ΠΡΙΝ δύο εβδομάδες στο ματς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τη Γούεστ Χαμ ο άσσος της πρώτης Γουέϊν Ρούνεϊ έσπευσε να πανηγυρίσει το τρίτο του γκολ με μια γνωστή βρισιά… Τη βρισιά αυτή (το περίφημο fuck που οι Άγγλοι έχουν σαν «ψωμοτύρι» στο στόμα τους), δυστυχώς για τον Ρούνεϊ κατέγραψε η τηλεοπτική κάμερα κι η αγγλική ποδοσφαιρική Ομοσπονδία έσπευσε να τιμωρήσει τον ποδοσφαιριστή με ποινή αποκλεισμού δύο αγωνιστικών από το βρετανικό πρωτάθλημα… Της απόφασης για την τιμωρία δεν προηγήθηκαν δικολαβίστικα επιχειρήματα του τύπου «δεν ακούστηκε η βρισιά»… Αρκούσε το να διαβάσει κανείς τα χείλη του Ρούνεϊ για να καταλάβει τι εκστόμισε… Η δε ανακοίνωση της τιμωρίας δεν συνοδεύτηκε ούτε από δηλώσεις, ούτε από εφέσεις… Ο παίκτης έφταιξε, η Ομοσπονδία τον τιμώρησε, όλοι αποδέχτηκαν την απόφαση και τέλος…
ΤΟ ΤΙ γίνεται στην Ελλάδα σε ανάλογες περιπτώσεις, το γνωρίζουμε πολύ καλά… Είτε ποδοσφαιριστής πρόκειται να τιμωρηθεί, είτε περιφερειάρχης… Κι αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα σοβαρό κράτος και σε ένα μη σοβαρό… Δεν χρειάζεται βεβαίως να μπούμε σε λεπτομέρειες: ξέρουμε όλοι ποιο είναι το σοβαρό κράτος και ποιο το μη σοβαρό…
Η ΥΠΟΘΕΣΗ της τιμωρίας του περιφερειάρχη Παναγιώτη Ψωμιάδη όπως εξελίσσεται στη μικρή μας οθόνη εδώ και μια εβδομάδα αρκεί για να μας πείσει:
• Πρώτον, για το πόσο ειλικρινείς είναι ορισμένοι Έλληνες όταν στιγματίζουν την ατιμωρησία των πολιτικών…
• Δεύτερον, για το πόσο σχετική έννοια είναι ο περίφημος «σεβασμός στους νόμους» που όλοι μας επικαλούμαστε ως επιτακτική ανάγκη όταν δεν αφορά εμάς, την οικογένεια μας, τους φίλους μας και τα ινδάλματα μας…
• Τρίτον, για το πόσο ισχυρή θεωρούμε ακόμα την ψήφο μας, παρά το γεγονός ότι ισχυριζόμαστε πως δεν έχει καμιά αξία… Όταν την επικαλούμαστε ή όταν την επικαλούνται οι ενδιαφερόμενοι για να μηδενίσουν την αξία του νόμου, σημαίνει πως ξέρουμε πολύ καλά την ισχύ της…
• Τέταρτον, για το πόσο πρόθυμος είναι ο πολίτης να υπερασπιστεί το πολιτικό σύστημα που βρίζει: όταν το 6,5% του εκλογικού σώματος δηλώνει ότι θα ακολουθήσει τον Ψωμιάδη στην περίπτωση που αυτός έσπευδε να ιδρύσει κόμμα, είναι σίγουρο ότι υπερασπίζεται το απαξιωμένο πολιτικό μας σύστημα στην πλέον γραφική του έκφραση…
ΔΕΝ συνιστούν πλέον εκπλήξεις όλα αυτά… Για όσους τουλάχιστον, παρακολουθούν συστηματικά τη συμπεριφορά μας ως λαού και δεν καμαρώνουν κοιτάζοντας στον καθρέφτη τον εαυτό τους… Το έργο έχει παιχθεί πολλές φορές με τον ίδιο τρόπο.. Όσοι πολιτικοί μας διώχθηκαν ή απειλήθηκαν με διώξεις στο τέλος βγήκαν κερδισμένοι:
• Ο Ανδρέας Παπανδρέου ξανάγινε πρωθυπουργός μετά το Ειδικό Δικαστήριο…
• Ο Δημήτρης Τσοβόλας προήχθη σε πολιτικό αρχηγό μετά την καταδίκη του…
• Ο Αντώνης Σαμαράς εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ παρά τις εναντίον του καταγγελίες ότι πληρώθηκε από τον Κόκκαλη για να ρίξει την κυβέρνησή της…
Γιατί λοιπόν, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης να μην είναι ο επόμενος;
ΤΟ ΩΡΑΙΟ είναι ότι εμείς οι ίδιοι που με την ψήφο μας διαμορφώνουμε μια άλλου είδους «νομιμότητα», διατυπώνουμε παράλληλα και τον προβληματισμό μας για το ενδεχόμενο η απαξίωση του πολιτικού μας συστήματος να δρομολογήσει λύσεις τύπου Μπερλουσκόνι στην πολιτική ζωή της χώρας… Ίσως επειδή δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμη ότι ένας Μπερλουσκόνι, μπορεί μεν να μην εμφανίστηκε στον πολιτικό μας βίο, αλλά ο Μπερλουσκονισμός ήδη θριαμβεύει , καθώς ανενδοίαστα επικαλείται την ψήφο του λαού για να μην λογοδοτήσει για τα ανομήματα του…
Το ειδησεογραφικό πρακτορείο αναφέρει ότι ο Καντάφι ψάχνει για χώρα-άσυλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜωαμάρ εμείς έχουμε τα καλύτερα άσυλα:
Ασυλο του Περισσού για αυτούς που έχουν υποστεί λοβοτομή.
Ασυλο της Κουμουνδούρου,νεάντερταλ που νομίζουν ότι είναι προοδευτικοί.
Επίσης άσυλο της Ιπποκράτους με κάθε είδους ανισσόροπους.
Καινούριο άσυλο στη Συγγρού με άτομα διχασμένης προσωπικότητας:Το πρωί είναι κρατιστές,το βράδι φιλελεύθεροι.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΕΛΟΚΟΜΕΙΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.