Αρνάκι με ζελέ λαχανικών…

ΑΝ ο ιστορικός του μέλλοντος θελήσει ν’ αντλήσει πληροφορίες για την οικονομική κρίση από τα πρωτοσέλιδα των ελληνικών εφημερίδων του 2010, θα μαυρίσει η ψυχή του: «ΚΑΤΟΧΗ», «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ», «ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ», «ΟΥΡΕΣ ΣΤΑ ΣΥΣΣΙΤΙΑ» είναι οι πλέον κατατοπιστικοί τίτλοι για όσα ζούμε σήμερα…Αλλά δυστυχώς, οι εφημερίδες δεν είναι αυτές που εκπροσωπούν τη σύγχρονη εποχή: ο κόσμος δεν τις διαβάζει πλέον (ούτε καν ένας στους σαράντα έλληνες αγοράζει σήμερα εφημερίδα) περισσότερο βλέπει τηλεόραση…Πάνω από τεσσεράμισι ώρες ημερησίως κατά μέσο όρο καταναλώνουμε απέναντι στο κουτί οι έλληνες, πρωταθλητές Ευρώπης και σ’ αυτό…
ΣΥΝΕΠΩΣ, για να εξάγει ασφαλέστερα συμπεράσματα ο ιστορικός του μέλλοντος, σωστότερο θα είναι ν’ αναζητήσει στα τηλεοπτικά προγράμματα του 2010, στοιχεία για την ζωή των ελλήνων την εποχή της οικονομικής κρίσης…Αν το κάνει όμως, θα καταλήξει στον ψυχίατρο με το ερωτηματικό της σχιζοφρένειας…Διότι η κρίση στις εφημερίδες μπορεί να έχει ένα πρόσωπο (το «μαύρο» που περιγράψαμε), αλλά στην τηλεόραση τα πρόσωπα της κρίσης είναι πολλά…Κατ’ αρχήν το πρόσωπο της θλίψης, της μελαγχολίας και των οιμωγών με το οποίο ξεκινάει η μέρα (πρωινές εκπομπές τύπου Αυτιά)…Στη συνέχεια το χαζοχαρούμενο που την ώρα που ο «κόσμος καίγεται» ασχολείται με τις περμανάντ και το ποιος πηδάει αυτή την περίοδο την Μακρυπούλια…Και στο τέλος, το λεγόμενο ενημερωτικό – ψυχαγωγικό…Και τα τρία πρόσωπα παρέχουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το πώς βιώνουμε οι έλληνες την κρίση…Το πρωί γκρινιάζουμε ασύστολα, μετά ξεχνιόμαστε μ’ ένα τηλεοπτικό Άρλεκιν και το βράδυ, αφού θεωρούμε ενημέρωση τον καβγά Τράγκα –Μακρή και το σώου της Πετρούλας που κυνηγάει τον Ολι Ρεν, καθόμαστε στον καναπέ για να δούμε αδέλφια να ξανασυναντιούνται ύστερα από σαράντα χρόνια, νέα μοντέλα και νέους τραγουδιστές να διεκδικούν μια θέση στους επαγγελματίες του είδους και εστιάτορες ή μάγειρες να διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον…
ΕΙΔΙΚΑ οι εκπομπές μαγειρικής θα αποδειχθούν οι πιο αξιόπιστοι μάρτυρες για τον ιστορικό του μέλλοντος, γιατί ΑΥΤΕΣ περιέχουν όλη την αλήθεια για το πώς φθάσαμε στην σημερινή οικονομική κρίση. Αρχής γενομένης από την εκπομπή «Εφιάλτης στην κουζίνα» στην οποία ο Έκτορας Μποτρίνι προσπαθεί να μάθει σε επιχειρηματίες εστιάτορες τα κόλπα της δουλειάς…Η πλέον διδακτική εκπομπή: αποδεικνύει πόσο άσχετος είναι ο μέσος έλληνας με το επιχειρείν, πόσο επιπόλαια κάνει τη δουλειά του, πόσο κακές είναι οι υπηρεσίες που προσφέρει, πόσο εύκολα καταφέρνει να χρεοκοπήσει την επιχείρηση του και να καταφύγει στον δανεισμό και πόσο ηλίθιος είναι για να επιδιώκει να δείξει το χάλι του στην τηλεόραση!...
ΔΕΝ είναι όμως έτσι όλοι οι επιχειρηματίες…Οι επιτυχημένοι είναι πολλοί (αν και μεταξύ μας, ουκ ολίγοι από αυτούς δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους εστιάτορες του Μποτρίνι, ούτε σε ασχετοσύνη, ούτε σε συμπεριφορά προς το προσωπικό τους και τους πελάτες, ούτε σε χρέη) και ειδικά στον χώρο της εστίασης δείχνουν την καλή πλευρά του επαγγελματία στις άλλες δύο μαγειρικές εκπομπές της τηλεόρασης το «Master chef» και το «Top chef». Σοβαροί, μετρημένοι, άριστοι επαγγελματίες και πρόθυμοι να μεταδώσουν τις γνώσεις τους, που σημαίνει και επιτυχημένοι και ακομπλεξάριστοι …Το ίδιο κι οι διαγωνιζόμενοι επίδοξοι σεφ που πείθουν ότι υπάρχει μια γενιά ελλήνων πρόθυμων ν’ αγωνιστούν σκληρά για να διεκδικήσουν την επαγγελματική καταξίωση. Υπάρχει και σ’ αυτά τα τηλεπαιχνίδια πάντως μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία για πως φθάσαμε στην οικονομική κρίση. Είναι το μενού της κουζίνας αυτή η ενδιαφέρουσα μαρτυρία και τα προϊόντα που χρησιμοποιεί για να γίνει ελκυστική: μπαρμπούνι με λιαστή ντομάτα, κουνέλι με φιστίκια Αιγίνης, καραμελωμένο μοσχαρίσιο συκώτι, πλιγούρι με αυγολέμονο και τζίντζερ, αμπελοφάσουλα με μελάνι σουπιάς, κόκκορας κρασάτος με μαλλί της γριάς…
ΔΕΝ θέλω να υποτιμήσω την μαγειρική τέχνη, αλλά έχω την αίσθηση ότι τα προϊόντα που παράγει στην σύγχρονη εκδοχή της κι η οικειότητα που έχουμε αποκτήσει μ’ αυτά (έτσι ώστε να μας φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό να γαρνίρουμε το αρνάκι με ζελέ λαχανικών) είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για το πώς χάσαμε το μέτρο τα χρόνια που προηγήθηκαν της κρίσης…Όταν λοιπόν, ο ιστορικός του μέλλοντος ανατρέξει στο διατροφολόγιο του έλληνα τη δεκαετία του ογδόντα και αποπειραθεί να το συγκρίνει με το σημερινό του, θα έχει την ευκαιρία να μετρήσει το άλμα που έκανε το βιοτικό μας επίπεδο την περίοδο της καταναλωτικής μας μέθης…Τότε που τα δάνεια, τα επιδόματα και οι επιδοτήσεις χορηγούνταν γενναιόδωρα και τ’ αποδεχόμασταν ευχαρίστως, αδιαφορώντας για τα ψιλά γράμματα στα οποία συνήθως κρύβεται η αλήθεια…