Υπήρχε και φιλότιμο;

Η ΤΑΙΝΙΑ «Υπάρχει και φιλότιμο» γυρίστηκε το 1965… Για να αποδώσει τόσο πιστά το προφίλ του Έλληνα πολιτικού, ο Αλέκος Σακελλάριος που έγραψε το σενάριο, μελέτησε προφανώς τη συμπεριφορά του επί πολλά χρόνια… Η επιτυχία της ταινίας τη χρονιά που προβλήθηκε ήταν τεράστια, ουδείς δε διανοήθηκε να μιλήσει για λοιδορία του πολιτικού μας κόσμου… Όλοι ήξεραν πως λειτουργούσε το πολιτικό σύστημα στην ψωροκώσταινα: κομματάρχες, υποσχέσεις, ρουσφέτια, αφελείς ψηφοφόροι και μούντζες κατόπιν εορτής…
ΑΠΟ ΤΟ 1965 μέχρι σήμερα, πέρασαν 46 ολόκληρα χρόνια… Η ταινία με τον αξέχαστο Λάμπρο Κωνσταντάρα στον πρωταγωνιστικό ρόλο προβάλλεται στην τηλεόραση (ιδίως από το 1990 που ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση) συνεχώς: μόνο το 2010 προβλήθηκε πάνω από 15 φορές!.. Παρ’ ότι πολυπαιγμένη (την έχουμε σχεδόν όλοι μάθει απ’ έξω) η ταινία εξακολουθεί να κρατάει καθηλωμένη την ελληνική οικογένεια στο καθιστικό… Είναι τόσο «φρέσκια» που ουδείς την βαριέται… Και βεβαίως, διαρκώς επίκαιρη: η σε βαθμό αφέλειας καλοπιστία με την οποία προσεγγίζει ο Έλληνας τον πολιτικό όταν του υπόσχεται υφίσταται και στις μέρες μας, ακόμη κι αν στο πίσω μέρος του μυαλού του ξέρει ότι μπορεί και να τον «δουλεύει»… Η παπαρολογία των πολιτικών και τα μεγάλα λόγια εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν σε μεγάλο βαθμό τον πολιτικό λόγο… Όσο για τις κατόπιν εορτής «μούντζες» συνεχίζονται όπως τότε και από πολιτικούς (ως δήθεν «αυτοκριτική» μετά από ήττες) και από ψηφοφόρους που πίστεψαν στον έναν ή στον άλλον…
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ μετά από όλα αυτά, τι το καινούριο ανακάλυψαν ξαφνικά όσοι βρίζουν από το πρωί ως το βράδυ τους πολιτικούς μας για το «κατάντημα» της χώρας; Αναρωτιέμαι επίσης, πόθεν τεκμαίρουν κάποιοι ότι το δυστύχημα για τη χώρα είναι ότι «βιώνουμε τη χειρότερη περίοδο της ιστορίας μας, ορφανοί από καλούς πολιτικούς»… Μα, η ταινία του Κωνσταντάρα συνιστά αδιάψευστη μαρτυρία για το ότι ο Έλληνας πολιτικός με μικρές αποκλίσεις είναι ο ίδιος κι απαράλλαχτος, είτε αναφερόμαστε στη σημερινή εποχή, είτε στην εποχή που πιστεύαμε ότι υπήρχαν πολύ καλύτεροι εκπρόσωποι του είδους… Το χειρότερο είναι ότι, αυτούς που σήμερα αφορίζουμε ή γιαουρτώνουμε τους εμπιστευόμαστε δεκαετίες ολόκληρες: από το 1946 ο Κων. Μητσοτάκης εκλέγεται βουλευτής («χρεώνεται» δηλαδή τα χαρακτηριστικά της περιόδου στην οποία αναφέρεται η ταινία του Σακελλάριου)…Από το 1958 εκλέγεται ο Γιάννης Κεφαλογιάννης που μέχρι πρόσφατα ήταν σύμβουλος του Κώστα Καραμανλή…Από το 1961 ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης…Από το 1974 ο Απόστολος Κακλαμάνης…Από το 1981 ο Θόδωρος Πάγκαλος…
