Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Τρίτη, 25 Μαρτίου 2014




Ένας υποψήφιος
για κάθε εβδομήντα
ψηφοφόρους
στη Λάρισα…


ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ των πολιτών για την έκβαση των αυτοδιοικητικών εκλογών στη Λάρισα, όσο πλησιάζουμε στο Μάιο πυκνώνουν: θα έχουμε αλλαγή στον Δήμο Λαρισαίων; Τι πιθανότητες έχουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι; Θα υπάρξουν συνεργασίες πριν εισέλθουμε στην τελική ευθεία;
ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ στα παραπάνω ερωτήματα δεν μπορούν να δοθούν σήμερα…Θα δίνονται με τον καιρό…Ως προς το, αν θα υπάρξουν «συγχωνεύσεις» ψηφοδελτίων θα το ξέρουμε σίγουρα μέχρι τις 10 Απριλίου, καθώς τότε οι συνδυασμοί θα ολοκληρώνουν την κατάρτιση των ψηφοδελτίων τους…Ήδη, έχουν υπάρξει επαφές μεταξύ υποψηφίων κοινής πολιτικής καταγωγής, αλλά δεν απέδωσαν, καθώς δεν υπήρξε διάθεση απαρνήσεως του δημαρχιακού θώκου από κανέναν από τους ενδιαφερομένους…Θ’ αλλάξει κάτι ως τα μέσα Απριλίου; Προφανώς…Αν π.χ. κάποιος δυσκολευτεί να διαμορφώσει ισχυρό ψηφοδέλτιο, μπορεί να προσέλθει περισσότερο «διαλλακτικός» σε μια νέα διαδικασία επαναπροσέγγισης…Κι αν φτιάξουν όλοι ψηφοδέλτιο ικανό να «σταθεί» ανταγωνιστικά έναντι των υπολοίπων;
…ΤΟΤΕ θάχουμε να κάνουμε με μια εκλογική αναμέτρηση ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα, εξ’ αιτίας του ότι 1.000 περίπου υποψήφιοι θα διεκδικήσουν τις ψήφους 60 – 65.000 πολιτών! Πως προκύπτει αυτό; Από το γεγονός ότι, οκτώ συνδυασμοί (με επικεφαλής επτά κυρίους Τζανακούλη, Καλογιάννη, Νασιώκα, Λαμπρούλη, Διαμάντο, Μπαρτζώκη και Αργαντζόπουλο και μια κυρία, την Ρένα Καραλαριώτου) θα διεκδικήσουν για πρώτη φορά δημοτικές εκλογές στη Λάρισα. Οκτώ συνδυασμοί με 100 τουλάχιστον υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους ο καθένας, εάν ληφθεί υπ’ όψιν ότι θα μοιρασθούν τις ψήφους 65.000 Λαρισαίων (στις εκλογές του 2010 προσήλθαν 62.000 περίπου στις κάλπες), διαμορφώνουν μια ασυνήθιστη αναλογία: αντιστοιχεί περίπου ένας υποψήφιος σε κάθε 70 κατοίκους!...
ΕΑΝ αυτή η αναλογία δεν αλλάξει από πιθανές συγχωνεύσεις συνδυασμών, οι εκλογές του Μαΐου αποκτούν σε σημαντικό ποσοστό καθαρά «συναισθηματικό» χαρακτήρα, διότι ένας υποψήφιος ανά 70 πολίτες σημαίνει ότι ο καθένας από εμάς θα βρεθεί σε δίλλημα να επιλέξει πρωτίστως, ανάμεσα σε φίλο ή συγγενή υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο και δευτερευόντως, ανάμεσα σε υποψήφιους δημάρχους τον καλύτερο!...Γνωρίζω οικογένειες που προσπαθούν ήδη ν’ αντιμετωπίσουν το αδιέξοδο της τριπλής υποψηφιότητας γαμπρού, κουμπάρου και εξαδέλφου που διεκδικούν την ψήφο των μελών τους με τρεις διαφορετικούς συνδυασμούς!...
ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΟΙ επικαλούμενοι στοιχεία προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων, εκτιμούν ότι η σταυροδοσία των συμβούλων επηρεάζει κατά 8% την έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος…Υπό φυσιολογικές συνθήκες βεβαίως, όταν δηλαδή οι υποψήφιοι δεν είναι τόσοι ώστε να διαμορφώνουν σκηνικό κατακερματισμού δυνάμεων…Αν αυτό το 8% (που έτσι κι αλλιώς είναι κρίσιμο μέγεθος για την έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος) γίνει 12 ή 15% στη Λάρισα, καταλαβαίνει κανείς ότι το πολιτικό προφίλ των υποψηφίων δημάρχων (που έτσι κι αλλιώς είναι λιγότερο ισχυρό στις αυτοδιοικητικές εκλογές), οι περίφημες «διαχωριστικές γραμμές» (ξεθωριασμένες κι αυτές για το ευρύ κοινό), οι υποψήφιοι δήμαρχοι και τα προγράμματα (που συνήθως δεν συγκινούν τους πολίτες) για ένα σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων θα αποκτήσουν δευτερεύουσα σημασία…
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ αυτό οι υποψήφιοι και γι’ αυτό, εδώ και αρκετό καιρό το πρώτο μέλημά τους είναι να διαμορφώσουν ισχυρά ψηφοδέλτια αναζητώντας πρόσωπα που θα «κινητοποιήσουν» τμήματα της κοινωνίας. Τρανταχτό παράδειγμα: ο πρώτος σε σταυρούς της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης ήταν ένας πρώην ποδοσφαιριστής της ΑΕΛ, ο Γιάννης Αλεξούλης που, παρ’ ότι πλειοψήφησε ως υποψήφιος του συνδυασμού Σάπκα, δεν απέκτησε διακριτό πολιτικό στίγμα και διεκδικήθηκε φέτος απ’ όλους τους πολιτικούς συνδυασμούς, γιατί «μετρήθηκε» ως προσωπικότητα που μπορεί να «κινητοποιήσει» μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων προς όφελος του συνδυασμού που θα κατάφερνε να τον «στεγάσει». Άνθρωπος σπάνιου ήθους ωστόσο, και με ασυνήθιστο «πολιτικό βάθος» αρνήθηκε να είναι και πάλι υποψήφιος, επικαλούμενος την αρνητική εμπειρία που αποκόμισε από τη θητεία του στο απερχόμενο δημοτικό συμβούλιο…Αυτό όμως, είναι μια άλλη ιστορία…

