Ο αξιοπρεπής Παπακωνσταντίνου και η αφέλεια…

ΑΥΤΟ που μ’ ενοχλεί περισσότερο στην υπόθεση Παπακωνσταντίνου, είναι ότι ένας τυπικός εκπρόσωπος της νέας γενιάς πολιτικών αποδεικνύεται ισάξιος ή και χειρότερος από τους «παλαιάς κοπής» συναδέλφους του… Χαμηλών τόνων, ορθολογιστής, καταρτισμένος (με καλές σπουδές και βιογραφικό) ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε όλα τα στοιχεία που αναζητούσε σε έναν νέο πολιτικό, το τμήμα εκείνο της ελληνικής κοινωνίας που αηδιάζει με τη μακροημέρευση του κυρίαρχου μοντέλου του σύγχρονου πολιτικού, του πολιτικάντη – απογόνου του Μαυρογιαλούρου, δηλαδή… Ακόμη κι αν οι πολιτικές αστοχίες του κ. Παπακωνσταντίνου στη διαχείριση του οικονομικού προβλήματος της χώρας τον εξέθεσαν στα μάτια όσων τον εμπιστεύτηκαν και τον έστειλαν στο πολιτικό περιθώριο ελάχιστοι θα ισχυρίζονταν ότι δεν ήταν τουλάχιστον «αξιοπρεπής»…

ΑΠΑΤΟΥΝ όμως, δυστυχώς, τα φαινόμενα… Αξιοπρεπής δεν είναι ο πολιτικός που «ελαφρά τη καρδία» δηλώνει «έχασα τη λίστα», χωρίς, είτε να αναζητήσει ευθύνες στο περιβάλλον του (στον συνεργάτη του που, όπως είπε, την παρέδωσε), είτε να αναλάβει ο ίδιος την ευθύνη της απώλειας με τη δέουσα σοβαρότητα… Αξιοπρεπής δεν είναι ο πολιτικός που ισχυρίζεται  ότι διάλεξε είκοσι ονόματα από τη λίστα και τα έδωσε αφήνοντας στο απυρόβλητο 6.040 άλλους πιθανούς φοροφυγάδες!.. Αξιοπρεπής δεν είναι ο πολιτικός που ισχυρίζεται ότι έχασε μια λίστα με 2.062 ονόματα από την οποία, παραδόξως, λείπουν μόνο τα τρία ονόματα των συγγενών του, όταν τελικά αυτή παραποιημένη έρχεται μετά από καιρό στη δημοσιότητα!.. Αξιοπρεπής δεν είναι ο πολιτικός που αδυνατεί να αντιληφθεί πόσο αδύναμη είναι η επιχειρηματολογία του, ακόμη και τη στιγμή που πρωταγωνιστεί στα δελτία ειδήσεων ολόκληρης της υφηλίου…

ΑΦΕΛΗΣ ναι, αξιοπρεπής όχι… Αφελής, γιατί νόμισε ότι τόσο εύκολα θα ξεμπέρδευε με ένα θέμα (όπως η φοροδιαφυγή) που για την κοινωνία, την αντιπολίτευση και τους δανειστές είναι πρώτης προτεραιότητας… Αφελής, γιατί δεν αναζήτησε ούτε καν πειστικές δικαιολογίες… Αφελής, γιατί πήγε κυριολεκτικά «σαν το σκυλί στο αμπέλι»!.. Αφελής, γιατί θα στιγματιστεί δια βίου ως «διεφθαρμένος» (αν δεν βρεθεί στη φυλακή), χωρίς καν να έχει «βάλει το χέρι του στο μέλι», όπως τόσοι και τόσοι συνάδελφοι του!.. Γιατί, το αδίκημα του σε σχέση με τα αδικήματα πολλών άλλων πολιτικών είναι πταίσμα: ούτε έκλεψε, ούτε φοροδιέφυγε ο ίδιος, ούτε διόρισε όλο το σόι του στη Βουλή, ούτε δωροδοκήθηκε. Κι αν μάλιστα, ο έλεγχος του ΣΔΟΕ αποδείξει ότι οι καταθέσεις των συγγενών του στην Ελβετική τράπεζα προέρχονται από φορολογημένα έσοδα τους, θα μείνει στην ιστορία ως ο πολιτικός που πλήρωσε τεράστιο τίμημα σε σχέση με το δικό του όφελος!..

ΘΥΜΙΖΕΙ ένα περιστατικό που προ πενταετίας, εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μου σε ένα πολυκατάστημα της Λάρισας, η περίπτωση του κ. Παπακωνσταντίνου: όπου, την ώρα που τα μέλη μιας οικογένειας αθίγγανων διαπραγματεύονται με τον πωλητή την αγορά ενός επίπλου, ο μικρός γιος της οικογένειας κλέβει ένα μικροαντικείμενο και το βάζει στην τσέπη του… Ο πωλητής που έχει τα μάτια του δεκατέσσερα, αντιλαμβάνεται την κλοπή και διακριτικά το επισημαίνει στον αρχηγό της οικογένειας… Εκείνος γυρίζει τότε και δίνει ένα χαστούκι στον πιτσιρικά, τόσο δυνατό που προκαλεί την παρέμβαση του πωλητή:

-         Μην το χαστουκίζεις το παιδί, σε παρακαλώ…

-         Το χαστουκίζω για να μαθαίνει, απαντάει νηφάλιος, ο πατέρας… Αν δεν ξέρει να κλέβει να μην προσπαθεί!..

ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ότι οι «παλαιάς κοπής» πολιτικοί πέρα από τα υποκριτικά τους, ηθικοπλαστικά σχόλια για την περίπτωση Παπακωνσταντίνου θα είναι έξαλλοι μαζί του. Αφενός, για την περαιτέρω δυσφήμηση του λειτουργήματος… Αφετέρου, για την αδυναμία του είτε να ηττηθεί αξιοπρεπώς, είτε να «γυρίσει το ματσάκι» υπέρ του, με καμιά θεωρία συνομωσίας που να τον ηρωοποιεί.. Αν τον είχαν δίπλα τους μπορεί και να τον χαστούκιζαν γιατί η στάση του τους προσβάλλει: «αν δεν μπορείς να κάνεις μια λαθροχειρία» θα του έλεγαν χαστουκίζοντας τον «τουλάχιστον μην προσπαθείς»!.. Και δικαιολογημένα μετά, θα αναρωτιόντουσαν: αυτόν στείλαμε να διαπραγματευτεί το πρώτο μνημόνιο; Δυστυχώς αυτόν!..