Δάσκαλε που δίδασκες…

ΤΟ ΠΡΩΙ της περασμένης Πέμπτης, η Λάρισα ξύπνησε ντυμένη στα λευκά…Το χιόνι στους είκοσι περίπου πόντους δεν καθιστούσε απαγορευτική την κυκλοφορία πεζών και οχημάτων, πλην όμως από τις επτά τα τηλεφωνικά κέντρα των ραδιοφωνικών σταθμών είχαν «ανάψει»: «θα λειτουργήσουν τα σχολεία σήμερα;» το αγωνιώδες ερώτημα όσων ακροατών τηλεφωνούσαν…Επτά και μισή η Νομαρχία είχε αποφασίσει και δημοσιοποιούσε την απόφαση του Νομάρχη: «τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα μείνουν κλειστά εξαιτίας της χιονόπτωσης»!...
ΣΤΙΣ ΔΕΚΑ το πρωί, στους τηλεοπτικούς σταθμούς έφθαναν οι πρώτες εικόνες από τη χιονισμένη πόλη: αυτοκίνητα να κινούνται αργά – αργά στους καλυμμένους με στρώμα χιονιού δρόμους…Έμπορους να καθαρίζουν με φτυάρια τα πεζοδρόμια μπροστά στο κατάστημά τους…Μαθητές να παίζουν χιονοπόλεμο στις πλατείες…Ναι, επρόκειτο για τους ίδιους ακριβώς μαθητές που κρίθηκε ότι δεν μπορούσαν να διασχίσουν πεζή την ελάχιστη απόσταση που χωρίζει το σπίτι τους από το σχολείο…Η κοινωνία των ενηλίκων φρόντισε να τους περάσει το μήνυμα ότι οι υποχρεώσεις μας μπορούν να περιμένουν αν η παραμικρή δυσκολία επηρεάσει την ρουτίνα μας, ενώ η διασκέδαση (εν προκειμένω ο χιονοπόλεμος) δεν υπόκειται σε τέτοιες διακυμάνσεις…
ΟΙ ΙΔΙΟ ενήλικες άλλωστε, δίνουν το καλό παράδειγμα: στις οκτώ το ίδιο πρωί, ο ραδιοφωνικός σταθμός στον οποίο εργάζομαι δέχθηκε το τηλεφώνημα ενός ακροατή, που ρωτούσε «εάν τα ΤΕΙ θα λειτουργήσουν ή θα παραμείνουν κλειστά λόγω του χιονιά;» Όπως απεδείχθη μετά από σύντομη συνομιλία που είχαμε μαζί του δεν ήταν σπουδαστής που ενδιαφερόταν για το αν θα χάσει το μάθημα του, αλλά υπάλληλος του ιδρύματος που ζούσε με την ελπίδα ότι το κράτος θα τον απάλλασσε από την υποχρέωση του να πάει στη δουλειά!...
ΤΟ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΑ και με άλλους συναδέλφους που εργάζονται πρωινές ώρες σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς: διαρκούσης της ημέρας «του χιονιά», ούτε ένας ακροατής ρώτησε αν θα λειτουργούσαν ή όχι τα φροντιστήρια! Προφανώς, γιατί διδάσκοντες και διδασκόμενοι (αλλά και οι ευαίσθητοι στο θέμα του δημόσιου σχολείου γονείς) το θεωρούσαν σίγουρο ότι τα φροντιστήρια δεν υπήρχε λόγος να μη λειτουργήσουν…
ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ εικόνες δεν είναι αποκύημα της φαντασίας του γράφοντος…Ούτε χαρακτηρίζουν με επιπόλαιο τρόπο την συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας…Πρόκειται για πιστή καταγραφή του τρόπου με τον οποίο λειτουργούμε όλοι (ενήλικες και ανήλικοι) στην χώρα της ήσσονος προσπάθειας…Αναδεικνύει όλη μας τη φιλοσοφία για τη ζωή, τη δουλειά, την εκπαίδευση, τις υποχρεώσεις μας, τις αξίες μας, το δημόσιο και το ιδιωτικό…Αν όλ’ αυτά δεν συνέβαιναν σε μια εποχή που η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει έναν ευρύτατο προβληματισμό για το πώς φθάσαμε στη χρεοκοπία, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ο ωχαδερφισμός συνεχίζεται γιατί η συντέλεια του κόσμου δεν ήρθε ακόμη…Δυστυχώς όμως, ολ’ αυτά συμβαίνουν τη στιγμή ακριβώς που έχουμε (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς) χρεοκοπήσει! Ο Τιτανικός μπάζει από παντού και η ορχήστρα εξακολουθεί να παίζει τον ίδιο σκοπό…
ΡΩΤΗΣΑ έναν από τους παράγοντες της πολιτείας γιατί πήρε την απόφαση να κλείσει τα σχολεία…Με πάση ειλικρίνεια μου είπε, ότι κάθε άλλη απόφαση δεν θα μπορούσε να την αιτιολογήσει επαρκώς, αφού «όλοι οι συνάδελφοι μου με την ίδια ευκολία συναίνεσαν στο κλείσιμο των σχολείων, γιατί δύσκολο είναι να πας κόντρα στο ρεύμα, ακόμη κι αν πιστεύεις το αντίθετο»….
ΑΥΤΗ είναι η Ελλάδα…Δεν ξέρουμε βέβαια για πόσο ακόμα, αλλά αισιοδοξούμε…Γιατί, αν πιστέψω έναν φίλο μου μετανάστη που αναρωτιέται καθημερινά τι είναι αυτό που τον κάνει στην Ελλάδα να μη συμπεριφέρεται όπως στη Γερμανία, συμπεραίνω πως πιθανότερο είναι να αποκτήσουν ελληνικές συνήθειες οι εκπρόσωποι της τρόικας στη χώρα μας, παρά να συμμορφωθούμε εμείς στις δικές τους υποδείξεις…