Κάποιον… Λιάσκο έχει η φάβα…

ΤΟ ΟΝΟΜΑ του είναι Λιάσκος… Αναστάσιος Λιάσκος… Πρώην βουλευτής Ευβοίας της Ν.Δ. και για λίγο υφυπουργός Τουρισμού στην κυβέρνηση του μικρού Καραμανλή… Είναι ο πρωταγωνιστής του «επεισοδίου» μεταξύ Ν.Δ. και ΛΑΟΣ που απασχόλησε το πολιτικό ρεπορτάζ την περασμένη Παρασκευή… Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ο κ. Λιάσκος προσχώρησε αρχικά στον ΛΑΟΣ αλλά αργότερα «πιέστηκε» ή «πείστηκε» (ένας αναγραμματισμός αρκεί για να αποδώσει όλα τα «σενάρια» της διαδικασίας υπαναχώρησης) από τη «Νέα Δημοκρατία» να επιστρέψει στις αγκάλες της… Απαξιωτική η ανακοίνωση του ΛΑΟΣ για το «πήγαινε – έλα» του… Απαξιωτικός κι ο τρόπος με τον οποίο ο Τύπος σχολίασε την είδηση… Ωστόσο, η απορία για μας τους υπόλοιπους είναι νομίζω εύλογη: τόσο μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο είναι ο εν λόγω Λιάσκος για να σφάζονται δύο κόμματα στην ποδιά του;
ΑΝΑΖΗΤΗΣΑ τα «παράσημα» του στο internet: γεννήθηκε το 1957. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν υποψήφιος δήμαρχος Ν. Λιοσίων με τη στήριξη της Ν.Δ. το 1986 (στην ιστοσελίδα του αναφέρεται ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο δήμο Ν. Λιοσίων) σε ηλικία 29 ετών. Το 1989 η Ν.Δ. τον διόρισε νομάρχη Σερρών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία (1993). Το 2000, εξελέγη βουλευτής στην Εύβοια και επανεξελέγη το 2004 και το 2007, ενώ από το 2009 κατέχει τον τιμητικό τίτλο του τέως βουλευτή!
ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ: στα 29 του, υποψήφιος στον δήμο Ν. Λιοσίων… Στα 32 του νομάρχης Σερρών. Στα 43 του βουλευτής Ευβοίας… Δεν ξέρω αν πρόλαβε να κολλήσει κανένα ένσημο δουλεύοντας, (ώστε να μπορεί να γνωρίζει επακριβώς τι είναι πχ «ασφαλιστικό» στις διάφορες συζητήσεις στη Βουλή), αλλά προφανώς κι ο κ. Λιάσκος, όπως δεκάδες ακόμη βουλευτές όλων των κομμάτων της Βουλής, δεν είναι προορισμένος για την πεζή καθημερινότητα… Είναι ταγμένος να προσφέρει στον τόπο από κάθε επίζηλη θέση, οπουδήποτε ανά την Ελλάδα: του δημάρχου Λιοσίων, του Νομάρχη Σερρών, του βουλευτή Ευβοίας… Και για να έχει τη δυνατότητα αυτή, του χρειάζεται ένα κόμμα, στους διαδρόμους του οποίου θα δίνει τις μάχες για την επόμενη καρέκλα, κάθε φορά που η πατρίδα τού στερεί τη δυνατότητα να προσφέρει…
ΕΝΤΑΞΕΙ λοιπόν… Ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος που το κάνει αυτό… Είναι όμως ο πρώτος που βλέπει δύο κόμματα να τον διεκδικούν την ώρα που και ο ίδιος είναι «στα κάτω του» και που όλοι συμφωνούν ότι το πολιτικό μας σύστημα «πνέει τα λοίσθια»!... Αναρωτιέσαι: ούτε καν το ένστικτο της επιβίωσης δεν λειτουργεί πλέον στους πολιτικούς μας φορείς; Αν «τσακώνονται» για το ποιος θα έχει τον παντελώς άγνωστο Λιάσκο, ποιας μορφής αντιπαράθεση θα άρμοζε στη διεκδίκηση ενός σημαντικότερου στελέχους; Κι εν πάση περιπτώσει, πόσο δυνατότερο αισθάνεται ένα κόμμα με έναν Λιάσκο στη μηχανή του;
ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ πράγματα, την ώρα που ο κόσμος γιαουρτώνει τους πολιτικούς… Όσο ακατανόητο είναι το ότι συζητούν σοβαρά στη Βουλή για τη μείωση των επιχορηγήσεων στα κόμματα, την ώρα που ο συνταξιούχος δεν ξέρει αν θα πάρει τη σύνταξη του και τα νοσοκομεία σου ζητάνε να φέρεις το θερμόμετρο από το σπίτι σου για να σου πουν πόσο πυρετό έχεις…
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ μας σύστημα δυστυχώς αρνείται να δει το δάσος και ξοδεύει όση φαιά ουσία έχουν οι εκπρόσωποι του για να ασχοληθούν με το δέντρο… Το κακό είναι ότι θα δικαιωθεί και γι αυτή του την επιλογή… Γιατί, οι οργισμένοι κατά τα άλλα πολίτες, θα σπεύσουν στις κάλπες όταν έρθουν οι επόμενες εκλογές για να διαλέξουν τον κατά τη γνώμη τους «καλύτερο Λιάσκο»… Δεν μπορώ να εξηγήσω «γιατί», αλλά ενώ τα ψηφοδέλτια των κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο μας έχουν και «μη Λιάσκους» στις συνθέσεις τους (άτομα δηλαδή, με επαγγελματική καταξίωση, με κύρος, απόψεις, φρέσκες ιδέες και διάθεση για προσφορά) εμείς επιλέγουμε τους Λιάσκους, με αποτέλεσμα κι όσοι εκ των υπολοίπων θέλουν να πετύχουν, να αναγκάζονται να γίνουν Λιάσκοι για να τύχουν της επιβράβευσης του κοινού… Προφανώς, πρόκειται για την ίδια διαδικασία επιλογής που χαρακτηρίζει με τα κολακευτικότερα λόγια τη μουσική του Χατζηδάκι, αλλά καταγράφει περισσότερες πωλήσεις δίσκων που φέρουν την υπογραφή του Λευτέρη Πανταζή!...