Μετά την τρικομματική κυβέρνηση τι;

        ΤΟ 59% των πολιτών που συμμετείχαν στην τελευταία δημοσκόπηση της Public Issue (δημοσιεύτηκε στον ΣΚΑΙ και την «Καθημερινή») βλέπει νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές όποτε κι αν διεξαχθούν. Αντιθέτως, μόνο ένα 26% βλέπει νίκη της ΝΔ, όπερ σημαίνει ότι η αίσθηση της ελληνικής κοινωνίας (έξι στους δέκα) είναι πως αργά ή γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να κυβερνήσει. Θα κληθεί σίγουρα. Θα κυβερνήσει όμως; Τα δημοσκοπικά ευρήματα των τελευταίων δύο μηνών δεν δίνουν δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης… Τοποθετούν το πρώτο κόμμα (που σταθερά πλέον είναι ο ΣΥΡΙΖΑ) σε ποσοστά που σε καμιά περίπτωση δεν προσεγγίζουν το 30%, οπότε λογικά εκείνο που θα πρέπει από τώρα να αναζητηθεί είναι αν υπάρχουν περιθώρια σχηματισμού μιας νέας συμμαχικής κυβέρνησης με κορμό αυτή τη φορά τον ΣΥΡΙΖΑ… Είναι κάτι που υπαινίχθηκε ο ανεξαρτητοποιηθείς βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μίμης Ανδρουλάκης σε μια δήλωση του στον «Βήμα FM»: «Με ενδιαφέρει όμως, ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν κεντρικό μοχλό της χώρας. Θα είμαι πιο εποικοδομητικός, θα βοηθήσω και τον Βαγγέλη και τον Κουβέλη και τον Τσίπρα για μια νέα σύνθεση της Αριστεράς. Πιστεύω σε ένα νέο κοινωνικοπολιτικό μπλοκ».

          Ο ΜΙΜΗΣ Ανδρουλάκης που ξέρει καλά τις ιδιαιτερότητες της Αριστεράς, αφήνει το ΚΚΕ απ’ έξω… Ο φυσικός λοιπόν σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ στην αναζήτηση κυβερνητικού εταίρου δεν μπορεί να είναι το ΚΚΕ, αφού τα δύο κόμματα ούτε καν σε κοινές πορείες για το Μνημόνιο, το Πολυτεχνείο ή την Πρωτομαγιά δεν έχουν συμφωνήσει ποτέ…

ΜΕ ΠΟΙΟΝ θα μπορούσε συνεπώς να συγκυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ αν, όπως όλα δείχνουν, βρεθεί με την διερευνητική εντολή (και χωρίς αυτοδυναμία) στο χέρι; Με τη ΔΗΜΑΡ; Μα, οι σχέσεις των άλλοτε συναγωνιστών βρίσκονται σε τέτοιο σημείο που δύσκολα θα γεφυρωθεί το χάσμα που άνοιξε η συμμετοχή του κόμματος του Φώτη Κουβέλη στην τρικομματική κυβέρνηση: άλλωστε, η ιστορία της Αριστεράς στην Ελλάδα διδάσκει ότι οι μεγαλύτερες αντιπαραθέσεις διαμορφώνονται μεταξύ των εκπροσώπων της (ΚΚΕ- ΚΚΕ Εσωτερικού,  ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ, ΣΥΡΙΖΑ – ΔΗΜΑΡ και σε μικρότερο επίπεδο ΕΚΚΕ –ΚΚΕ μ-λ, κλπ) παρά με τους ιδεολογικούς αντιπάλους…

ΣΥΝΕΠΩΣ, η πιθανότητα σχηματισμού μιας κυβέρνησης με εταίρους κόμματα της Αριστεράς είναι η πλέον αδύναμη… Εκτός κι αν την επιβάλλουν οι ψηφοφόροι «αδειάζοντας» το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ και «γεμίζοντας» το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στα όρια της αυτοδυναμίας… Είναι μήπως, πιθανή μια συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – Ανεξάρτητων Ελλήνων; Για να καταγγείλουν το μνημόνιο, ίσως… Αλλά, το μνημόνιο θα έχει καταγγελθεί δια της λαϊκής ψήφου, οπότε το ζητούμενο θα είναι να κυβερνηθεί η χώρα. Και ως προς αυτό, αναζητείται τι κοινό έχουν ο κ. Καμμένος με τον κ. Λαφαζάνη κι η κ. Χρυσοβελώνη με την κ. Δούρου!...Κοινό όραμα πάντως, για τη δημοκρατία, αποκλείεται…

ΑΠΟΜΕΝΕΙ η πιθανότητα συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, αλλά ουδείς γνωρίζει αν θα υπάρχει ΠΑΣΟΚ ως τις εκλογές ή θα έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ πριν κληθεί να συνεργαστεί μαζί του…Αφήστε που σε μια τέτοια περίπτωση είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να έχουμε κυβέρνηση …ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό Τσίπρα!...

ΟΛ’ ΑΥΤΑ βεβαίως, είναι εικοτολογίες…Και μάλλον πρόωρα διατυπωμένες…Είναι ωστόσο, ένα χρήσιμο σενάριο για το μετά, δεδομένου ότι ο πολιτικός μας χάρτης δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας όσο τα κόμματα χαρακτηρίζονται από το παρελθόν τους και όχι από το όραμά τους για το μέλλον…Εκτός κι αν οι επόμενες εκλογές βάλουν κι άλλες πολιτικές δυνάμεις στο παιγνίδι…Με μεγαλύτερες δυνατότητες ευελιξίας και χωρίς βεβαρημένο παρελθόν…