Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Καλύτερα «ατιμώρητοι» παρά στη φυλακή….

ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι ο λαός έχει θυμώσει για τα σκληρά μέτρα, όχι γιατί δεν θεωρεί αναγκαίο το να ανακάμψει η οικονομία μας, αλλά γιατί μένουν στο απυρόβλητο όσοι ευθύνονται για το σημερινό μας χάλι. «Nα πληρώσουν οι υπεύθυνοι» είναι η συνήθης επωδός, που συμπληρώνεται από την απαίτηση «να μπει έστω ένας πολιτικός στη φυλακή»… Το «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» είναι άλλωστε, βασικό στοιχείο του δημόσιου διαλόγου, αφ ότου η πολιτική ηγεσία ζήτησε από τον λαό να αποδεχθεί μια σκληρή περίοδο λιτότητας για να μην φτάσουμε στη χρεωκοπία…
ΕΙΝΑΙ προφανές ότι όταν ένας λαός ζητάει «να μπει έστω κι ένας πολιτικός στη φυλακή» δεν καταλογίζει μόνον πολιτικές ευθύνες στο πολιτικό προσωπικό της χώρας… Καταλογίζει ποινικές ευθύνες, αφού ευθέως μιλάει για «κλεμμένα» και όχι για κακοδιαχείριση… Το ερώτημα είναι αν προτίθεται αυτός ο λαός να υπερβεί τα στερεότυπα της πολιτικής του συμπεριφοράς και να επικροτήσει «εν τοις πράγμασιν» μια απόπειρα «ποινικοποίησης» της πολιτικής ζωής της χώρας… Η ιστορική εμπειρία πάντως, δεν συνηγορεί υπέρ ενός τέτοιου ενδεχομένου… Κι αυτό γιατί, μια φορά στη σύγχρονη μεταπολιτευτική μας ιστορία πολιτικός αντιμετώπισε τον κίνδυνο να βρεθεί στη φυλακή και το 40% του ελληνικού λαού προέταξε τα στήθη του αποφασιστικά για να μη συμβεί κάτι τέτοιο! Αναφέρομαι φυσικά στην περίπτωση του πρώην πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου που με τη στήριξη της μισής σχεδόν ελληνικής κοινωνίας τότε, δεν καταδέχτηκε ούτε καν στο εδώλιο του κατηγορουμένου να καθίσει, ώστε να δηλώσει εμπιστοσύνη στους θεσμούς! Υπήρξε θύμα της εκδικητικής μανίας των πολιτικών του αντιπάλων; Πιθανότατα… Ούτε ο πρώτος ήταν όμως, ούτε ο τελευταίος… Χιλιάδες ανώνυμοι και επώνυμοι δημοκρατικοί πολίτες σύρθηκαν στα δικαστήρια την περίοδο πριν κατά τη διάρκεια και μετά τη χούντα. Κάθισαν στο εδώλιο ακόμη κι όταν ήξεραν ότι οι δίκες ήταν στημένες και μερικοί πλήρωσαν με τη ζωή τους… Όλα αυτά όμως σε ανώμαλες πολιτικές περιόδους, όχι στη περίοδο της πλέον δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας όταν η εγγύηση μιας δίκαιης δίκης παρείχε τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε να αμυνθεί έναντι κάθε κακοπροαίρετης κατηγορίας…
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της δικαστικής περιπέτειας του 89 ήταν ότι οι κατηγορούμενοι πολιτικοί όχι απλώς αθωώθηκαν, αλλά δοξάστηκαν κιόλας από την ελληνική κοινωνία: ο Παπανδρέου ξανάγινε πρωθυπουργός, ο Τσοβόλας αρχηγός κόμματος με υψηλά για την δυσκολία του εγχειρήματος του εκλογικά ποσοστά κι ο Πέτσος προβεβλημένο στέλεχος της …Νέας Δημοκρατίας στην Πέλλα!!!
ΘΑ πουν κάποιοι ότι το εκλογικό σώμα αντέδρασε στην στοχοποίηση των Α. Παπανδρέου, Δημ. Τσοβόλα και τους ψήφισε μετά την αθώωση τους…Δεν είναι αλήθεια…Τους υποστήριξε από την πρώτη στιγμή της διατύπωσης των εναντίον τους κατηγοριών κι έσπευσε να χαρακτηρίσει σκευωρούς όλους τους άλλους: εκδότες, πολιτικούς των άλλων κομμάτων, δημοσιογράφους, δικαστές…Ακόμη κι όταν τα υπέρ του πρώην πρωθυπουργού επιχειρήματα ήταν εξόφθαλμα γελοία («δανείστηκε» για τη βίλλα της Αγράμπελης από τον σημερινό πρόεδρο της Δημοκρατίας Καρ. Παπούλια και πέντε – έξι ακόμα υπουργούς του) βρέθηκε ένα 40% του ελληνικού λαού πρόθυμο να τα «καταπιεί»…
ΕΙΝΑΙ συνεπώς ειλικρινής ο ελληνικός λαός όταν ζητάει «να μπει έστω ένας πολιτικός στην φυλακή;». Πιθανότατα όχι, γιατί το άλλο μισό του λαού που υποστήριξε στον Α. Παπανδρέου το 1989, «δόξασε» πριν από τρεις μήνες τον Αντώνη Σαμαρά κι από εκεί που τον θεωρούσε πρωταγωνιστή της διαπλοκής, που «πληρώθηκε» από τον Κόκκαλη για να ρίξει την κυβέρνηση της Ν.Δ, (όπως έλεγαν τότε όλοι οι Νεοδημοκράτες) τον εξέλεξε πανηγυρικά πρόεδρο του κόμματος! Έτσι μετά τον Α. Παπανδρέου και τον Δ. Τσοβόλα, έγινε ο τρίτος των «διαπλεκόμενων» που πήρε προαγωγή μετά το «ανάθεμα»!...
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ, επειδή η ελληνική κοινωνία έχει αποδείξει ότι την διαδρομή απ’ το «σταύρωσον αυτόν» στο «ευλογημένος ο ερχόμενος» την έχει κάνει σαλόνι – υπνοδωμάτιο, καλό είναι να μην παίρνουμε και πολύ τοις μετρητοίς, αυτό το «να μπει έστω ένας πολιτικός στην φυλακή»…Γιατί, είναι πολύ πιθανόν ο σημερινός αποδιοπομπαίος να είναι ο αυριανός μεσσίας κι αυτό θα είναι χειρότερο από την ατιμωρησία….

