Γιατί οι Αλβανοί βγαίνουν στους δρόμους και εμείς όχι;

ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ξεσηκώθηκαν για δεύτερη φορά κατά της κυβέρνησης Μπερίσα….Ήταν αρκετό ένα βίντεο για τη διαφθορά των πολιτικών, που έφερε στο φως της δημοσιότητας μια «κρυφή κάμερα», για να βγάλει χιλιάδες πολίτες οργισμένους στους δρόμους των Τιράνων…Η πρώτη φορά που οι Αλβανοί βγήκαν στους δρόμους ήταν πριν από μια δεκαπενταετία περίπου (1997) και έχουν μείνει ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη μας τα όσα συνέβησαν τότε…Τα ξαναθυμήθηκα πρόσφατα, διαβάζοντας το βιβλίο του δημοσιογράφου Σταύρου Τζίμα «Στον αστερισμό του εθνικισμού: Ελλάδα και Αλβανία στη μετά-Χότζα εποχή» όπου περιγράφονται όλα όσα συνέθεσαν την περίφημη «εξέγερση των πυραμίδων», αλλά και όλα όσα εξέθεσαν την ελληνική τηλεοπτική δημοσιογραφική λογική τότε, με τους περίφημους κροταλισμούς των καλάσνικωφ σε «ζωντανή σύνδεση» στα δελτία των οκτώ…
ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ με φίλους προχθές το βράδυ, ένας από τη συντροφιά διατύπωσε την απορία: «πως γίνεται μ’ ένα απλό βίντεο για τη διαφθορά των πολιτικών οι Αλβανοί να βγαίνουν οργισμένοι αμέσως στους δρόμους και εμείς οι έλληνες να βλέπουμε άπειρες σκηνές διαπλοκής και διαφθοράς να εξελίσσονται καθημερινά, εδώ και χρόνια, μπροστά στα μάτια μας και να παραμένουμε αδρανείς;»
ΜΙΑ πρώτη απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα είναι ότι «εμείς την έχουμε συνηθίσει τη διαφθορά»…Ίσως να τη θεωρούμε στοιχείο της ανθρώπινης φύσης απ’ το οποίο δεν μπορούμε να απαλλαγούμε… «Έχουμε μάλλον συμφιλιωθεί με την ιδέα της διαφθοράς» όπως είπε κάποιος από τη συντροφιά…
ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ ν’ αναπαράγω την συζήτηση με τους φίλους μου εδώ, αλλά νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι η συμφιλίωση μας με την ιδέα της διαφθοράς, ούτε η (εξαιτίας αυτής της συμφιλίωσης) υπερβολική ανοχή που δείχνουμε απέναντι στους διεφθαρμένους πολιτικούς μας…Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο υποκείμενο της διαφθοράς, αλλά στο αντικείμενό της…Κι αυτό εξηγεί το γιατί αντιδρούν διαφορετικά οι Αλβανοί σε σχέση με εμάς…
ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ: Και στην υπόθεση των πυραμίδων το 1997 όταν οι Αλβανοί πήραν τα όπλα και βγήκαν στους δρόμους και στην πρόσφατη υπόθεση της διαφθοράς που έφερε στην τηλεοπτική οθόνη η κρυφή κάμερα, οι Αλβανοί ένοιωσαν ότι κάποιοι κλέβουν τα λεφτά τους…Τα δικά τους λεφτά! Αυτά που με τόσους κόπους κερδίζουν στην Ελλάδα και αλλού, δουλεύοντας από το πρωί ως το βράδυ για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο τόσο οι ίδιοι όσο και τα παιδιά τους…Όταν βλέπεις λοιπόν, το προϊόν του μόχθου σου, τον ιδρώτα σου, τους κόπους μιας ζωής στο στόχαστρο μιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ, όχι απλώς στους δρόμους με τα καλάσνικωφ βγαίνεις αλλά είσαι ικανός για οτιδήποτε…
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, τα περίφημα «κλεμμένα» (είτε του χρηματιστηρίου όπως συνηθίζαμε τότε να λέμε το προϊόν του τζόγου μας, είτε αυτά που ζητούμε τώρα να επιστραφούν από τους πολιτικούς της διαφθοράς και της διαπλοκής) δεν είναι με την ίδια έννοια το προϊόν του μόχθου μας. Είναι περισσότερο οι πακτωλοί χρημάτων των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων… Είναι τα λεφτά των πλαστών υπερωριών του δημοσίου… Είναι τα λεφτά «χαριστικών» επιδομάτων, τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία»… Είναι λεφτά δανεικά (και συνήθως αγύριστα) από τράπεζες και συγγενείς… Είναι «μαύρο χρήμα», άδηλοι πόροι, προμήθειες, προϊόν φοροδιαφυγής και παραοικονομίας, ο «αέρας» μιας νταβατζίδικης οικονομίας…Δεν είναι βέβαια μόνον αυτά…Είναι κι οι «οικονομίες» κι ο μόχθος μιας μειοψηφίας Ελλήνων, αλλά η δικιά τους οργή και το δίκαιο «κατηγορώ» μάλλον χάνεται στη βουή του πλήθους της κοινωνίας της ήσσονος (έως καθόλου) προσπάθειας…
ΓΙΑΤΙ δεν ξεσηκωνόμαστε λοιπόν; Γιατί προτιμάμε να εκτονώνουμε την οργή μας για τις χρηματιστηριακές «φούσκες» και τα «κλεμμένα» στα μικρόφωνα των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών και στις συντροφιές και δεν βγαίνουμε στους δρόμους; Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η διασπάθιση δημοσίου χρήματος στην Ελλάδα δεν αφορά τον πλούτο που παράγουμε με το μόχθο μας, αλλά μια σειρά οικονομικών μεγεθών που μας προσφέρθηκαν αφειδώς είτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση που βρίζουμε, είτε από τις Τράπεζες που επίσης βρίζουμε, είτε από το κράτος που μονίμως βρίζουμε!..
Ποιος έχει το θάρρος να το παραδεχτεί;