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ και επανερχόμενοι στο σκηνικό που διαμορφώνεται, το μόνο που μπορούμε να πούμε προς το παρόν είναι ότι, αν δεν υπάρξουν αποχωρήσεις υποψηφίων δημάρχων ή συγχωνεύσεις συνδυασμών (κάποιοι προεξοφλούν μείωση των υποψηφίων δημάρχων κατά δύο) οι δημοτικές εκλογές του Μαΐου στην πόλη της Λάρισας θα έχουν τόσο «συναισθηματικό» χαρακτήρα όσο είχαν στα χωριά του νομού πριν από τη συνένωση κοινοτήτων που επήλθε με το σχέδιο «Καλλικράτης»…Τότε που, σε κάθε ψηφοδέλτιο υποψήφιου κοινοτάρχη, υπήρχαν οι υποψήφιοι σύμβουλοι με τα ίδια επίθετο και όνομα και διαφορετικό πατρώνυμο για να δημιουργούν διλήμματα στους ψηφοφόρους: «τον Μήτσου του Γιάνν΄ ή τον Μήτσου του Γιωργ’ να ψηφίσουμε;»…         
Σάββατο, 22 Μαρτίου 2014




Μην πυροβολείτε
τον πιανίστα…
 Έχει πρόβλημα…


Η ΕΙΔΗΣΗ στην «Ελευθερία» της Πέμπτης είχε τίτλο «77χρονος πρώην βουλευτής, νέος πρόεδρος του ΟΠΑΔ» και σημείωνε: «κατά πλειοψηφία εγκρίθηκε από την Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, η τοποθέτηση του πρώην βουλευτή, Κωνσταντίνου Ζαχαράκη, στη θέση του προέδρου του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου, παρά την κριτική που δέχθηκε από τη ΔΗΜΑΡ και τους ΑΝΕΛ λόγω της ηλικίας του….». Στη συνέχεια του ρεπορτάζ, αφού παρατίθενται οι εξωφρενικοί διάλογοι των μελών της κοινοβουλευτικής επιτροπής, αναφορικά με την ηλικία του κ. Ζαχαράκη, παρατίθεται η δήλωση του ιδίου προς τα μέλη της Επιτροπής: «Είμαι γεννημένος το 1937…Το ζήτημα της ηλικίας δεν είναι πάντοτε ευθέως ανάλογο με την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα. Εγώ δεν δέχθηκα να είμαι πρόεδρος του ΟΠΑΔ για να βολευτώ. Είμαι συνταξιούχος και άρα, αναλαμβάνοντας μια τέτοια θέση, θα έχω και μείωση αποδοχών!»…
«ΖΗΜΙΩΝΕΙ» ο άνθρωπος απ’ ότι καταλαβαίνουμε, αλλά το κάνει κι αυτός για την πατρίδα που τον χρειάζεται τούτη τη δύσκολη στιγμή!...Στα 77 του χρόνια, ξεκινάει μια καινούργια καριέρα δημόσιου λειτουργού (για πόσους άραγε μήνες;) για να πλουτίσει ίσως το …βιογραφικό του εις βάρος της βουλευτικής του σύνταξης!...Προφανώς, οφείλουμε ν’ αναγνωρίσουμε την οικονομική  …θυσία του, την οποία ευθαρσώς ανέδειξε στη Βουλή, χωρίς κανείς από τους παρισταμένους να τον ψέξει για το θράσος του να εμφανίζεται και «χαμένος» από πάνω…
ΕΥΓΕΝΩΣ πάντως, θα μπορούσε κάποιος να του υποδείξει ότι, αφού το μοναδικό του κίνητρο είναι η ανιδιοτελής προσφορά προς την πατρίδα, υπάρχει και η λύση να προσφέρει αμισθί τις υπηρεσίες του στον ΟΠΑΔ και να συνεχίσει να εισπράττει τη βουλευτική του σύνταξη στο ακέραιο…Έτσι και το ταμείο του κράτους θα ήταν κερδισμένο και ο ίδιος καθόλου ζημιωμένος για την προσφορά του στον τόπο…Όμως ο κ. Ζαχαράκης δυστυχώς γι’ αυτόν, αλλά και για μας,  είναι ειλικρινής, όταν δηλώνει ότι, προκειμένου να πάρει την πολυπόθητη «καρέκλα» δέχεται ακόμη και να «χάσει»…
ΓΙΑΤΡΟΣ και πρώην βουλευτής λέει το βιογραφικό του…Προφανώς, ένας ακόμη από τους πολλούς που, παρ’ ότι επιστήμονες νοιώθουν ότι, είναι «τίποτα» χωρίς δημόσιο αξίωμα, όσων ετών και αν είναι, όση σύνταξη κι αν εισπράττουν!...Που, τις μικρές χαρές της ζωής, την χαρά της δημιουργίας, την ζεστασιά της οικογένειας, το τσιπουράκι με την συντροφιά των άλλων απομάχων της ζωής, τη φιλία, τον έρωτα, δεν μπορούν να τις αξιολογήσουν θετικά, καθώς τις υποκατέστησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, με το κυνήγι της καρέκλας και της επιβεβαίωσης μέσα από τα μάτια των άλλων…Που, ξόδεψαν χρόνια ολόκληρα τα σαββατόβραδα τους στις κομματικές συνεστιάσεις…Που θυσίασαν τα όμορφα κυριακάτικα πρωινά τους σε περιοδείες (από χωρίου εις χωρίον) και συγκεντρώσεις…Που παραμέρισαν την οικογένεια κι έκαναν σπίτι τους τη Βουλή, το κόμμα οικογένεια και φίλους τους οπαδούς με τις πλαστικές σημαίες…
ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ άνθρωποι που δεν θα καθίσουν ποτέ στο σπίτι να απολαύσουν την παχυλή τους σύνταξη…Ούτε καν τα γεράματά τους…Που θα σέρνονται, ραμολιμέντα πια, από κομματική συνέλευση σε κοπή πίτας και θα νομίζουν ότι το κάνουν για το καλό της πατρίδας κι όχι για να καλύψουν το υπαρξιακό τους αδιέξοδο…Άνθρωποι που έκαναν τρόπο ζωής τους, το να παρίστανται: σε τελετές, σε εκδηλώσεις, σε κηδείες, σε γάμους, σε βαφτίσια…Που έβαλαν στην άκρη τον ιδιωτικό τους και αναζήτησαν την οικειότητα στον δημόσιο βίο…Ουκ ολίγα στην μεταπολιτευτική μας δημοκρατία, τα παραδείγματα…

ΔΕΝ θα βρουν την ισορροπία τους ποτέ…Η πολιτική τους σημάδεψε…Της έδωσαν περισσότερα απ’ ότι τους έδωσε κι ας νοιώθουμε οι υπόλοιποι ότι θα φύγουν ευτυχισμένοι…Ο περίγυρος τους μόνο ξέρει τι σταυρό κουβάλησαν και κουβαλούν οι περισσότεροι απ’ αυτούς…Και δεν χρειάζεται γνώσεις κοινωνιολόγου για να υποθέσει κανείς από τι πάσχει ένας άνθρωπος που στα 77 του διεκδικεί μια καρέκλα που δεν προσφέρει ούτε δόξα, ούτε περισσότερα χρήματα…Από μοναξιά; Από κατάθλιψη; Από τίποτα καλό πάντως…     

