Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Νηπιαγωγός, ετών 67…

ΟΤΑΝ στα δελτία των ειδήσεων άκουσα τη δήλωση της κ. Αλέκας Παπαρήγα για την αύξηση των ορίων ηλικίας για τη συνταξιοδότηση στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, προβληματίστηκα. Πράγματι, «σκεφτείτε 67 χρονών, να είσαι νηπιαγωγός», όπως είπε!.. Δεν είναι μόνο η διαφορά ηλικίας με τα νήπια (σε θεωρούν γιαγιά τους και όχι παιδαγωγό), είναι και το «απαράδεκτο» του να δουλεύει κάποιος όντας ήδη στην τρίτη ηλικία! «Απάνθρωπο» το χαρακτήρισε από την πλευρά του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας…
ΚΑΙ οι δύο πολιτικοί αρχηγοί βρίσκονται βεβαίως, σε απόλυτη αρμονία με την ελληνική κοινή γνώμη που βρίσκει αν όχι απάνθρωπο, τουλάχιστον απαράδεκτο το να εργάζεται, όχι μια γυναίκα αλλά κι ένας άνδρας στα 67 του χρόνια… Κλασικό άλλωστε, είναι το επιχείρημα «μπορεί στα 67 του να εργάζεται ένας οικοδόμος;» το οποίο επικαλούνται όλοι εκείνοι που απειλούνται από την αύξηση των ορίων ηλικίας και οι οποίοι δεν είναι οικοδόμοι!.. Γιατί, οι θιγόμενοι από την αλλαγή αυτή, δεν είναι τόσο οι οικοδόμοι που δουλεύουν στο γιαπί τουλάχιστον ως τα 60 τους, αλλά οι μόνιμοι υπαξιωματικοί του στρατού που φεύγουν και στα 48 πολλές φορές και αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι των οποίων τα δικαιώματα «ωρίμασαν» στη ζέστη του γραφείου τους και όχι στο αγιάζι της οικοδομής…
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να τους καταλάβουμε όλους αυτούς: κάνουν μια δουλειά που δεν τους αρέσει… Την επέλεξαν οι περισσότεροι γιατί διασφαλίζει σταθερό μισθό και μονιμότητα… Είναι προφανές ότι θεωρούν αγγαρεία το καθημερινό πήγαινε – έλα σε μια δουλειά που δεν τους εκφράζει… Και δεν προτίθενται, την ώρα που έχουν υπολογίσει ότι «αποφυλακίζονται» σε λίγο, να τους προσθέσουν δύο – τρία ή πέντε ακόμα χρόνια! Γι αυτό και οι αντιδράσεις… Το λάθος τους είναι ότι επικαλούνται τόσο αυτοί όσο και οι πολιτικοί αρχηγοί που τους αβαντάρουν, το «απάνθρωπο» της ανθρώπινης εργασίας στα 60 ή στα 65… Γιατί, αν ειλικρινά ομολογούσαν ότι είναι θύματα της νοοτροπίας των γονέων τους που τους γαλούχησαν με την ιδέα της μονιμότητας του Δημοσίου, θα ετύγχαναν της συμπάθειας όλων ημών των υπολοίπων… Όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας, άλλωστε, νοιώσαμε ότι αυτό που ονομάζεται «δουλειά» μπορεί να «θυμίζει φυλακή»… Όπως λέει κι ο φίλος μου ο Ζουράρις, μόνο στην ελληνική γλώσσα οι λέξεις «δουλειά» και «δουλεία» που αναφέρονται σε δυο πολύ διαφορετικά πράγματα, διαφέρουν μόνο ως προς τον τονισμό!…
