ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ δυο παγκόσμιοι πόλεμοι και εκατομμύρια νεκροί για να
καταλάβουν οι Ευρωπαίοι, ότι αντί να σκοτώνονται μεταξύ τους θα μπορούσαν να
συνεργάζονται για να εκμεταλλευθούν τον κοινό πλούτο…Έτσι, το 1950 έξι μόλις
χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία
κι οι χώρες της Μπενελούξ υπέγραψαν στο Παρίσι τη συνθήκη ΕΚΑΧ, δηλαδή την
Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα. Ήταν ο πρώτος κοινοτικός οργανισμός,
προάγγελος της μετέπειτα «Κοινής Αγοράς» (κι αργότερα της ΕΟΚ και της Ευρ.
Ένωσης) και αποστολή του ήταν να οργανώσει την ελεύθερη κυκλοφορία άνθρακα και
χάλυβα καθώς και την ελεύθερη πρόσβαση στις πηγές παραγωγής.
ΣΤΟΧΟΣ της συνθήκης ΕΚΑΧ ήταν να δημιουργήσει προοπτικές ανάπτυξης σε
μια κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ευρώπη, ώστε να καταπολεμηθεί η ανεργία και να
υψωθεί το βιοτικό επίπεδο. Η απόφαση όμως, δεν βασίστηκε μόνο σε οικονομικούς
λόγους, αλλά και σε πολιτικούς, δεδομένου ότι οι δύο αυτές πρώτες ύλες (ο
άνθρακας και ο χάλυβας) βρίσκονται στη βάση της βιομηχανίας και της ισχύος της
Γερμανίας και της Γαλλίας. Βασικός πολιτικός στόχος της απόφασης ήταν η
δημιουργία των προϋποθέσεων μιας γαλλογερμανικής συνεργασίας ώστε να
απομακρυνθεί ο φόβος ενός νέου πολέμου στη Γηραιά Ήπειρο…
ΣΕ ΤΙ
χρησιμεύει η υπόμνηση των συνθηκών δημιουργίας του προπλάσματος της «Κοινής
Αγοράς;» Στην αξιοποίηση της εμπειρίας για την αντιμετώπιση της ύφεσης μέσα από
ανάλογες δράσεις στα Βαλκάνια…Αφορμή, η πρόσφατη συνάντηση των πρωθυπουργών της
Ελλάδας και της Τουρκίας στο Κατάρ κι η προετοιμασία της κοινής συνεδρίασης των
υπουργικών συμβουλίων των δύο χωρών τον Μάρτιο, στην Άγκυρα…
ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του με τίτλο «Απόδραση σε τέσσερις ηπείρους» (εκδ.
«Καστανιώτης», 2002) ο πρώην διευθυντής της «Ελευθεροτυπίας» Σεραφείμ
Φυντανίδης, περιγράφει γλαφυρά τη συνάντηση του με τον πρώην πρωθυπουργό της
Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ, λίγο μετά την πρώτη απόπειρα προσέγγισης των δύο χωρών
στο Νταβός της Ελβετίας: «θα σου πω μια ιστορία, για να καταλάβεις πως βλέπω
εγώ τις ελληνοτουρκικές σχέσεις» λέει στο δημοσιογράφο ο Τούρκος πρωθυπουργός
και συνεχίζει: «Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν δύο γείτονες που ζούσαν στις δύο
πλευρές ενός δρόμου. Ένα πρωί, μόλις ξύπνησαν, είδαν στη μέση του δρόμου ένα
σακί με χρυσές λίρες. Ε, λοιπόν αυτοί οι βλάκες, αντί να μοιραστούν το θησαυρό,
πήραν από ένα τουφέκι και απειλούσαν ο ένας τον άλλο: «Αν αγγίξεις το θησαυρό,
στην άναψα!». Έτσι πέρασαν τα χρόνια, οι δύο γείτονες πέθαναν με τα όπλα στο
χέρι κι ένας τρίτος άρπαξε το τσουβάλι με τις λίρες κι έγινε καπνός. Αυτό
είναι, φίλε μου, το πρόβλημα του Αιγαίου. Αντί να το εκμεταλλευτούμε, ξοδεύουμε
τα λεφτά μας στους εξοπλισμούς».
Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ αυτός, αφότου η οικονομική κρίση της Ελλάδας πιέζει την
κοινωνία της έγινε ιδιαιτέρως επίκαιρος…Δεν έχει την πολυτέλεια να παραμένει
άλλο αναξιοποίητος, περιμένοντας είτε την επούλωση των τραυμάτων του
παρελθόντος, είτε τις νομικές διευθετήσεις που ακολουθούν τη συνήθη αδιαλλαξία
των δύο πλευρών…Χρειάζεται ρεαλισμός και πολιτική βούληση…Χρειάζεται οι
πολιτικοί αρχηγοί (εδώ και στην Τουρκία) να υπερβούν τον εαυτό τους, να
εμπνευστούν από πρωτοβουλίες σαν την ΕΚΑΧ και στη συνέχεια να εμπνεύσουν τους
πολίτες των δύο χωρών, που οι ίδιοι τους γαλούχησαν με την «ψυχροπολεμική» τους
λογική…
Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ του πλούτου του Αιγαίου συνεπώς, δεν μπορεί να
είναι μια υπόθεση πατριωτικών εξάρσεων ή νομικών διευθετήσεων…Χρειάζεται να
εξελιχθεί σε κοινό όραμα ανάπτυξης…Ένα όραμα που η χώρα μας ιδίως, αυτή τη
χρονική περίοδο το χρειάζεται όσο ποτέ!...