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Σάββατο, 15 Μαρτίου 2014









  Μπορεί να μην
είναι λιοντάρι
      αλλά αυτός θα τους «τρομάξει»…




ΩΣ «δημοσκοπήσεις-σοκ» υποδέχθηκε ο Τύπος χθες, τις μετρήσεις της κοινής γνώμης που δείχνουν το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη τρίτη δύναμη, μόλις ένα δεκαήμερο αφότου δημοσιοποιήθηκε η πολιτική του πρωτοβουλία. «Σοκ» γιατί; Γιατί, καταγράφει ποσοστό 13% στη μια δημοσκόπηση και 7% στην δεύτερη. Που είναι το περίεργο;  Προφανώς στο ότι  πριν ακόμη μάθουμε τι πρεσβεύει το «ποτάμι» το αγκαλιάζουμε με πρωτόγνωρη θέρμη οι ψηφοφόροι ...«Καλό θα ήταν οι ευρωεκλογές να διεξαχθούν  λίγο νωρίτερα, γιατί, όπως το πάνε οι δημοσκοπήσεις, ο Σταύρος Θεοδωράκης μέχρι τον Μάιο θα έχει ξεπεράσει το 100%» σχολίασε σκωπτικά στο blog του ο «Πιτσιρίκος»…
            ΑΦΥΣΙΚΟ μεν ένα κόμμα (πριν ακόμα λάβει «σάρκα και οστά») να καταγράφει τέτοια δυναμική, απολύτως κατανοητό όμως, στην πολιτική συγκυρία που ζούμε…Η ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό μεγαλώνει καθώς  ο βαθμός δυσαρέσκειας από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση βρίσκεται στο pick (σχεδόν στο 90%, σύμφωνα με τη χθεσινή δημοσκόπηση της Public Issue!!!), ενώ η απροθυμία των ψηφοφόρων να προσδιορίσουν την κατεύθυνση της ψήφου τους (41% στη μια δημοσκόπηση, 21% στην δεύτερη) καθιστά το τοπίο ακόμη πιο θολό: «Πρώτο κόμμα η αδιευκρίνιστη ψήφος» ήταν χθες ο κύριος τίτλος της «Εφημερίδας των Συντακτών» που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ. Τι σημαίνει αυτό: ότι ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος (ασυνήθιστα μεγάλο αυτή τη φορά, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι το σύνηθες ποσοστό της «αδιευκρίνιστης ψήφου» στις τελευταίες δημοσκοπήσεις πριν από τις εκλογές του 2012 κυμαίνονταν στα όρια του 15-17%) παραμένει αποστασιοποιημένο από το πολιτικό γίγνεσθαι, καθώς είναι απολύτως δυσαρεστημένο από τους παράγοντες που το διαμορφώνουν…
            ΜΕΣΑ σ’ αυτό το σκηνικό, η «έκπληξη» της καλής δημοσκοπικής επίδοσης του νέου κόμματος είναι απολύτως φυσιολογική. Όπως έγραψε στην «Καθημερινή» ο Δημ. Τσιόδρας το «κενό» ήταν προφανές, και κάποιος έπρεπε να το καλύψει: Σύμφωνα με έναν από τους νόμους του Brown για την ηγεσία «ο καλύτερος τρόπος να πετύχεις στην πολιτική, είναι να βρεις ένα πλήθος που πηγαίνει κάπου και να μπεις μπροστά του». Ο Σταύρος Θεοδωράκης αυτό ακριβώς έκανε: Μπήκε μπροστά από ένα πλήθος πολιτών που φεύγει μακριά από τα  κόμματα, που επιλέγει τον «κανένα» καταλληλότερο για πρωθυπουργό, που κάνει ζάπινγκ μόλις ακούει τις αφόρητες κοινοτοπίες των πολιτικών και θεωρεί τους παραδοσιακούς ηγέτες ντεμοντέ. Η  κίνηση του φαίνεται πως αποδίδει: τρίτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις με το καλημέρα!
