ΣΕ ΜΙΑ συνέντευξη του στον δημοσιογράφο Στάθη Τσαγκαρουσιάνο ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος, όταν ερωτάται αν είναι «υπερβολικός» σε κάτι που απάντησε σε προηγούμενη ερώτηση, αγανακτεί: “και ποιος σας είπε ότι υπέγραψα συμβόλαιο με την μετριοπάθεια”;
ΓΕΝΙΚΩΣ στην Ελλάδα, ουδείς έχει υπογράψει συμβόλαιο με την μετριοπάθεια… Γι’ αυτό και η υπερβολή χαρακτηρίζει κάθε μας θέση απέναντι σ’ οτιδήποτε συμβαίνει… Δείτε τι συμβαίνει με την κρίση: η καταστροφολογία είναι σαφώς μεγαλύτερη από την καταστροφή…
ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ εβδομάδα δημοσιοποιήθηκαν τα αποτελέσματα μιας έρευνας της εταιρίας Nielsen, που καταγράφει τις αλλαγές στις καταναλωτικές μας συνήθειες αφ’ ότου λειτουργούμε υπό τις πιεστικές συνθήκες της οικονομικής κρίσεως. Σύμφωνα μ’ αυτή:
• Το χαμηλότερο επίπεδο εδώ και επτά χρόνια αγγίζει η αυτοπεποίθηση των καταναλωτών σε παγκόσμιο επίπεδο
• Οι καταναλωτές σε παγκόσμιο επίσης επίπεδο, ξοδεύουν χρήματα μόνο για τα βασικά…
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ τώρα, αυτή η παγκόσμια τάση εξειδικεύεται ως εξής:
• ποσοστό 81% των ελλήνων έχει μειώσει τις δαπάνες για ένδυση και υπόδηση
• ποσοστό 80% δαπανά λιγότερα για διασκέδαση εκτός σπιτιού και
• ποσοστό 64% έχει στραφεί σε φθηνότερα προϊόντα, ώστε να καταφέρει να ισορροπήσει της μείωση της αγοραστικής του δύναμης.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ολ’ αυτά …Ότι δεν ζούμε στα όρια της φτώχειας, όπως ισχυριζόμαστε όλοι…Η μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικού λαού προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα που δημιούργησε η κρίση, μειώνοντας απλώς τα ποσά που ξόδευε για ρούχα και παπούτσια, περιορίζοντας τη διασκέδαση του και τα περιττά. Επιπλέον, το ότι έχουμε στραφεί σε φθηνότερα προϊόντα δεν είναι και προς θάνατον δα, αλλά μια κίνηση που διορθώνει την επιπολαιότητα με την οποία ψωνίζαμε όλοι μας πριν την κρίση…
Η ΕΡΕΥΝΑ της Nielsen δημοσιεύτηκε στον ελληνικό τύπο για να τεκμηριώσει αυτό που όλοι ήδη προσλαμβάνουμε ως σύμπτωμα της κρίσης: ότι δηλαδή μπήκαμε για τα καλά «στην περιοχή της δυστυχίας»… Μια εφημερίδα, η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Θεσσαλονίκης, τιτλοφόρησε το σχετικό ρεπορτάζ «Μια σαλάτα και δύο πιατέλες στα τέσσερα», που παραπέμπει ευθέως σε… πείνα!.. Ιδού πως περιγράφει στο ρεπορτάζ της εφημερίδας την κατάσταση η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εστίασης – Διασκέδασης Νίκη Κωνσταντίνου: «Κάποτε τα πιάτα γέμιζαν όλο το τραπέζι και χρησιμοποιούσαμε και βοηθητικό. Σήμερα παραγγέλνουν μια σαλάτα και δύο πιατέλες στα τέσσερα»!..
ΑΝ η έμφαση δοθεί στο «κάποτε», καταλαβαίνει κανείς και γιατί φαλιρίσαμε και γιατί γεμίσαμε χοληστερίνη: τα πιάτα γέμιζαν το τραπέζι και χρησιμοποιούσαμε και βοηθητικό!..
ΑΝ η έμφαση δοθεί στο «σήμερα», αναρωτιέται κανείς αν τα όρια της φτώχειας είναι μια σαλάτα και δύο πιατέλες στα τέσσερα, όχι στο σπίτι, αλλά σε εστιατόριο ή ταβέρνα!..
ΣΙΓΟΥΡΑ, συνιστά αλλαγή ηθών αυτό που ζούμε σήμερα, αλλά όχι στο βαθμό που περιγράφουν οι επαγγελματίες κόλακες του ελληνικού λαού (μήντια, συνδικαλιστές και πολιτικοί)… Αυτό που ονομάζουμε φτώχεια ή σκληρή λιτότητα στην Ελλάδα, για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους είναι η περιγραφή του αρχαιοελληνικού «μέτρου». Μην ξεχνάμε ότι αυτοί αγόραζαν πάντα μια φέτα καρπούζι από τον μανάβη κι εμείς τους κοροϊδεύαμε… Κι ενώ η κρίση τους αναγκάζει τώρα να επανεξετάσουν κι αυτή τους τη λιτή συνήθεια ακόμα (η έρευνα της Nielsen περιγράφει τον περιορισμό των δαπανών ως παγκόσμια τάση) εμείς γκρινιάζουμε γιατί από εκεί που γεμίζαμε δύο τραπέζια χοληστερόλης, αναγκαζόμαστε να τη βγάλουμε με μια (μόνο!) σαλάτα και δύο πιατέλες!!!
