Συνδικαλισμός ελληνικού τύπου…

ΕΙΝΑΙ κοντά μια δεκαετία τώρα, που, οι «κόκκινοι» αγροτοσυνδικαλιστές ήθελαν τα τρακτέρ στους δρόμους, αλλά δεν τους «έβγαινε» η επιθυμία να τα «καμαρώσουν» στην εθνική οδό…Η συγκυρία είχε φέρει τους, άλλοτε συμμάχους τους, «γαλάζιους» συνδικαλιστές στη θέση των απολογητών της κυβέρνησης, αφού ο Κώστας Καραμανλής είχε αναγάγει μερικούς εξ αυτών (όπως ο, άλλοτε ηγέτης τους κινήματος, Θανάσης Κοκκινούλης) σε προνομιούχους συνομιλητές του…Οι «γαλάζιοι» ασκώντας «κριτική συμπολίτευση» στα αγροτικά είχαν τη δυνατότητα να συγκρατούν τους αγρότες, ώστε να ελαχιστοποιούν το ενδεχόμενο μιας ανεξέλεγκτης κόντρας με την κυβέρνηση της Ν.Δ., σαν αυτές που βίωνε σχεδόν κάθε χειμώνα η κυβέρνηση Σημίτη…Μοναδική εξαίρεση το 2009 όταν η δυναμική των «κόκκινων» παρέσυρε τον αγροτικό κόσμο στα Τέμπη όπου η πίεση των τρακτέρ απεδείχθη ιδιαίτερα προσοδοφόρος: 500 εκατομμύρια ευρώ μοίρασε ο τότε υπουργός Γεωργίας Σωτήρης Χατζηδάκης…Χρήματα που πληρώνουμε όλοι σήμερα, έκοντες, άκοντες, αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι τόσο αφελής ώστε να τα θεωρήσει «αποζημιώσεις»

ΑΠΟ ΤΟ 1994 που ξεκίνησαν οι αγροτικές κινητοποιήσεις η «σταθερά» που συνδέει το τότε με το σήμερα ακούει στο όνομα Βαγγέλης Μπούτας…Βουλευτής του ΚΚΕ στο παρελθόν (και τον περασμένο Μάϊο, στο ενδιάμεσο των δύο εκλογικών αναμετρήσεων), υποψήφιος Νομάρχης Καρδίτσας σε δύο αναμετρήσεις, υποψήφιος περιφερειάρχης Θεσσαλίας το 2010 πάντα με τη σημαία του ΚΚΕ, αντέχει και τον δρόμο και την αδιαφορία της μεγάλης μάζας των αγροτών για τις κινητοποιήσεις…Οι υπόλοιποι από τους πρώην συναγωνιστές του, «χάθηκαν»: ο Γιάννης Πατάκης έφυγε από τη ζωή, ο Αθαν. Κοκκινούλης ιδιωτεύει μετά την ήττα του στις δημοτικές εκλογές του 2010, ο Βασ. Αναγνωστόπουλος έχει την ιδιότητα του πρώην νομάρχη, ο Θαν. Νασίκας του πρώην δημάρχου κι οι της νεότερης γενιάς αγροτοσυνδικαλιστών «καμαρώνουν» με τα τρόπαια της μετεξέλιξής τους: αντιπεριφερειάρχης ο Χρ. Σιδηρόπουλος, αντιπρόεδρος του ΕΛΓΑ ο Αργ. Μποτός…

ΜΟΙΡΑΙΑ συνεπώς, ό,τι ήταν να γίνει με τους αγρότες θα έφερνε τη σφραγίδα του Ευαγ. Μπούτα…Ανασφαλείς μέσα στην κρίση και απροστάτευτοι από ένα πολιτικό σύστημα που αδυνατεί να «κολακεύσει» πλέον, παρά μόνο να προσγειώσει στην πραγματικότητα όσους κολάκευε μέχρι το 2009, είδαν στην προτροπή του κόκκινου αγροτοσυνδικαλιστή το νεύμα για το τελευταίο σοκ πριν το θάνατο…Οι Καρδιτσιώτες συγκατένευσαν μαζεύτηκαν οκτακόσια τρακτέρ και κατέβηκαν στη Λάρισα μπας και «παρασύρουν» και τους ντόπιους…Οι ντόπιοι συνέχισαν ν’ αδιαφορούν, αφού έχουν καταλάβει προ πολλού ότι η πίεση των τρακτέρ απέδιδε όταν το κράτος διακρίνονταν για τη γενναιοδωρία του…Από τα τρακτέρ της Λάρισας δεν κινήθηκαν παρά ελάχιστα…Το ίδιο και της Μαγνησίας…Όσα κινήθηκαν εκτός Θεσσαλίας, δεν συγκίνησαν τους «κόκκινους» της Καρδίτσας, γιατί συνομιλούσαν με τους πολιτικούς αρχηγούς ερήμην τους (και με πνεύμα διαλλακτικό) ενώ αυτοί τους ήθελαν στα μπλόκα σαν την Αλέκα Παπαρήγα…Οι μεγάλοι έρωτες δεν κρύβονται…

ΟΛΑ ΑΥΤΑ, θα πείτε, «χαρτογραφούν» πολιτικά την τελευταία κινητοποίηση, ενώ το πραγματικό πρόβλημα είναι η επιβίωση ενός κλάδου…Πράγματι, αυτό είναι το πρόβλημα, αλλά μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι φορείς της διαμαρτυρίας δεν μπορούν να ξεχάσουν τις κομματικές τους ιδιότητες…