            ΒΕΒΑΙΑ ακόμη είναι νωρίς, αλλά για τα παραδοσιακά κόμματα φοβούμαι ότι το «ποτάμι δεν γυρίζει πίσω»…Πρώτον, γιατί αυτό για το οποίο εγκαλείται ο Στ. Θεοδωράκης (το «σνόμπ στυλάκι») είναι το συγκριτικό του πλεονέκτημα σ’ ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που σιχάθηκε τόσο τους σοβαροφανείς «τενεκέδες» με τα κοστούμια, όσο και τους εναλλακτικούς διαδόχους τους με τις ιδέες του δέκατου ενάτου αιώνα…Και δεύτερον, γιατί ο Στ. Θεοδωράκης αντιπαραθέτει στον «μεσσιανισμό» των παλιών και νέων σωτήρων, την εκδοχή ενός πολιτικού που δεν είναι τίποτα διαφορετικό από εμάς τους υπολοίπους: ομολογεί με τον πλέον φυσιολογικό τρόπο, ότι δεν γνωρίζει ξένες γλώσσες, δηλώνει ότι δεν έχει στόχο την πλειοψηφία, αλλά να συμβάλει θετικά στην αναζήτηση λύσεων…
            Η ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΑ εκτιμάται…Το cool στυλ επίσης (αυτό που ανέδειξε ως «cool Αλέξη» και τον κ. Τσίπρα άλλωστε)…«Εκτιμώ στον Θεοδωράκη ότι στις εκπομπές του δεν έβγαζε την ένταση που βγάζετε οι υπόλοιποι» μου είπε μια φίλη μου, εκθειάζοντας την «ήπιων τόνων» δημοσιογραφική του διάλεκτο…Επιπλέον, το γεγονός ότι είναι (μετά τον Θάνο Τζήμερο του «Δημιουργία Ξανά») ο δεύτερος αρχηγός κόμματος που ήρθε από την «αγορά» για ν’ ασχοληθεί με την πολιτική είναι ένα ακόμη πλεονέκτημα….Όσα νέα κόμματα δοκίμασαν από τη μεταπολίτευση και μετά να «σπάσουν» τις δομές του συστήματος είχαν ηγέτες που προέρχονταν από το ίδιο σύστημα: Στεφανόπουλος, Σαμαράς, Τσοβόλας, Αρσένης, Αβραμόπουλος, Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη, Κουβέλης, Μάνος, Ζώης, Πολύδωρας, Καμμένος…Πολιτικοί που απλώς, ξαναλανσάρισαν τον εαυτό τους και έτυχαν της επιδοκιμασίας ή της αποδοκιμασίας του εκλογικού σώματος…Νέοι ή παλιοί, μοντέρνοι ή πασέ, μεταρρυθμιστές ή λαϊκιστές, μα πάνω απ’ όλα πολιτικοί!...Η κοινωνία ως τώρα δεν είχε εκφραστεί μ’ ένα δικό της μέλος ως μπροστάρη…Και το κάνει!…Συνέβη κι αλλού: στην Ιταλία π.χ με τον Μπέπε Γκρίλο που ήρθε από το πουθενά και πήρε 25%!...
            ΤΕΛΟΣ, όσοι αναρωτιούνται γιατί ο Στ. Θεοδωράκης και όχι κάποιος άλλος, ας ανατρέξουν στην περίφημη ρήση του Ουίνστον Τσώρτσιλ «μπορεί  να μην είμαι λιοντάρι, αλλά σ’ εμένα ανατέθηκε το έργο να βρυχηθώ» … 