ΑΥΤΟ ίσως εξηγεί και το γιατί, στις άλλες ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) χώρες τα όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότηση αυξήθηκαν με αντιδράσεις μεν, αλλά σαφώς μικρότερες… Οι διαφορές στο πεδίο της «εργασιακής ηθικής» από τη μία (στην Ιαπωνία π.χ. πολλοί άνθρωποι αυτοκτονούν μόλις βγαίνουν στη σύνταξη γιατί αισθάνονται ότι δεν προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο) κι η έννοια της «κοινωνικής ευθύνης» από την άλλη, έριξαν στα «μαλακά» τις αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις… Προφανώς, εξέλειπε και η «σπέκουλα» της εκεί Αριστεράς που με λαϊκισμούς του τύπου «σκεφτείτε 67 χρονών, να είστε νηπιαγωγός» χαϊδεύει τα αυτιά των διαμαρτυρόμενων…
Η ΓΕΝΙΚΗ γραμματέας του ΚΚΕ που διατύπωσε την παραπάνω άποψη γνωρίζει άλλωστε, ότι οι ελληνίδες δεν έχουν μικρότερες αντοχές από τις εκπαιδευτικούς του Βελγίου, της Γαλλίας και της Γερμανίας που συνταξιοδοτούνται πολύ αργότερα από ότι οι ελληνίδες συνάδελφοι τους. Επιπλέον, το παράδειγμα, ως προς τις αντοχές της ελληνίδας το δίνει η ίδια η κυρία Παπαρήγα, που σύμφωνα με το βιογραφικό της έκλεισε ήδη τα 65 της χρόνια και συνεχίζει ακάθεκτη να ηγείται του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, αρνούμενη να αποχωρήσει στο πρόσφατο Συνέδριο. Βάσει ποιας λογικής λοιπόν, μπορεί σε τέτοια ηλικία μια γυναίκα να τρέχει από μπλόκο σε μπλόκο, από εργοστάσιο σε εργοστάσιο και να μιλάει (στις προεκλογικές περιόδους) μέσα στο κρύο καθημερινά άλλοτε στο Ηράκλειο και άλλοτε στην Καστοριά από σκαλωσιές και μπαλκόνια και δεν μπορεί να ασκεί για τρεις – τέσσερις ώρες σε μια ζεστή αίθουσα διδασκαλίας τα καθήκοντα της νηπιαγωγού; Αφήστε που, σε τέτοια ηλικία, η νηπιαγωγός θα ασκεί διευθυντικά και μόνο καθήκοντα…
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ από την απροθυμία του πολίτη να συμμετάσχει στη διαχείριση της κρίσης, είναι η προθυμία με την οποία ορισμένα κόμματα σπεύδουν να δικαιολογήσουν αυτή την απροθυμία… Όταν μάλιστα, πρόκειται για κόμματα που έχουν ξοδέψει πολύ σάλιο για ζητήματα όπως η ισότητα της γυναίκας έναντι του άνδρα, τα επιχειρήματα ως προς τις αντοχές των γυναικών εν όψει των αλλαγών στο ασφαλιστικό, αποδεικνύουν την «αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» τους…
Υ.Γ. Η κυρία Πετραλιά με εξίσου δύσκολα (σε σύγκριση με την κ. Παπαρήγα) καθήκοντα εξήλθε του πολιτικού βίου βιαίως προ τεσσάρων μηνών σε ηλικία 67 ετών παρ’ ότι ήθελε να συνεχίσει… Ατύχησε γαρ στις εκλογές… Η κυρία Άννα Ψαρούδη- Μπενάκη ομοίως στα 76 της, ενώ άνδρες πολιτικοί που αντιπολιτεύονται όσους προτείνουν συνταξιοδότηση στα 65 ή στα 67, «θύμωσαν» γιατί δεν επανεξελέγησαν στα 75 τους, στα 80 ή και παραπάνω… Μήπως πριν επιχειρηματολογούν θα έπρεπε να το ξανασκέφτονται λιγάκι;

