Όσα παίρνει ο άνεργος!...

ΠΡΟΧΘΕΣ τρώγαμε μια παρέα πενηντάρηδες συζητώντας για (τι άλλο;), την κρίση…Ο οικονομολόγος της παρέας έδωσε την χαριστική βολή:
- Αν η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους φθάσει το 2020, η γενιά μας δεν μπορεί να ελπίσει σε καλύτερες μέρες…Οποιαδήποτε συνεπώς συζήτηση για τη μετά το μνημόνιο εποχή δεν αφορά εμάς, αλλά τα παιδιά μας…
ΦΥΓΑΜΕ για το σπίτι προβληματισμένοι…Ώστε, «πάει τελείωσε» λοιπόν!...Φάγαμε σε δέκα – δεκαπέντε χρόνια, όσα θα έπρεπε να φάμε σε μια ζωή και τώρα υποφέρουμε για το πισωγύρισμα…Είχαμε ονειρευτεί μια σύνταξη προνομιούχου και θα την πάρουμε κουτσουρεμένη…Είχαμε σιγουρευτεί ότι το πάρτυ (εμφιαλωμένο κρασί, σολομός, νησί το καλοκαίρι, Πράγα τα Χριστούγεννα) δεν θα τελείωνε ποτέ…Όπως και τα δανεικά, οι πιστωτικές κάρτες με απεριόριστο όριο, τα διακοποδάνεια και τα εορτοδάνεια…Φαλίρισαν λόγω της οικονομικής κρίσης οι δανειστές μας και φάγαμε τον ουρανό στο κεφάλι!...Τα πρώτα θύματα, γνωστοί και φίλοι, άνεργοι, πουλάνε σπίτια, αυτοκίνητα ή περιμένουν τον μεγάλο σεισμό…Να μη περνούσε άραγε από το μυαλό μας ότι μια μέρα θα συμβεί; Απ’ το 1990 ο Μητσοτάκης μας θύμιζε με καθημερινές του δηλώσεις πόσα χρωστούσε κάθε παιδί που γεννιόταν…Είναι δυνατόν αυτό το παιδί να έχει γίνει είκοσι χρονών σήμερα και χωρίς να δώσει φράγκο να έχει εξοφλήσει τους δανειστές του;
ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ…Αλλά προτιμούσαμε να ζήσουμε μέχρι να συμβεί το μοιραίο, ελπίζοντας ότι, αφού δεν είχε συμβεί ως τότε, μπορεί εντέλει να μη συνέβαινε ποτέ…Τα υπόλοιπα και τα ξέρουμε και τα ζούμε…Άλλος περισσότερο δραματικά κι άλλος λιγότερο…Άλλος βιώνει τον γολγοθά αμίλητος, γιατί η αυτοκριτική δεν του επιτρέπει να ρίχνει σε άλλους την ευθύνη κι άλλος οικτίρει εκείνους που τον διόρισαν γιατί δεν του χάλασαν το χατίρι τότε, προκειμένου να μη φθάσει στο χείλος του γκρεμού η οικονομία μας…Το ανάθεμα σ’ εκείνους που «έκλεψαν» είναι η κορύφωση του αδιεξόδου μας…Απευθύνεται κυρίως στους πολιτικούς και προέρχεται από πολίτες που (δύο στους τρεις!) δεν δίνουν ούτε ευρώ στην εφορία, ενώ ο πατριωτισμός κάποιων απ’ αυτούς εξαντλείται στο να βγάλουν τα χρήματα εκτός Ελλάδας γιατί απ’ τη συνολική καταστροφή για την οποία χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, μόνον αυτό τους ενδιαφέρει…
ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ δυστυχείς είμαστε όλοι…Έχουμε συνδέσει την ευτυχισμένη ζωή με το χρήμα και τίποτα άλλο…Το διεκδικούμε μετά μανίας όλοι, αριστεροί και δεξιοί, μικροί και μεγάλοι…Ακόμη κι η εκκλησία, για την κρίση έβγαλε την πλέον βαρυσήμαντη εγκύκλιο της!...Ο τρόπος με τον οποίο καταγγέλλουμε τον Πάγκαλο για το περίφημο «μαζί τα φάγαμε» κρύβει μάλλον ζήλια, παρά απαξία…
ΕΙΜΑΣΤΕ δυστυχείς, γιατί πλέον μας καθορίζουν οι ανάγκες μας…Αυτό είπα στον εαυτό μου, στο τέλος τους βαθέως προβληματισμού που προκάλεσε η συζήτηση για τη «χαμένη γενιά» της επιμήκυνσης της αποπληρωμένης του χρέους…Το 2020 θα είμαι κοντά στα εξήντα κι έχω αποφασίσει ήδη ότι δεν μου χρειάζονται πολλά: πρώτον, η δυνατότητα να εκφράζομαι ελεύθερα (ακόμη κι αν κλείσουν κανάλια κι εφημερίδες, το ίντερνετ θα μου το διασφαλίσει αυτό, αρκεί να έχει αξία η γραφή μου)…Δεύτερον, καλή υγεία…Τρίτον, το εισόδημα ενός φοιτητή (αυτό που αρκεί για μια «φοιτητική ζωή», που ήταν βεβαίως στερημένη, αλλά ΟΛΟΙ τη νοσταλγούμε!)…Τέταρτον, να έχω φίλους που άλλωστε, είναι η μεγαλύτερη περιουσία μας…Και, πέμπτον, να ονειρεύομαι «καινούργια ξεκινήματα» στη ζωή με την ελευθερία του νέου!...Ζητάω πολλά; Νομίζω όχι…Και νομίζω επίσης, ότι δεν χρειάζεται να διαδηλώσω γι’ αυτά, γιατί δεν εξαρτάται από κανέναν η ικανοποίηση των παραπάνω αιτημάτων μου…Από μένα μόνο!...Από τον καθένα μας!...Καλή χρονιά!...