Τρίτη 11 Μαρτίου 2014




Τα «παλιόπαιδα
τ’ ατίθασα»
   πολιτεύονται…


ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ κάλλιστα να είναι στιγμιότυπο τηλεοπτικού σήριαλ βασισμένου στα «Παλιόπαιδα τ’ ατίθασα» του Νίκου Τσιφόρου…Δεν είναι όμως…Είναι ιστορία της σύγχρονης ελληνικής νύχτας με πρωταγωνιστές που φιλοδοξούν να δώσουν νέο περιεχόμενο στην πολιτική ζωή της χώρας…Μου τόστειλε  χθες το πρωί, φίλος που το αλίευσε σε στήλη κουτσομπολίστικης  εφημερίδας. Ιδού:
«Σας υποσχέθηκα ότι θα μάθω περισσότερα για τον τσαμπουκά που έλαβε χώρα  χθες αργά το βράδυ έξω από το στέκι του Βασίλη Καρρά  και επανέρχομαι με φρέσκα κουλούρια. Και μπορεί το σχήμα να έριχνε αυλαία ωστόσο κάποιοι άλλοι άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου. Πρωταγωνιστές ο Αχιλλέας Μπέος με τον Στήβ Κακέτση. Πώς ξεκίνησαν όλα;
Ο Μπέος κάποια στιγμή περνάει από το τραπέζι του Κακέτση και λέει «Αυτός ο… μου χρωστάει λεφτά». Ο Κακέτσης αν και με αρθρίτιδα σηκώθηκε πάνω και ζήτησε τον λόγο. Ο Μπέος λοιπόν επέμενε ότι του χρωστάει λεφτά και οι δύο τους συμφώνησαν να λύσουν τις διαφορές τους έξω από το μαγαζί.
Πρώτος επιτέθηκε ο Κακέτσης με μια κλωτσιά στα αχαμνά και μια κουτουλιά.
Ο Μπέος έπεσε κάτω και ξαφνικά σύμφωνα με μαρτυρίες πέντε τύποι που υποτίθεται μπήκαν για να χωρίσουν ρίχνουν κάτω τον Κακέτση και τον πλακώνουν στις κλωτσίες. Ο Μπέος βρήκε την ευκαιρία και ανέβηκε από πάνω του ρίχνοντας κι αυτός μπουνιές στο πρόσωπο του επιχειρηματία.
Η υπόθεση τελείωσε όταν η σύντροφος του Κακέτση έριξε δυο μπουνιές στον Μπέο και τελικώς οι ψυχραιμότεροι τους απομάκρυναν… με τον Μπέο να φεύγει πρώτος…».
            ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Κυριακή, βρέθηκα στο Βόλο για τη συνέλευση της Ένωσης Συντακτών κι οι συνάδελφοι εκ Βόλου με διαβεβαίωσαν ότι, ο εκ των πρωταγωνιστών του επεισοδίου κ. Αχ. Μπέος προηγείται στις δημοσκοπήσεις για τον Δήμο Βόλου…«Έχει πολλές πιθανότητες να είναι ο επόμενος δήμαρχός μας» υπογράμμισαν…«Ο κόσμος τον προτιμάει γιατί σιχάθηκε  τους πολιτικούς» ήταν ο επίλογος της συζήτησης…Μια μέρα μετά, χθες, δημοσιοποιήθηκε  μια δημοσκόπηση της εταιρείας Public Issue που επιβεβαιώνει πανηγυρικά τις προβλέψεις: Μπέος 27% (το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων του προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ.!!!), Πατσιαντάς (ΣΥΡΙΖΑ) 13 %, Σκοτινιώτης (νυν Δήμαρχος) 9%!...  
            ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν τελικά, ο κ. Μπέος καταφέρει να επωφεληθεί της δικαιολογημένης δυσαρέσκειας που έχει ο κόσμος του Βόλου για τους πολιτικούς…Εκείνο που ξέρω είναι ότι ο Βόλος, αν τελικά υποκύψει στη «γοητεία» του κ. Μπέου θα βοηθήσει τα μέγιστα, ώστε να τελειώσει αυτός ο μύθος για τον λαό που δεν είναι υπεύθυνος για  τίποτα…Πού, συνήθως τον παραπλανούν, τον χειραγωγούν και τον «τουμπάρουν» με ψέμματα…
