ΤΩΡΑ,
που «κάθισε» η σκόνη της συζήτησης για τη λίστα Λαγκάρντ, καλό είναι να
ξαναδούμε ορισμένα πράγματα, με περισσότερο ψύχραιμο μάτι, ξεκινώντας από το
μηδέν…
ΠΟΙΟ
ήταν λοιπόν, το «επίδικο» αντικείμενο; Η ευθύνη τεσσάρων πολιτικών προσώπων για
την αλλοίωση και τη μη αξιοποίηση μιας λίστας πιθανών φοροφυγάδων, την ώρα που
το ελληνικό κράτος υποτίθεται ότι «γκάζωνε» για την πάταξη της φοροδιαφυγής…
Πολιτικές ή ποινικές ευθύνες; Εκ πρώτης όψεως, ποινικές προκύπτουν μόνο για
όποιον αποδειχθεί ότι αλλοίωσε τη λίστα… Πολιτικές, πάλι εκ πρώτης όψεως, για
όσους αποδειχθεί ότι αδράνησαν και δεν την αξιοποίησαν… Η πρόταση της
αντιπολίτευσης όμως, προχωρεί πέραν αυτού του διαχωρισμού και εντοπίζει πιθανές
ποινικές ευθύνες και στη μη αξιοποίηση της λίστας…
ΑΝ ΔΕΝ επρόκειτο για Βουλή, αλλά για Νομική Σχολή, το case
study (η υπόθεση εργασίας) σχετικά με το από πού ξεκινούν και που
τελειώνουν οι πολιτικές ευθύνες και πως συνδέονται με τις ποινικές, θα
κινητοποιούσε όλους τους φιλόδοξους φοιτητές… Θα αναζητούσαν επιχειρήματα υπέρ
της μιας ή της άλλης άποψης που θα απογείωναν τον δικανικό λόγο, «στήνοντας»
μια άκρως ενδιαφέρουσα διαδικασία…
ΑΛΛΑ δυστυχώς,
δεν επρόκειτο για Νομική Σχολή… Επρόκειτο για Βουλή… Δεν επρόκειτο για
διαδικασία παραγωγής δικαίου… Επρόκειτο για διαδικασία παραγωγής πολιτικών
εντυπώσεων… Που, απέδειξε πόσο ταπεινωτικά μακριά από κάθε απόπειρα αναζήτησης
της αλήθειας ήταν, όταν οι (πολιτικές ή ποινικές) ευθύνες των δύο από τους
τέσσερις εγκαλούμενους (των κκ Παπανδρέου και Παπαδήμου) δεν απασχόλησαν σχεδόν
κανέναν!.. Και καθώς, η παραπομπή Παπακωνσταντίνου ήταν«τελειωμένη υπόθεση» με
τη σύμφωνη γνώμη όλων, όλη η συζήτηση επικεντρώθηκε στις πιθανές ποινικές
ευθύνες του κ. Βενιζέλου και μόνον!
ΟΙ ΔΥΟ πλευρές προσήλθαν στην αναμέτρηση με πλεονεκτήματα και
μειονεκτήματα:
·
η
αντιπολίτευση είχε το πλεονέκτημα να είναι μαζί της η συντριπτική πλειοψηφία
της κοινής γνώμης που ήθελε αίμα!.. Όχι, γιατί είναι πεισμένη ότι ο κ.
Βενιζέλος έχει ποινικές ευθύνες, αλλά γιατί δεν αντέχει άλλο να βλέπει να
«βγαίνουν λάδι» όλοι οι πολιτικοί για τον άλφα ή βήτα λόγο… Τι χρειαζόταν
λοιπόν για να κερδίσει η αντιπολίτευση; Μια καλή επιχειρηματολογία για τους
εφαπτόμενους κύκλους που συνδέουν τις πολιτικές με τις ποινικές ευθύνες… Τα
μειονεκτήματα της αντιπολίτευσης ήταν ότι ο Αλ. Τσίπρας, ο Πάνος Καμμένος και η
Αλέκα Παπαρήγα στερούνται νομικών γνώσεων για να επιχειρηματολογήσουν επί της
ουσίας…
·
από
την άλλη πλευρά η κυβέρνηση εξ αρχής βρισκόταν σε μειονεκτική θέση, καθώς
έδειχνε ανεξήγητη ανασφάλεια απέναντι στο ενδεχόμενο να παραπεμφθεί ένας από
τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς που τη στηρίζουν… Επιπλέον, είχε εναντίον της
και την συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης που έβλεπε άλλη μια διαδικασία
κουκουλώματος… Είχε όμως, ένα πλεονέκτημα: ο εγκαλούμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ
είχε την επιστημονική επάρκεια για να αναδείξει εμφατικά τις διαχωριστικές
γραμμές ανάμεσα στις πολιτικές και τις ποινικές ευθύνες… Αν μάλιστα, συνέπραττε
και ο δεύτερος πολιτικός αρχηγός (εξέχων νομικός, επίσης) Φώτης Κουβέλης σ’
αυτό, η κυβερνητική γραμμή θα είχε το δυνατότερο υπερασπιστικό δίδυμο που
υπάρχει στην παρούσα Βουλή… Ένα δίδυμο που όχι μόνο νομικά, αλλά και πολιτικά
θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με άνεση τόσο τον κ. Τσίπρα όσο και τους άλλους
πολιτικούς αρχηγούς που, ελλείψει νομικών γνώσεων απέφυγαν να
επιχειρηματολογήσουν επί της ουσίας και μετατόπισαν το πεδίο των ευθυνών του κ.
Βενιζέλου στο σύνολο της πολιτικής του δραστηριότητας…
ΑΝΤΙ
λοιπόν, η κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί αυτό της το πλεονέκτημα, τι έκανε;
Κατέφυγε στην αναζήτηση μεθοδεύσεων για να αποφύγει πιθανές δυσάρεστες συνέπειες
της αναμέτρησης… Ξεκίνησε με μια παιδική
«κολοκυθιά» με τις κάλπες (τρεις, τέσσερις, επτά!) που την εξέθεσε… Απέσυρε την
«κολοκυθιά» όταν είδε τις «μεθοδεύσεις» της να τη ρεζιλεύουν… Αναγκάστηκε να
συμμορφωθεί με τις τέσσερις κάλπες που ζητούσε η αντιπολίτευση κι αυτό το
ονόμασε «εντυπωσιακή ντρίμπλα Βενιζέλου»!.. Μετά, έκρυψε από το κάδρο τους κκ
Σαμαρά και Κουβέλη, που θα μπορούσαν να επιχειρηματολογήσουν αν όχι υπέρ της
αθωότητας Βενιζέλου, τουλάχιστον γι αυτό που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε
«πολιτική σκευωρία» με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης… Και στο τέλος
μεθόδευσε τη στάση των βουλευτών, σε σημείο εξευτελισμού κάθε έννοιας
«συνειδήσεως»…
Ε ΛΟΙΠΟΝ, μπορεί να κέρδισε μια μάχη με τη μη παραπομπή Βενιζέλου, έχασε
όμως πολύ περισσότερα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.