Έλεος…
ΕΚΘΕΣΗ ΜΑΘΗΤΗ Γ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ "Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε λένε Γιαννάκη Χ... και είμαι μαθητής της τρίτης δημοτικού.
Ζω με τους γονείς μου και τ'αδέλφια μου σε ένα μεγάλο διαμέρισμα.
Ο πατέρας μου δουλεύει σε μια κρατική εταιρία,ΟΣΕ,ΟΤΕ κάτι τέτοιο.Πάντα μιλάει με ευγνωμοσύνη για κάποιον "Αντρέα" που τον βοήθησε να βρει αυτή την δουλειά.Είναι ήρεμος άνθρωπος.Νευριάζει μόνον όταν βλέπει ειδήσεις και φωνάζει:-Αλήτες μας καταστρέψατε,και άλλα τέτοια.
Σ'αυτές τις περιπτώσεις η μαμά μου του λέει "Τι φωνάζεις χριστιανέ μου,εσύ δεν τους ψηφίζεις τόσα χρόνια;"κι'αυτός απαντάει:"τι να 'κανα ρε γυναίκα,αν δεν ήταν ο Αντρέας θα κοιμόμασταν κάτω από καμμιά γέφυρα" κι' η μαμά μου τότε του λέει "τότε μην φωνάζεις".
Ο πατέρας αγαπάει όοοολους τους ανθρώπους εκτός από τους μαύρους,τους ασιάτες,όλους τους μετανάστες στη χώρα μας(λαθραίους ή μη) και γενικά όσους δεν είναι έλληνες.
Για τους μετανάστες λέει συνήθως "Τους μαζέψαμε εδώ χάμω και τρώνε το ψωμί του κοσμάκη".Είναι ψηλός και μελαχρινός.
Η μαμά μου είναι νεώτερη του.Παντρεύτηκαν με προξενιό.Δεν εργάζεται και μας προσέχει όλους.
Ο αδερφός μου πάει στην πρώτη λυκείου.Το μόνο που τον ενδιαφέρει απ' το σχολείο είναι η γυμναστική και το διάλλειμα.Στη ζούλα τον είδα κανα δυο φορές να καπνίζει.
Είναι λίγο αδύνατος σε όλα τα μαθήματα.Ο καθηγητής του,των μαθηματικών,του είπε ότι αν θα πήγαινε να του κάνει ιδιαίτερα μαθήματα θα τον βοηθούσε να περάσει το μάθημα και με καλό βαθμό.
Οταν το είπε στον πατέρα αυτός άρχισε να βρίζει για κανα μισάωρο.Μόλις ηρέμησε τηλεφώνησε στον καθηγητή για να κανονίσουν για τα ιδιαίτερα.
Η αδερφή μου είναι η μεγαλύτερη,τελειώνει το λύκειο.Μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στο σχολείο,το φροντιστήριο και το κινητό της τηλέφωνο.Αυτό που την ενδιαφέρει άμεσα είναι να βρει εισιτήριο για τον σάκη.
Για μένα ο πατέρας μου κάνει σχέδια να γίνω γιατρός ή δικηγόρος.Εγώ όμως θέλω να ακολουθήσω το επάγγελμα του γείτονά μας.Εχει μονοκατοικία με πισίνα,σπουδάζει το γιο του στην Αγγλία,ακριβό αυτοκίνητο και ζει πλούσια χωρίς να δουλεύει η γυναίκα του.
Είναι εφοριακός υπάλληλος.Αυτό θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω.
Θέλω να θέσω μερικά ερωτήματα, όχι πως ελπίζω να πάρω και απαντήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή1)Αυτοί που αρνούνται να πληρώσουν διόδια γιατί τα βρίσκουν ακριβά, πόσες φορές ακριβώς, τη μέρα, το μήνα, την εβδομάδα, το χρόνο περνούν από διόδια ώστε να τους είναι δυσβάστακτο το αντίτιμο;
2)Οι ίδιοι, πόσες φορές την εβδομάδα, το μήνα, το χρόνο αράζουν στις καφετέριες και πληρώνουν αγόγγυστα πανάκριβα τον καφέ;(Εκεί δεν διανοήθηκαν ποτέ να πουν "δεν πληρώνω, δεν πληρώνω")
3)Οι ίδιοι είναι, άραγε, ο ένας στους τρεις που πληρώνει κανονικά τους φόρους του ή μήπως ανήκουν στους υπόλοιπους δύο που φοροδιαφεύγουν;
Συμπληρωματικά, επειδή ακούω αρκετούς να ισχυρίζονται ότι το αντίτιμο των 5 ευρώ για επίσκεψη στο νοσοκομείο είναι δυσβάστακτο, αναλογίστηκαν ποτέ ότι αν οι περισσότεροι από εμάς (και αυτούς) πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους, τότε το κράτος θα παρείχε πραγματικά τελείως δωρεάν τις ιατρικές υπηρεσίες;
Υ.Γ. Αυτός ο μαθητής της Γ΄Δημοτικού καλά τα λέει, αλλά να του πούμε ότι αν σπουδάσει δικηγόρος ή γιατρός πάλι βίλες με πισίνες θα έχει αλλά μπορεί να γίνει πολύ εύκολα και βουλευτής. Γιατί, δεν μπορεί, κιαυτός να σώσει τον τόπο θα θέλει.