ΓΙΑΤΙ μύθος; Γιατί ο λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία, πάντα ήξερε και ποιους ψήφιζε και γιατί τους ψήφιζε: βολευόταν πίσω από τους ρουσφετολόγους, έβγαινε αυθορμήτως στις πλατείες για να δοξάσει τον Καραμανλή, τον Μητσοτάκη και τον Παπανδρέου και καταδίκαζε στην αφάνεια όσους δεν μπορούσαν να τον εξυπηρετήσουν…Τα περί «παραπλανήσεως» του, εντάσσονται στα πλαίσια μιας γνωστής νόσου της δημόσιας ζωής, της περίφημης «λαολειχίας» που τον αποθεώνει και τον απαλλάσσει  από την επώδυνη διαδικασία της αυτοκριτικής…«Παραπλάνησε» ας πούμε ποτέ τον ψηφοφόρο ο μακαρίτης Ευάγγελος Γιαννόπουλος; Και να το ήθελε να τον παραπλανήσει, ο αυθορμητισμός του δεν μπορούσε να του το επιτρέψει…«Ανοιχτό βιβλίο» ήταν!…«Γοήτευε» πάντα τους περισσότερους από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ (έβγαινε πρώτος συνήθως σε ψήφους και αποθεώνονταν όπου εμφανιζόταν), όπως γοήτευε και συνεχίζει να γοητεύει τους περισσότερους από τους νεοδημοκράτες ο Παναγιώτης Ψωμιάδης…Καρικατούρες  της δημόσιας ζωής: με τις κιλότες στο κεφάλι στα λεγόμενα «πολιτιστικά κέντρα», τους εξάψαλμους  και τις μούντζες ο ένας …Ντυμένος ζορρό, καβάλα στο άλογο  τις απόκριες, τραγουδιστής σε νυχτερινά κέντρα και θύμα μπουγελώματος κατ’ έθιμον ο άλλος, δεν θριάμβευσε μόνον όπου κι αν δοκίμασε (υποψήφιος βουλευτής, νομάρχης Θεσσαλονίκης, περιφερειάρχης Μακεδονίας) αλλά έλαβε και το 10% της ψήφου των νεοδημοκρατών που τον είδαν σαν τον πλέον κατάλληλο για την ηγεσία της Ν.Δ το 2009!...
            ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ είναι ότι, ενώ τα  προαναφερθέντα παραδείγματα (που δεν είναι τα μόνα) θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως «δείγματα γραφής» για το πόσο «συναισθηματική» και γελοία  είναι η ψήφος μας, η άρνηση μας να σταθούμε μπροστά στον καθρέφτη και να δούμε το πραγματικό μας πρόσωπο (άρνηση στην οποία συμβάλλουν και όσοι μας αθωώνουν ως  δήθεν παραπλανηθέντες, για να μας «γλείψουν» και να ψηφίσουμε αυτούς, αυτή τη φορά), τελικά λειτουργούν αντίστροφα…Στις εκλογές του 2012 στείλαμε στη Βουλή πρόσωπα που πριν καμιά δεκαριά χρόνια δεν θα είχαν τύχη να οριστούν ούτε καν ως επικεφαλής αφισοκόλλησης…Αλήτες που διαφημίζουν την αλητεία τους… Ανεπαρκείς τύπους που μπροστά τους ο Γιαννόπουλος κι ο Ψωμιάδης φαντάζουν ως διανοούμενοι…Και ο κατήφορος συνεχίζεται…Τα «παλιόπαιδα τ’ ατίθασα» κυριαρχούν ήδη στις δημοσκοπήσεις, χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να κρύψουν το ποιόν τους, ούτε καν στις προεκλογικές περιόδους…