4 σχόλια:

  1. Ο περήφανος ελληνικός λαός...Δεν εξεγέρθηκε όταν έβλεπε σκάνδαλα με το τσουβάλι,όταν ηγέτες τύπου Αντρέα Παπανδρέου του έλεγαν αυτά που ήθελε ν' ακούσει,και-κυρίως-του έδιναν αυτά που ήθελε να πάρει(Χωρίς να τον νοιάζει ότι αυτά ήταν δανεικά).Οταν οι πλούσιοι συνδικαλιστές-νταβατζήδες τον κοροιδευαν ολοφάνερα,όταν άκουγε για τους χιλιάδες υπεράριθμους στο δημόσιο.Τότε καμμία αντίδραση...Καμμιά πορεία...Δεν βαριέσαι,το κόμμα να 'ναι καλά.Τώρα που του κόψαν ένα διακοσάρι απ' τον μισθό ΕΠΕΝΑΣΤΑΤΗΣΑΝ.Τελικά το συμφέρον και η μαλακία σ'αυτή τη χώρα ρίχνει κυβερνήσεις...Πιστεύω ότι τα μέτρα είναι η μόνη λύση,αλλά δεν πιστεύω ότι οι πολιτικοί μας μπορούν να τα εφαρμόσουν.Το καλύτερο θα ήταν να έρθουν ευρωπαίοι γραφειοκράτες για να νομοθετούν και να επιβλέπουν την εφαρμογή των νόμων,αδιαφορώντας για πολιτικό κόστος και λαικές αντιδράσεις.Αλλιώς...Δεν υπάρχει ελπίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μία παρατήρηση να κάνω για την τελευταία φράση του κειμένου σας, όπου λέτε ότι είναι πολύ πιθανόν ο σημερινός αποδιοπομπαίος να είναι ο αυριανός μεσσίας.
    Γιατί το βρίσκεται αφύσικο;
    ΄Εχει αποδειχθεί ότι αν σκοτώσει κιόλας, γίνεται και δήμαρχος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα ήθελα να παρατηρήσω στον evroligouris ότι το συμφέρον και η μαλακία δεν ρίχνει μόνο κυβερνήσεις αλλά τις ανεβάζει κιόλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.