Ποιος νοιάζεται για το «πολιτικό πρωτάθλημα»;

 ΕΙΜΑΣΤΕ «τυφλοί» οι δημοσιογράφοι; Σίγουρα ναι… Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι, μετά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι τίτλοι όλων των εφημερίδων και τα σχόλια των δημοσιογράφων σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, επικεντρώνονται στην ανάκαμψη της ΝΔ και την υπεροχή της έναντι του ΣΥΡΙΖΑ… Αυτό είναι άραγε το «εντυπωσιακό»; Αυτή είναι η είδηση; Το γεγονός ότι η «Χρυσή Αυγή» παγιώνει τη θέση της ως τρίτη δύναμη και μάλιστα με διψήφιο ποσοστό, μας αφήνει αδιάφορους; Το γεγονός ότι η ισχύς της αυξάνεται παρά την αποκρουστική συμπεριφορά των στελεχών της, είναι ήσσονος σημασίας;

ΝΟΜΙΖΩ ότι η «είδηση» σε ότι αφορά τα δημοσκοπικά ευρήματα των τελευταίων μετρήσεων της κοινής γνώμης, δεν είναι το ποιος θα «πάρει» το πολιτικό πρωτάθλημα, αλλά η απήχηση που έχει η «Χρυσή Αυγή» σε μια χώρα που πολέμησε το ναζισμό και έχει πληρώσει πολύ ακριβά την αντίσταση της στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο… Αλλά μ’ αυτό ουδείς ασχολείται: είτε γιατί το έχουμε αποδεχτεί ως πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο και δεν μας προκαλεί πλέον εντύπωση, είτε γιατί το θεωρούμε ως συγκυριακό…

ΚΙ ΟΜΩΣ, μόλις την περασμένη εβδομάδα, στη Λάρισα που δεν αντιμετωπίζει προβλήματα με τους μετανάστες σαν κι αυτά που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας, μια ομάδα ανήλικων μαθητών (!!!) επιτέθηκαν εναντίον μιας οικογένειας μεταναστών, για την οποία οι έλληνες γείτονες δηλώνουν στην «Ελευθερία» ότι ήταν υπόδειγμα συμπεριφοράς… Θα έπρεπε να μας «τρομάξει» το περιστατικό… Και να προκαλέσει προβληματισμό…

ΑΝΤ’ ΑΥΤΟΥ, μας διεγείρει περισσότερο το ότι στις εκδηλώσεις τους οι «Χρυσαυγίτες» τραγούδησαν ύμνους της 21^ης Απριλίου, λες κι αυτό είναι το επικίνδυνο… Σε μια χώρα που έχουν διαφημιστεί τόσες και τόσες «χούντες» από προοδευτικά χείλη, «έσταξε η ουρά του γαϊδάρου» για το ότι κάποιοι αυτοικανοποιούνται υμνώντας τη δική τους!.. Στο κάτω – κάτω, δημοκρατία αυτό σημαίνει: να μπορείς χωρίς φόβο να αποκαλείς «Τσολάκογλου» τον Σαμαρά και δημοκράτες τον Παπαδόπουλο, τον Μπρέζνιεφ και τον Καντάφι… Κι ας έχεις άδικο…

ΔΕΝ είναι γι αυτό όμως, που φοβάσαι τη «Χρυσή Αυγή»… Δεν είναι η αγιοποίηση του Μεταξά ή του Παπαδόπουλου αυτό που σε τρομάζει… Είναι που, το «ξύλο» της έρχεται να βάλει σε δεύτερη μοίρα το επιχείρημα!.. Είναι που, οι μέθοδοι της βρίσκουν αποδοχή στην κοινή γνώμη… Είναι που το «εγέρθητω», αντί να προκαλεί θυμηδία, δημιουργεί κοινωνικό ρεύμα…

ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ εκλογές του 2014 θα αποτελέσουν την «πρώτη δοκιμασία» για το πολιτικό μας σκηνικό σε σχέση με τη δυναμική της «Χρυσής Αυγής»… Όχι, γιατί θα κριθεί η δυναμική της σε μια εκλογική αναμέτρηση, αλλά γιατί σε ορισμένες περιοχές όπως η Αθήνα οι ίδιοι «ειδικοί λόγοι» (έχουν αναλυθεί επαρκώς) που την έφεραν στη Βουλή, τώρα μπορεί να της δώσουν ένα σημαντικό «κομμάτι της εξουσίας»… Ήδη, οι δημοσιογραφικές πληροφορίες θέλουν στην υποψηφιότητα Κασιδιάρη που θα προτείνει η «Χρυσή Αυγή» για τον Δήμο της Αθήνας, η «Νέα Δημοκρατία» να απαντάει με υποψηφιότητα Βορίδη… Που σημαίνει ότι, ο πρώην βουλευτής του ΛΑΟΣ (τον οποίο εγκαλούσε η «δημοκρατική κοινή γνώμη» για κανένα αθώο «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών») θα είναι η «δημοκρατική» απάντηση στους νεοναζί νοσταλγούς του Μεταξά και του Παπαδόπουλου!

ΔΕΝ είμαι από εκείνους που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για το φαινόμενο της «Χρυσής Αυγής»… Όσοι πραγματικά σέβονται τις επιλογές του ελληνικού λαού οφείλουν να σεβαστούν κι αυτή του την επιλογή όσο και τις άλλες… Αλλά δεν γίνεται να μην προβληματιστούμε για το φαινόμενο… Δεν γίνεται να μην ανησυχούμε για την τάση της ελληνικής κοινωνίας να ενισχύει πολιτικούς φορείς που αποδέχονται τη βία ως μέσο επίλυσης των πολιτικών (ή όποιων άλλων) διαφορών… Κι αυτό βεβαίως, είναι μια επισήμανση που δεν αφορά μόνο τη «Χρυσή Αυγή», αλλά και όλους εκείνους που ενώ νομίζουν ότι την εχθρεύονται, την ενισχύουν απαγγέλλοντας τσιτάτα για το τι κατά τη γνώμη τους είναι «βία» και τι δεν είναι…