ΜΠΟΡΕΙ ν’ ακούγεται «κυνικά οικονομίστικη» αυτή η λογική και να
παραβλέπει τα προβλήματα που υπάρχουν ακόμα στις σχέσεις των δύο πλευρών…Ωστόσο,
οι κοινές δράσεις που αποβλέπουν σε κοινό όφελος δεν είναι μόνο οικονομική αλλά
και πολιτική απάντηση στο πρόβλημα: χάρις στην ΕΚΑΧ (κι αργότερα την ΕΟΚ και
την Ευρ. Ένωση) η Ευρώπη που στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα γνώρισε
δύο πολέμους (τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο) συμβιώνει αρμονικά 70 χρόνια
τώρα…Είναι μια εμπειρία που μπορεί να απαντήσει και στο ζήτημα των συχνότατα
«τεταμένων» σχέσεων των δύο χωρών…
Θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα με την ληστεία στην Κοζάνη, μιας που είναι και ε΄πίκαιρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι μεν και οι δε εχουν πεσει στην “παγιδα”: Ασχολειται το πανελληνιο με το μαυρισμενο ματι (μπραβο που τους εδειραν οι λεβεντες αστυνομικοι-λευτερια στα παλικαρια της αριστερας κλπ χαζοχαρουμενα σε σχεση με το πραγματικο προβλημα) και οχι με τη βαση του θεματος, που ειναι ακριβως το ζητημα της τρομοκρατιας και του ΠΟΣΟ ΕΥΑΛΩΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ.
Εχετε σκεφτει κατι; Αν κατι 24χρονοι απο τα ΒΠ βρισκουν με τοση ευκολια καλασνικοφ, ποσα αληθεια βρισκονται στα χερια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ Ή ΨΥΧΟΠΑΘΩΝ τυπου μπρεηβικ (που σε μια μερα εφαγε οσους δεν εχει φαει συνολικα ολη η ελληνικη τρομοκρατια στην ιστορια της χωρας);;; Αν εχουμε να κανουμε με 3-4 χαζοβλαμμενα και αυτα καταφεραν να βαλουν τη στρακα στρουκα τους στο mall, τι θα γινει αν αποφασισουν εκπαιδευμενοι τρομοκρατες να βαλουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΒΟΜΒΑ απο αυτες που σαρωνουν κτιρια; αν επιδοξοι ψευτοτρομοκρατες κανουν σουλατσα με τοξα εξω απο τη βουλη μεσημεριατικα, τι θα γινει αν αυριο ενας πχ αυτονομιστης της δυτικης θρακης αποφασισει να ριξει αντιαρματικη αντι για βελος απο τα πανηγυρια;
Αληθεια ποσο προστατευμενοι ειμαστε αν καμια μερα καμια τετοια οργανωση αποφασισει να αρχισει την πραγματικη τρομοκρατια οπως τη βλεπουμε σε αλλες χωρες; κανα φορτηγο με εκρηκτικα εξω απο κανα θεατρο σαββατο βραδυ, 3-4 εκπαιδευμενοι με πολυβολα στην ερμου μερα μεσημερι, καμια τσαντα με παγιδευμενες χειροβομβιδες μεσα σε κανα σινεμα κλπ
Μετα δεν θα καθομαστε να συζηταμε για το τι στρινγκ φοραγε η γκομενα του ξηρου και ποσο φασιστες ειναι οι αστυνομικοι ή ποσο αριστεροι οι 20χρονοι, αλλα θα μετραμε τους νεκρους σε ντουζινες και θα ψαχνουμε τις δισελιδες λιστες με τα θυματα να δουμε αν εχουμε κανα συγγενη εκει μεσα… Το χουμε καταλαβει αυτο παιδια;
Εγω γιατι πιστευω οτι ειμαστε ξεβρακωτοι στα αγγουρια σε τετοια περιπτωση;
Και να λεμε να μας φυλαει ο θεος γιατι η χωρα τα επομενα χρονια θα εχει πολλα μπλεξιματα σε εξωτερικα της θεματα…
υγ Μπορει να σας φαινονται παρανοικα ολα αυτα, αλλα ετσι τους φαινονταν παρανοικα και στη νορβηγια οπου ειδεχθες εγκλημα αποκαλουσαν να βουτηξεις τη τσαντα μιας γριας. και μετα χωρις καμια υπερβολη επαθε ενας ολοκληρος λαος τραυματικο σοκ…