρασαν ήδη σαράντα χρόνια από τότε και η συνήθεια μεταφέρεται από γενιά σε γενιά!..

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Αν διοχέτευαν αλλού την ενέργεια τους….

ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του «τελετές μοτοσικλέτας», αν θυμάμαι καλά ο Δημήτρης Χρονάς γράφει κάπου ότι τα παιδιά που παίζουν το κεφάλι τους κορώνα – γράμματα τρέχοντας με 250 χιλιόμετρα την ώρα πάνω σε δύο ρόδες, στις εθνικές οδούς, θα μπορούσαν να είναι οι Κολοκοτρώνηδες κι οι Καραϊσκάκηδες επιδεικνύοντας το ίδιο θάρρος και την ίδια αυταπάρνηση σε άλλες εποχές…
ΤΟ ΘΥΜΗΘΗΚΑ διαβάζοντας το ρεπορτάζ για τις τελευταίες (μαζεμένες) ληστείες που συνέβησαν στη Θεσσαλία και αλλού: ο περίφημος ληστής με τα «σημειώματα» που «χτύπησε» δυο τραπεζικά υποκαταστήματα στη Λάρισα κι οι ληστές της Αλοννήσου που με κινηματογραφικό τρόπο διέφυγαν με το φουσκωτό…Άνθρωποι με καινοτόμες ιδέες και όρεξη για δουλειά: σηκώθηκαν ξημερώματα ώστε να είναι στις οκτώ στην τράπεζα, ο ένας μάλιστα «δούλευε» ενώ βρισκόταν σε άδεια (από τις φυλακές βεβαίως, αλλ’ αυτά είναι λεπτομέρειες)…
ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση πάντως, αυτοί οι άνθρωποι και ωραίες, πρωτότυπες, ιδέες είχαν και διάθεση να τις υλοποιήσουν και μεθοδικότητα και θάρρος ώστε ν’ αναλάβουν το ρίσκο…Αν διοχέτευαν αλλού την δημιουργικότητά τους μπορεί να είχαν κέρδη περισσότερα από τις ληστείες…Μάλιστα, πριν από ένα – δύο χρόνια τις καινοτόμες πρωτοβουλίες τις χρηματοδοτούσαν γενναιόδωρα και με χαμηλότοκα δάνεια οι τράπεζες, αλλά εμείς εκτός της μανίας μας να διοχετεύσουμε με λανθασμένο τρόπο τη δημιουργικότητά μας, έχουμε τη μανία όταν μας δίνουν φτηνά δάνεια να παίρνουμε σπίτια κι αυτοκίνητα κι όχι να ανοίγουμε επιχειρήσ