Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ είναι παλιά στην Ελλάδα: οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο να χρησιμοποιείται ως εργαλείο για τη διαιώνιση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην (ευρεία) Δεξιά και την (ευρεία επίσης) Αριστερά… Λες και οι εξελίξεις π.χ. στη Λιβύη δεν προσφέρονται για μια ανάλυση της πορείας του αραβικού κόσμου, αλλά για να τροφοδοτήσουμε την εγχώρια αντιπαράθεση με «επιχειρήματα» γύρω από το ποιοι ήταν οι θαυμαστές του Καντάφι στην Ελλάδα…
ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ημέρες στο διαδίκτυο, αλλά και στον Τύπο, ουκ ολίγοι σπεύδουν να βγάζουν συμπεράσματα για τον Ανδρέα Παπανδρέου και για τον σημερινό πρωθυπουργό από τις τοποθετήσεις που έκαναν στο απώτερο (ο πατήρ) και το πρόσφατο (ο υιός) παρελθόν για το καθεστώς τού Καντάφι… «Δεν είναι δικτατορία» είχε πει το 1977 ο Ανδρέας Παπανδρέου «είναι ένα καθεστώς στα πρότυπα της αθηναϊκής δημοκρατίας»… Ο δε Γιώργος Παπανδρέου μόλις τον περασμένο Ιούνιο ζήτησε (σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του Τύπου) και πήρε αυτόγραφο από τον Λίβυο ηγέτη πάνω στη φωτογραφία από την ιστορική συνάντηση του Καντάφι με τον πατέρα του και τον Φρανσουά Μιτεράν στην Ελούντα, στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα!..
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ που διεξάγεται με βάση τα παραπάνω, ακολουθεί την πεπατημένη του «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»… Αποθέωναν οι «αριστεροί» Παπανδρέου τέτοιου είδους ηγέτες; Άρα τα λόγια είναι περιττά για την πολιτική τους, ακόμη κι αν το ίδιο «βαρύνει» τον δεξιότατο Μπερλουσκόνι που κάνει δουλειές μαζί τους και όσους ηγέτες του δυτικού κόσμου (των Αμερικανών συμπεριλαμβανομένων πλέον) έσπευσαν να «συνθηκολογήσουν» με τον Λίβυο ηγέτη για να προωθήσουν τα συμφέροντα τους…
ΠΕΡΑ από ιδεοληψίες, η διαχρονική εικόνα του Καντάφι με την μπέρτα, τα γυαλιά ηλίου, τις χρυσές επωμίδες, το βαμμένο μαλλί, το ευθυτενές παράστημα και το φολκλόρ της ακολουθίας του από νταβρατισμένες γυναίκες σωματοφύλακες αρκεί για να τον κατατάξει κανείς στους «παράφρονες» (αυτή την εικόνα δεν έχουμε περίπου, για τους «Ναπολέοντες» των ψυχιατρείων;), οπότε μάλλον περιττεύει κάθε προσπάθεια να τον χρεώσει κανείς στη σοσιαλιστική ή οποιαδήποτε άλλη αντίληψη περί πολιτικής…Δεξιός «τρελός», αριστερός «τρελός» μικρή σημασία έχει…Η «τρέλα» ως γνωστόν δεν ελέγχεται και πιθανότατα αυτό γοήτευσε κάποτε τον Ανδρέα: το ότι σ’ έναν κόσμο «στοιχημένο» στο πλαίσιο του «ψυχρού πολέμου», υπήρχε ένας «τρελός» που δεν έβαζε τον εαυτό του στο δίλλημα να διαλέξει ανάμεσα στους Σοβιετικούς και τους Αμερικανούς…Ήταν άλλωστε, βολικό κάτι τέτοιο για έναν ηγέτη σαν τον Αντρέα που δεν ήθελε να στοιχηθεί, αφού η «ελληνική αγορά» ήταν κορεσμένη σε «στοιχημένους» όταν αυτός επιχειρούσε να τη διεμβολίσει με το ΠΑΣΟΚ…Ευτυχώς όμως, ο Ανδρέας δεν αποπειράθηκε ποτέ τον θαυμασμό του για τον Καντάφι να τον μετατρέψει σε πολιτική πρακτική, οπότε η έκφραση αυτού του θαυμασμού μικρή σημασία έχει για την αποτίμηση της πολιτικής του…Περισσότερο για τον χαρακτήρα του είναι επιβαρυντική η συμπάθεια του προς τον Καντάφι, παρά γι’ αυτά που ήδη ξέρουμε…
ΑΥΤΗ είναι η μια πλευρά της απόπειρας «ταυτοποίησης» Καντάφι – Παπανδρέου…Η άλλη έχει να κάνει με την συνήθη πρακτική των ηγετών όλου του κόσμου να «βλέπουν» με θετικό τρόπο ακόμα και τα εξοφθάλμως καταπιεστικά καθεστώτα, προκειμένου να διασφαλίσουν η να προωθήσουν τα συμφέροντα τους… Ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς της Κούβας ο Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες σε μία συνέντευξή που έδωσε νομίζω, πέρυσι, κατακρίνει όλους τους δυτικούς δημοσιογράφους που βλέπουν ως κάλτ φιγούρα τον Κάστρο, αγνοώντας τα εγκλήματα εις βάρος του λαού του, αλλά δυστυχώς η παγκόσμια ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια «παράδοξα»…Ξεχνάει κανένας την απογοήτευση των αντιστασιακών στην Ελλάδα , όταν άκουσαν ότι η Κίνα και η Σοβ. Ένωση ήταν από τις πρώτες που αναγνώρισαν τη νομιμότητα της κυβέρνησης των συνταγματαρχών;H μήπως, το γεγονός ότι μόλις προ διετίας η Γαλλική κυβέρνηση απαγόρευσε πορεία αντιφρονούντων κινέζων στο Παρίσι με την ευκαιρία της επίσκεψης του κινέζου προέδρου, για να μην χαλάσουν οι εμπορικές σχέσεις των δύο κρατών;