ΟΣΟΙ λοιπόν σήμερα, συμπεραίνουν ότι «μας κορόιδεψαν οι πολιτικοί ολ’ αυτά τα χρόνια», ας σπεύσουν να θυμηθούν ότι μόνο τον Πάγκαλο (που σήμερα γιαουρτώνουν) τον τίμησαν με την ψήφο τους σε έντεκα συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, επί τριάντα δηλαδή ολόκληρα χρόνια! Τον Γιώργο Παπανδρέου σε ένδεκα επίσης εκλογικές αναμετρήσεις, σε εννέα τον Κώστα Καραμανλή, δέκα συνολικά τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη σε καμιά τριανταριά!. Άλλες τόσες τον Κεφαλογιάννη και τον Βαρβιτσιώτη! Μάλιστα στους τρεις τελευταίους αναγνωρίζουν τόσο καλά πολιτικά …γονίδια που συνεχίζουν να τους τιμούν στα πρόσωπα των παιδιών τους! Της Ντόρας, του Κυριάκου, της Όλγας και του Μιλτιάδη…
ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ λοιπόν, ότι όλοι αυτοί έκρυβαν τόσο καλά τον «απατεώνα» μέσα τους, που δεν τους καταλάβαμε δεκαετίες ολόκληρες; Μη μου πείτε ότι καταλάβαμε ολ’ αυτά τα χρόνια ότι δεν άξιζε να εκλεγεί βουλευτής μόνον ο Κωστής Στεφανόπουλος και τον ρίξαμε στα «αζήτητα» πριν τον ανασύρουν οι φαύλοι πολιτικοί μας και τον κάνουν πρόεδρο της Δημοκρατίας! Αλήθεια, ο δημοφιλέστερος πρόεδρος Δημοκρατίας που θαυμάσαμε επί δέκα χρόνια θα είχε καμιά τύχη αν η εκλογή προέδρου γινόταν απευθείας από τον λαό; Δεν θα το μάθουμε ποτέ, αν και δεν είναι δύσκολο να το υποθέσουμε…Το ίδιο συνέβη και με πολλούς άλλους πολιτικούς: τον Στέφανο Μάνο που έλεγε πάντα αυτά που μας έκρυβαν οι άλλοι δεν τον «τιμωρήσαμε» επειδή τα έλεγε τότε που δεν θέλαμε να τ’ ακούμε; Τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο; Τον δημοσιογράφο Γιάννη Μαρίνο με τι κοσμητικά επίθετα τον στολίζαμε όταν έλεγε ότι πρέπει να φορολογούνται οι αγρότες;
ΔΕΝ φταίνε δυστυχώς, μόνον οι πολιτικοί σ’ αυτόν τον τόπο…Οι πολιτικοί αξιολογούνται από εμάς…Και αυτοί που καταγγέλλουμε σήμερα έχουν αξιολογηθεί θετικά από εμάς δεκάδες φορές!...Αν όντως είναι σκάρτοι, είμαστε κι εμείς που τους επιλέξαμε…Το πώς επιλέγουμε ως λαός, το ξέρουμε επίσης…Για να το θυμηθούμε, ας ανατρέξουμε στο σημερινό μας ανάθεμα: λοιδορούμε αυτούς που προσπαθούν έστω και με λάθος τρόπο να συμμαζέψουν την «ξεχειλωμένη» οικονομία μας και δοξάζουμε εκείνους που μας έφθασαν εδώ! Αν μας λείπουν οι «μεγάλοι ηγέτες» τύπου Ανδρέα που μας έφθασαν ως εδώ, τότε καλύτερα με τους σημερινούς «μικρούς» που αποπειρώνται να διαχειρισθούν το χάος που κληρονόμησαν!...