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, φοβούμαι θα δικαιωθεί η ρήση του παλαίμαχου, άλλοτε κεντρώου πολιτικού Αναστάσιου Σεχιώτη: «Δεν ανήλθομεν ημείς εις τα αξιώματα, τα αξιώματα κατήλθον προς ημάς»!…Έτσι σχολίασε κάποτε, τον διαρκή κατήφορο στην επιλογή εκπροσώπων…
Σάββατο, 8 Απριλίου 2014




Αφού δεν
μας έκαμψαν
 με τους ψεκασμούς,

   έφεραν τον Σταύρο…


ΤΕΛΙΚΑ, τι είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης; Ένας από εμάς, που  αποφάσισε να «περάσει απέναντι» και να πολιτευθεί με μη δημοσιογραφικούς όρους; Ή, όπως πολλοί διατείνονται, «το χαϊδεμένο παιδί του συστήματος», που «στήνει ανάχωμα» για ν’ ανακόψει την επέλαση των αντισυστημικών δυνάμεων προς την εξουσία; Υπέρ της πρώτης εκδοχής συνηγορεί το 5,7% με το οποίο η πρώτη μέτρηση της κοινής γνώμης φιλοδώρησε το «Ποτάμι»…Υπέρ της δεύτερης (της κλασσικής θεωρίας συνωμοσίας που ανθεί ως γνωστόν στην Ελλάδα), όσα ακούστηκαν από τη στιγμή που ο γνωστός δημοσιογράφος  παρουσίασε  την πολιτική του πρωτοβουλία: φωτογραφίες με την οικογένεια Παπανδρέου που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, κουτσομπολιά που τον θέλουν να παίζει  τένις με τον γιό του Μπόμπολα, αναμνήσεις από τη σχέση του με τον Σημίτη…
            Ε, ναι λοιπόν, το «σύστημα» θορυβήθηκε και στράτευσε τον Σταύρο για να αμυνθεί…Συστημικός, χαϊδεμένο παιδί του MEGA, προβεβλημένος δημοσιογράφος των ΝΕΩΝ, επιχειρηματίας με εστιατόριο…Έναν τέτοιο χρειαζόταν το σύστημα για να οργανώσει την άμυνα του απέναντι σ’ εκείνους που ετοιμάζονται να καταλάβουν τα χειμερινά ανάκτορα!... Η θεωρία της συνομωσίας στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας  είναι επιστήμη, το έχουμε ξαναπεί…Κι αφού δεν κατάφεραν  να μας κάμψουν με τους ψεκασμούς, δοκιμάζουν τώρα να μας ράνουν με …αλάτσι!...
            ΑΣ ΔΕΧΘΟΥΜΕ  λοιπόν, για την οικονομία της συζήτησης, ότι, όλα όσα ακούγονται για τον Σταύρο Θεοδωράκη αληθεύουν…Ποιες είναι οι κατηγορίες;
            Πρώτον: ότι είναι «χαϊδεμένο παιδί του συστήματος»…Ωραία! Και πως τεκμηριώνεται αυτό; Από τη θητεία του στον Οργανισμό Λαμπράκη και το MEGA…Ωραία και πάλι…Αν είναι λοιπόν, «συστημικός» όποιος θήτευσε στον Οργανισμό Λαμπράκη και το MEGA, «συστημικότερη» του Σταύρου είναι η Λιάνα Κανέλλη που εκφωνούσε επί σειράν ετών το δελτίο ειδήσεων του MEGA, ήταν στέλεχος του TOP FM του συγκροτήματος, αρθρογράφος στο «Βήμα» και επιπλέον εκπρόσωπος Τύπου του Γιώργου Βαρδινογιάννη στον Παναθηναϊκό!...Έμπιστος διάδοχος (και front man) του οποίου Βαρδινογιάννη στον Παναθηναϊκό, υπήρξε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Κωνσταντόπουλος, νομικός σύμβουλος της οικογένειας Αλαφούζου, και διώκτης των διαπλεκομένων!