ΌΛ’ ΑΥΤΑ είναι γνωστά και δυστυχώς «βαρύνουν» εξίσου τους φορείς όλων των ιδεολογιών, καθότι η πρακτική συνήθως «σκοτώνει» τη θεωρία…Οι Γάλλοι που θεωρούνται από τους πλέον ευαίσθητους δέκτες των διεθνών εξελίξεων, συχνότατα βλέπουν τις θεωρητικές τους προσεγγίσεις να «δοκιμάζονται» άλλοτε από τα διαμάντια του Μποκάσα και άλλοτε από τις φιλόξενες διαθέσεις του Μουμπάρακ…Στο μπαγκράουντ κάθε τέτοιας «έκθεσης» πάντως, δεν βρίσκεται τίποτε άλλο από την άσκηση πολιτικής στο πεδίο της διασφάλισης ή προώθησης συμφερόντων σ’ ένα κόσμο που συναλλάσσεται περισσότερο απ’ ότι συνδιαλέγεται…
Ο κυρ-Πρόεδρος στάθηκε για λίγο στο παράθυρο και κοίταξε στο δρόμο.Ουσιαστικά δεν έβλεπε την κίνηση γιατί το μυαλό του γύρισε χρόνια πίσω.Το τελευταίο χρονικό διάστημα πολλές φορές σκεφτόταν το παρελθόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμόταν τότε που αυτός και οι σύντροφοί του, Ο Αντρέας,ο Ακης,ο Κώστας,ο Γιώργος ο Κίμωνας και οι άλλοι σύντροφοι είχαν πάρει την εξουσία για να σώσουν τη χώρα από την επάρατη δεξιά.
Τι μέρες κι'εκείνες...
Ο λαός με το ακαταμάχητο ενστικτό του τους είχε φέρει στην εξουσία για να θεμελιώσουν μια νέα Ελλάδα,με κοινωνική δικαιοσύνη,ισονομία,σοσιαλισμό με ΗΓΕΤΗ τον Αντρέα.
Χαμογέλασε για λίγο στη σκέψη του αρχηγού και γύρισε να καθίσει στην πολυθρόνα προσπαθώντας να θυμηθεί τι είχαν απογίνει εκείνοι οι σύντροφοι.
Αρκετοί είχαν κάνει προκοπή:Ο Ακης, με πολλές οικονομίες,με λιτό τρόπο ζωής είχε αποταμιεύσει αρκετά ώστε να ζήσει αξιοπρεπώς τα τελευταία χρόνια της ζωής του χωρίς να χρειάζεται να εργάζεται.
Ο Γιάννος,ο Κώστας,και άλλοι είχαν διάγει οικονομικά τον βίο τους ώστε να μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς μακριά από την πολιτική.
Ο ίδιος ο κυρ-Πρόεδρος δεν τα είχε καταφέρει καλά στον οικονομικό τομέα επειδή δεν έδινε πολύ σημασία στο χρήμα.
Είχε κάποιες λίγες οικονομίες και οι δύο μισθοί που έπαιρνε(η βουλευτική σύνταξη και η προεδρική αποζημίωση)συν κάτι εκτός έδρας και κάτι οδοιπορικά του επέτρεπαν να ζει λιτά όπως έκανε σ'όλη του τη ζωή.
Σ'αυτό το θέμα είχε μοιάσει του αρχηγού Αντρέα ο οποίος επίσης αδιαφορούσε για το χρήμα.
Θυμήθηκε με πόσο κόπο είχε χτίσει ο αρχηγός ένα σπίτι,τα έξοδα που είχε και ότι του είχε ζητήσει δανεικά για να μπορέσει να τελειώσει τα κουφώματα.
Ηταν-και σ'αυτό το σημείο συγκινήθηκε-απ' τους καλύτερους φίλους του αρχηγού,όπως ο Κατσιφάρας και ο Χάλακ που επίσης του δάνεισαν.
Απ'τις σκέψεις του τον έβγαλε ο βοηθός του που μπήκε στο γραφείο να του αναφέρει-όπως κάθε Δευτέρα-την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα.
-Λοιπόν πως τα πάμε;τον ρώτησε ο κυρ-Πρόεδρος.
-Η κατάσταση έχει ως εξής Πρόεδρε:Ο λαός είναι εξοργισμένος επιδή υπάρχει πλήρη ατιμωρησία,η διαφθορά οργιάζει χωρίς να μπαίνει κανείς στη φυλακή,πλήτονται τα χαμηλά εισοδήματα και οι συνταξιούχοι,η ανεργία ανέβηκε στο 14%,ουρές στα νοσοκομεία στις λίστες αναμονής,οι εργολάβοι συνεχίζουν να απομυζούν τον ιδρώτα του ελληνικού λαού...
Εγινε παύση για λίγο.
-Ακου,είπε ο κυρ-Πρόεδρος,κάλεσε τον τύπο στις 5 το απόγευμα.Θα κάνω δήλωση.
Μαζεύτηκαν οι δημοσιογράφοι και ο κυρ-Πρόεδρος μπήκε στην αίθουσα.Ολοι κρεμόταν απ'τα χείλη του.
Εκείνος τους κοίταξε και είπε κατηγορηματικά:
-Καταδικάζω τη βία στα γήπεδα.