4 σχόλια:

  1. Κανένας σ' αυτή τη χώρα δεν εμπνέεται από το παράδειγμα του Παπούλια που γεννήθηκε το 1929 και μόλις ανανεώθηκε η "σύμβασή" του για άλλα πέντε χρόνια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι περισσότεροι σχολιαστές επικεντρώνονται στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών και παραβλέπουν ή πολύ λίγο σχολιάζουν την αποχώρηση από την Υπηρεσία των υπηρετούντων στο στρατό, αστυνομία κλπ.οι οποίο δικαιούνται να παίρνουν σύνταξη στα 45. Και επίσης είναι αξιοσημείωτο ότι όλοι αυτοί/αυτές που κόπτονται για την ισότητα

    μεταξύ των δύο φύλων, θεωρώντας ότι ζημιώνονται οι γυναίκες - κυρίως -από την ανισότητα, δεν διαμαρτύρονται και σιωπούν χρόνια τώρα για αυτήν την εξώφθαλμη αδικία. Βεβαίως είναι νόμιμη αυτή η κατάσταση αλλά είναι και ηθική;
    ΄Οσον αφορά δε τις γυναίκες που στο παρελθόν καίγανε και τα σουτιέν τους στο όνομα τις ισότητας μάλλον δεν τα είχαν υπολογίσει όλα καλά τότε. Ισότητα δεν σημαίνει μόνο να γίνεσαι στέλεχος και διευθυντής και να πληρώνεσαι όσο και οι άντρες, αλλά να δουλεύεις και τις ίδιες ώρες, ημέρες, μήνες, χρόνια και να κάνεις και δουλειές που μέχρι την πλήρη εφαρμογή της ισότητας δεν μπορούσες ή δεν ταίριαζε να κάνεις(και πιλότος και οδοκαθαριστής).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο κόσμος σήμερα αποζητά το δίκαιο και ο χι το νομιμο. Γιατί το νόμιμο ως έγινε και είναι πλήρως αντιληπτό τοις πάσι πλήρως δεν είναι και δίκαιο. Το δίκαιο σε ότι αφορά τις συντάξεις των ενστόλων πιστεύω ότι θα είναι να έχουν τη δυνατότητα μετά την ενεργό υπηρεσία που είναι γεγονός ότι αυτή απαιτεί μια σχετικά καλή σωματική κατάσταση η οποία φυσιολογικά κάθε ανρώπινος οργανισμός έχει μέχρι κάποια ηλικία έστω 45 ετών ή μετά 25 χρόνια ενεργούς υπηρεσίας, να έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν δημόσια υπηρεσία μετάταξης και να συνεχίζουν να εργάζονται μέχρι να συμπληρώσουν τα 35 χρόνια οπότε και θα έχουν δικαίωμα συνταξιοδότησης ανεξαρτήτως ηλικίας για τους στρατιωτικούς λόγω των συχνών μεταθέσεων και των ειδικών συνθηκών εργασίας. Βέβαια για λόγους ισονομίας και δικαίου θα πρέπει και οι άλλοι ΔΥ να θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης μετά 35 χρόνια εργασίας και όχι τα 25 ή τα 30 που έχουν σήμερα και επειδή οι ΔΥ έχουν και το "αμετάθετο" θα πρέπει να έχουν και ηλικία 60 χρόνων.
    Άλλο στοιχείο δικαίου βέβαια είναι και η διακοπή της σύνταξης εφόσον αναλάμβάνουν εργασία και απώλεια του διακιώματος λήψης της εκ νέου πριν από τα 65 έστω και αν στη συνέχεια διακοπεί η εργασία.
    Μέτρο πρακτικό και σωστό κατά την άποψή μου είναι η απόλυτη εξομοίωση των ορίων ηλίκίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών με έναν όμως όρο όταν μια γυναίκα γεννά και εργάζεται ανεξάρτητα από τομέα δημόσιο ή ιδιωτικό να παίρνει 4 χρόνια άδεια για το πρώτο και δεύτερο παιδί 3 για το τρίτο και τέταρτο και δύο για κάθε επιπλέον παιδί. Για όσο χρόνο έχει την αδεια το κράτος να τήν έχει ασφαλισμένη και να της δίνει και μισθό τουλάχιστον τον βασικό της ΓΕΣΕΕ. Ο χρόνος αυτός θα προσμετραται στα ασφαλισμένα έτη. Όταν τελειώσει με τα γεννητούρια μπορεί εργαστεί μέχρι τα 65 της απρόσκοπτα.
    Μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι η σύνταξη δεν πρέπει να αποτελεί μέσο πλουτισμού αλλά επιβίωσης των ανήμπορων να παράγουν αποτελεσματικά λόγω φυσιολογικής πτώσεις των ικανοτήτων του ανυθρώπινου οργανισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κύριοι και κυρίες, μια μικρή παρατήρηση θα σας κάνει να καταλάβετε τη μοναδική διαφορά που υπάρχει μεταξύ των διαφωνούντων στο θέμα των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Δεν είναι αν είσαι άνδρας ή γυναίκα, δεν είναι αν είσαι στρατιωτικός ή πολιτικός ή δημόσιος υπάλληλος. Είναι εάν η θέση που κατέχεις σου παρέχει ΧΡΗΜΑ και ΕΞΟΥΣΙΑ. Δε θα βρείτε ούτε ένα ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ του ΕΣΥ, ούτε ένα ΒΟΥΛΕΥΤΗ, ούτε ένα ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ α' βαθμίδας να ΘΕΛΟΥΝ να συνταξιοδοτηθούν... Όλους αυτούς που αναφέρω το κράτος τους ΑΠΟΛΥΕΙ!!! μόλις συμπληρώσουν τα 35 χρονια ασφάλισης ή το 67 έτος της ηλικίας τους. Αν δεν τους απέλυε, θα έμεναν στις θέσεις τους μέχρι να ΠΕΘΑΝΟΥΝ!!! Θα ασκούσαν την ΕΞΟΥΣΙΑ τους και θα έπαιρναν τους παχυλούς μισθούς τους μέχρι να τους ΘΑΨΟΥΝ!!! ΑΝΤΙΘΕΤΑ, όταν είσαι καθαρίστρια από τα 20 σου χρόνια, στα 55 σου όχι απλώς θέλεις να φύγεις, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΑΛΛΟ!!!
    Κάντε τη σύγκριση και θα καταλάβετε...
    PCG

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.