Σάββατο, 13 Ιουνίου 2015

Ζουν πιο πολύ

οι δημόσιοι

ή οι ιδιωτικοί

υπάλληλοι;

            ΣΥΜΦΩΝΑ με τη wikipedia, το ολικό προσδόκιμο της ζωής στην Ελλάδα είναι 80,18 χρόνια. Κατά μέσο όρο, 77,59 χρόνια ζουν οι άνδρες και 82,93 οι γυναίκες που τις  …καταπιέζουν οι άνδρες! Για το επιστημονικό παράδοξο, ο καταπιεζόμενος να ζει περισσότερο από τον καταπιεστή του, έχει μιλήσει με γλαφυρό τρόπο, πριν από πολλά χρόνια ο Νίκος Δήμου, αλλά σήμερα δεν είναι αυτό το θέμα μας…Το θέμα μας σήμερα, είναι ότι ο πίνακας με τον δείκτη προσδόκιμου ζωής στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες του κόσμου αποτυπώνει μεν σε «χρόνια ζωής» τις οικονομικές ανισότητες (είναι τυχαίο λέτε που στον σχετικό πίνακα είναι πρώτο το Μόνακο;  Ή, ότι, στην πρώτη δεκάδα βρίσκονται η Ιαπωνία, η Σιγκαπούρη, η Ελβετία και το Χόνγκ Κόνγκ και στην τελευταία το Τσαντ;), πλην όμως, πέραν της διακρίσεως ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, δεν υπεισέρχεται σε περαιτέρω κατηγοριοποιήσεις…Π.χ. δεν μας λέει ποιο είναι το προσδόκιμο ζωής των δημοσίων υπαλλήλων και ποιο των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα…

            ΓΙΑ ΝΑ μη μας το λέει, προφανώς δεν υπάρχει διαφορά στο προσδόκιμο ζωής δημοσίων και ιδιωτικών  υπαλλήλων…Παντού στον κόσμο, το προσδόκιμο ζωής μια και μόνο διάκριση γνωρίζει: αυτή μεταξύ ανδρών και γυναικών…Σ΄ όλο τον κόσμο; Σ’ όλο! Και στην Ελλάδα; Και στην Ελλάδα! Ήμουνα κατηγορηματικός σ’ αυτό, μέχρι που διάβασα αναλυτικά την 47σελίδη, πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –  ΑΝΕΛ προς τους δανειστές. Σ’ αυτή, μεταξύ άλλων, παρουσιάζονται τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Για το 2016 η κυβέρνηση βεβαιώνει τους δανειστές ότι  οι δημόσιοι υπάλληλοι θα βγουν στη σύνταξη σε ηλικία 56, 3 ετών κατά μέσο όρο, ενώ οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ (οι του ιδιωτικού τομέα δηλαδή) σε ηλικία 60,3 ετών. Το 2040, η κυβέρνηση προτείνει (αφού προφανώς,  γίνουν οι επιβαλλόμενες αλλαγές) όριο συνταξιοδότησης για τους μεν υπαλλήλους του Δημοσίου τα 64,4 χρόνια, για δε τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα (ΙΚΑ –  ΓΕΑΜ) τα 67 χρόνια…

            ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΩ ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν θέλει  να ευνοήσει τους δημόσιους υπαλλήλους εις βάρος των συνάδελφων τους του ιδιωτικού τομέα, καθότι ως «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση  αγωνίζεται για την εξάλειψη των ανισοτήτων…Προφανώς, σπεύδει να υπερασπιστεί  τη διάκριση που και οι προηγούμενες κυβερνήσεις συντήρησαν, γιατί έχει στοιχεία για το προσδόκιμο ζωής που δεν γνωρίζει ο υπόλοιπος κόσμος…Πρέπει λογικά, να γνωρίζει μόνο αυτή, ότι το προσδόκιμο ζωής των δημοσίων υπαλλήλων να είναι μικρότερο κατά τρία- τέσσερα περίπου χρόνια από εκείνο των ιδιωτικών υπαλλήλων και επιχειρεί με την πρόταση της να «θεραπεύσει» τις ανισότητες της φύσης…Άλλωστε και δια γυμνού οφθαλμού φαίνεται, ότι οι του δημοσίου τομέα κουράζονται περισσότερο από εκείνους του ιδιωτικού: δουλέψατε ποτέ σε πρωτόκολλο για να δείτε τι ζόρι τραβάνε; Αφήστε που το άγχος της  …μονιμότητας «σκοτώνει», καθώς αφαιρεί από τη ζωή του δημοσίου υπαλλήλου κάθε δυσάρεστη ανατροπή…

            ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ όμως…Κι ας επιχειρήσουμε να μιλήσουμε για μια ακόμη φορά για τη γελοιότητα αυτής της χώρας, που δεν επιχειρεί απλώς να κοροϊδέψει μόνο τους ξένους (καθότι για τα «πλασματικά» έτη δεν γίνεται κουβέντα), αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό…Υπάρχει άραγε, σοβαρό επιχείρημα βάσει του οποίου ο δάσκαλος που δουλεύει πενθήμερο και κάνει διακοπές τρεις μήνες το καλοκαίρι και ένα μήνα Πάσχα και Χριστούγεννα, θα πρέπει να συνταξιοδοτείται τρία και πλέον χρόνια νωρίτερα από τον φορτοεκφορτωτή, τον ηλεκτρολόγο ή τον χειριστή μπουλντόζας; Υπάρχει σοβαρό επιχείρημα, βάσει του οποίου η κομμώτρια πρέπει να συνταξιοδοτείται σε πιο μεγάλη ηλικία από την υπάλληλο της Περιφέρειας; Όχι, βέβαια…Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα του κόσμου, (καπιταλιστική ή σοσιαλιστική) αυτή η ανισότητα  θα έβγαζε τους πολίτες στους δρόμους…Στην δική μας, συμβαίνει ακριβώς  το αντίθετο: οι πολίτες βγαίνουν στο δρόμο, μόλις διαπιστώσουν ότι ξένοι ή ντόπιοι μεταρρυθμιστές επιχειρούν  να άρουν την ανισότητα! Και το ακόμη πιο παράδοξο: στο δρόμο δεν βγαίνουν μόνον αυτοί που θίγονται (που στο κάτω – κάτω έχουν κάθε δίκαιο να το κάνουν) αλλά κι αυτοί που επωφελούνται, καθότι οι συνήθεις διαδηλώσεις με αίτημα «κάτω τα χέρια από το ασφαλιστικό» συνδιοργανώνονται από ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ κι έχουν βεβαίως, τη συμπαράσταση όλων των κόμματων και κυρίως εκείνων που εμπορεύονται την ισότητα…

            «ΠΙΣΩ από τις κυβερνήσεις, πίσω από τον μηχανισμό του κράτους, βρίσκεται μια κυρίαρχη τάξη» λέει ο Μισέλ Φουκώ…Στην περίπτωση της Ελλάδας, η τάξη αυτή δεν προσδιορίζεται από τις κλασσικές αναλύσεις περί ταξικής κοινωνίας…Η κυρίαρχη τάξη είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που με τον όγκο τους (και τις ψήφους τους) ελέγχουν τις κυβερνήσεις…Το διαπιστώσαμε από τον θόρυβο που έγινε όταν τέθηκαν σε διαθεσιμότητα οι δύο-τρεις χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι (εισπράττοντας καθήμενοι, στο διάστημα της διαθεσιμότητας τους,  700 ευρώ μηνιαίως) κι από την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζεται η ανεργία 1.500.000 υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα…Το διαπιστώνουμε καθημερινά, ζώντας την αγωνία των κυβερνώντων να διασφαλίσουν μισθούς και συντάξεις για τους κρατικοδίαιτους και αδιαφορώντας για το αν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα εισπράττουν στην ώρα του τον μισθό τους…Κατά τα άλλα, ωραία λόγια για τον ιδιωτικό τομέα «που παράγει πλούτο» και ευχετήριες  αναφορές  στην ανάπτυξη…«Πολιτική είναι να εφαρμόζεις την κοινή λογική στα μεγάλα προβλήματα» κατά τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη…Αλλά απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό, είναι να υπάρχει «κοινή λογική»…