Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται… (ελληνική παροιμία)

ΔΕΝ ΞΕΡΩ γιατί, αλλά κάθε φορά που ακούω στην τηλεόραση να συζητάνε για το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και το ουράνιο που κρύβονται κάτω από τις ελληνικές θάλασσες θυμάμαι μια από τις γνωστότερες παροιμίες του ελληνικού λαού: «ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται»!..
ΔΕΝ νομίζω ότι χρειάζεται να αναλύσω το γιατί… Με δύο μόνο λόγια θα έλεγα ότι, όπως ο πτωχεύσας οικογενειάρχης, πάνω στην απόγνωση του, θυμάται ξαφνικά ένα πρωί ότι τον «έριξε» ο πατέρας στην κληρονομιά πριν από καμιά τριανταριά χρόνια και διεκδικεί το μισό χωράφι του αδελφού του, έτσι κι εμείς τώρα που διαπιστώσαμε ότι δεν μπορούμε πλέον να ζούμε άνετα γιατί μας κόβουν τις επιδοτήσεις, τα επιδόματα, τις κάρτες και τα δάνεια, θυμηθήκαμε ότι υπάρχει το ουράνιο, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που θα μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε να ζούμε καλά χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια…
ΠΡΙΝ καταφύγουμε βεβαίως στη λύση του πετρελαίου, του ουρανίου και του φυσικού αερίου (τα οποία είχαμε ξεχάσει όσο βολευόμασταν με τα δανεικά) είχαμε βρει στις αποζημιώσεις που έπρεπε να μας δώσουν οι Γερμανοί για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το «φάρμακο» ώστε να μην ζοριστούμε οικονομικά… Αλλά, δεν ενέδωσε έγκαιρα η κυβέρνηση στη διατράνωση του (δίκαιου) αιτήματος και μείναμε ρέστοι… Προς το παρόν βεβαίως, γιατί μέσω Διστόμου, κάτι μπορεί να γίνει… Όμως, ευτυχώς τα όνειρα στην Ελλάδα δεν τελειώνουν ποτέ… Είτε γιατί κοιμόμαστε βαθειά, είτε γιατί αρνούμαστε να ξυπνήσουμε…
ΔΕΝ υποτιμώ την αξία της αναζήτησης πηγών πλούτου, ιδίως όταν οι ενδείξεις πείθουν πως αυτές υπάρχουν… Το τάϊμιγκ είναι που με ενοχλεί: θυμηθήκαμε τον φυσικό πλούτο όταν μας είπαν ότι πρέπει να δουλέψουμε σκληρά… Όπως και τις γερμανικές αποζημιώσεις, όταν μας έκοψαν τα δανεικά… Μέχρι να συμβεί αυτό, τα αναξιοποίητα πετρέλαια ήταν το αγαπημένο αντικείμενο κάποιων γραφικών συνωμοσιολόγων που κρατούσαν συντροφιά τους loosers της ζωής με ιστορίες για δράκους, εβραίους, αμερικανούς, τούρκους και αλλόδοξους που είχαν βάλει στο στόχαστρο τους έλληνες ορθόδοξους…
ΕΥΤΥΧΩΣ όμως που υπάρχει κι η Κύπρος… Η όποια, κόντρα σε όλες τις θεωρίες συνωμοσίας που «καταναλώνει» ο ελληνικός λαός για να δικαιολογεί τις αδυναμίες του, σπεύδει να αξιοποιήσει τον φυσικό πλούτο με ρεαλισμό και συμμαχίες ετερόκλητες (Ισραήλ, Μέρκελ, Αμερικανικές εταιρίες) όντας ήδη πλούσια από τον τουρισμό… Ο κομμουνιστής πρόεδρος Χριστόφιας δεν έχει ταμπού: συνεργάζεται με αμερικανική εταιρία στις έρευνες για το αέριο, μιλάει με τη Μέρκελ χωρίς να τον πιέζει η ιδιότητα του δανειζομένου και δεν έχει κανένα πρόβλημα να επικαλεστεί το παράδειγμα του Ισραήλ… Είναι άραγε τυχαίο ότι η μικρή Κύπρος κατάφερε με πολύ πιο τραυματικές εμπειρίες από εμάς να εξελιχθεί σε ένα κράτος πλούσιο που κέρδισε με το σπαθί του την ένταξη στην ΟΝΕ; Ούτε 40 χρόνια δεν πέρασαν από τον διαμελισμό του, αλλά αυτό δεν το εμπόδισε να προοδεύσει…
«Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ των loosers γράφτηκε από τεμπέληδες» γράφει στο τελευταίο τεύχος της LIFO ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος… Δεν αξίζει όμως, να γεράσεις κατηγορώντας τον μπαμπά σου (ή την καινούρια κοινωνία) για όσα ποτέ δεν αποτόλμησες…