…«Συστημικότερος» του Σταύρου επίσης, ο πρώην βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και σύμβουλος επικοινωνίας του Αλ. Τσίπρα Βασίλης Μουλόπουλος, επί σειράν ετών αρχισυντάκτης του «Βήματος», τουτέστιν άμεσος συνεργάτης του μακαρίτη Λαμπράκη και του Ψυχάρη…«Συστημικότερος» του Σταύρου Θεοδωράκη κι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νάσος Αθανασίου, που δεν έκανε απλώς μια δεκαπενθήμερη εκπομπή  σαν τον ιδρυτή του «Ποτάμι» στο MEGA, αλλά επί Σημίτη (κοίτα να δεις τώρα!) είχε το καθημερινό πρωινό  ενημερωτικό τρίωρο του MEGA, ενώ παράλληλα έχει εργαστεί στο ΕΘΝΟΣ (του Μπόμπολα!), στην «Καθημερινή» (του Αλαφούζου!) το ΕΝΑ (του Κοσκωτά!) και τις «Εικόνες» (του Μπόμπολα και πάλι!).
            ΝΑΙ, θα πείτε, αλλά κανένας απ’ αυτούς δεν έκανε παρέα με τον Σημίτη. Πράγματι… Το κακό είναι ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης έκανε παρέα με τον Σημίτη!... Αλλά το χειρότερο θα ήταν, να ήταν και βουλευτής του Σημίτη, να κάνει προεκλογικούς αγώνες υπέρ της εκλογής του και να στηρίζει την πολιτική του Σημίτη και του ΠΑΣΟΚ όπως οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Κουρουπλής, Σακοράφα, Τσουκαλάς, των ΑΝΕΛ  Δημαράς και πολλοί άλλοι!...Το κακό με τον Σταύρο επίσης, είναι ότι εικονίζεται σε φωτογραφίες ως μέλος της οικογένειας Παπανδρέου…Το χειρότερο θα ήταν να ήταν έμμισθος σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου (όπως οι νυν σύμβουλοι του Αλ. Τσίπρα, Βαρουφάκης και Κοτζιάς) ή βουλευτής του (όπως ο υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννήσου του ΣΥΡΙΖΑ, Βουδούρης)…Κι ακόμη πιο χειρότερο θα ήταν να έχει χρηματίσει υπουργός του Μητσοτάκη και να μην λέγεται Σταύρος, αλλά… Μίκης Θεοδωράκης!...
            ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Αν κατεβάσουμε τα βιογραφικά όλων, το μόνο που θα καταφέρουμε ν’ αποδείξουμε είναι ότι η διάκριση ανάμεσα στους «συστημικούς» και στους υποτιθέμενους «αντισυστημικούς»  είναι μια γελοία μέθοδος που διχάζει την ελληνική κοινωνία…Και επικίνδυνη βεβαίως, γιατί κατευθύνει την οργή της κοινωνίας με τη λογική που οι Ες- Ες στοχοποιούσαν τους Εβραίους…
            ΛΑΣΠΗ στον ανεμιστήρα μπορεί να πετάει όποιος θέλει και να δημιουργεί εντυπώσεις, σε βάρος αψεγάδιαστων επαγγελματιών της δημοσιογραφίας, του θεάματος ή της πολιτικής…Το δε «κυνήγι των μαγισσών» δεν οδηγεί πουθενά, παραμόνο στην παράνοια…Διότι, η αποδοχή της θεωρίας  ότι «ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι επιλογή του συστήματος για να εμποδίσει την κατάρρευσή του» οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Κοντομηνάς (των 110 εκ. ευρώ του Ταχ. Ταμιευτηρίου) είναι η επιτομή του  …«αντισυστημικού» που πληρώνει αδρά τον Λαζόπουλο  και την «Ελληνοφρένεια» για να  φθείρουν τον Σταύρο Θεοδωράκη και να πολεμούν συστηματικά το «σύστημα»…


Υ.Γ.  Όσοι διακινούν τη θεωρία συνομωσίας σχετικά με τον υποτιθέμενο ρόλο του Σταύρου Θεοδωράκη και ρίχνουν λάσπη στον ανεμιστήρα δεν είναι αφελείς…Τρομοκρατημένοι είναι, που ξαφνικά είδαν να μπαίνει στο παιχνίδι ένας «παίχτης» που δεν είχαν υπολογίσει κι αντιδρούν πριν τον δουν να απειλεί τις προσδοκίες τους…Αφελείς είναι όσοι πιστεύουν τις θεωρίες…