Άλλα λόγια

                                   ν’ αγαπιόμαστε….

   ΌΤΑΝ η κυβέρνηση επικαλείται τις περίφημες  «κόκκινες γραμμές» στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, τι ακριβώς εννοεί; Κι όταν επενδύει στην «δημιουργική ασάφεια», πως είναι σίγουρη ότι αυτή η ασάφεια δεν είναι τόσο «δημιουργική», ώστε να επιτρέπει στον κάθε υπουργό να της δίνει το περιεχόμενο που εκείνος θέλει;

    ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ δηλώσεις, του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, αρμόδιου για τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις, Ευκλείδη Τσακαλώτου, μας δίνουν μια ιδέα για το πόσο ξεκάθαρες είναι οι «κόκκινες γραμμές» στο εσωτερικό της κυβέρνησης και τι σημαίνει «δημιουργική ασάφεια». Δηλώνει στο «Βήμα της Κυριακής» (τα κεφαλαία δικά μου):

«… Δεν γίνεται άλλο να μειώνονται μισθοί και συντάξεις, όσο και αν επιμένουν οι δανειστές μας. Θα μπορούσαμε ΙΣΩΣ να εξετάσουμε  αλλαγές, σε κάποιες ΑΚΡΑΙΕΣ περιπτώσεις πρόωρης συνταξιοδότησης για τις οποίες ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ, αλλά ως εκεί…»

    ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ: α) υπάρχουν και κατά τη κυβέρνηση, ακραίες περιπτώσεις πρόωρης συνταξιοδότησης, β)για την αντιμετώπιση τους συμφωνεί και η κυβέρνηση  γ) θα μπορούσε να εξετάσει αλλαγές…

     ΕΝΑΣ λογικός άνθρωπος  θα ρωτούσε: αφού πρόκειται για ΑΚΡΑΙΕΣ περιπτώσεις.. Κι αφού η κυβέρνηση συμφωνεί ότι είναι ακραίες… Προς τι, η διστακτικότητα στην αντιμετώπιση τους; Ακόμα και τις «ακραίες περιπτώσεις» πέντε χρόνια μετά την κρίση, θα μπορούσαμε ΙΣΩΣ να τις αντιμετωπίσουμε με κάποιες αλλαγές;

    ΤΗΝ περασμένη Παρασκευή, από την Ουάσιγκτον, ο επικεφαλής του ΔΝΤ για την Ευρώπη Πόλ Τόμσεν δήλωσε ρητώς, ότι, το ΔΝΤ δεν ζήτησε ποτέ, ούτε ζητάει κάθετες περικοπές στις συντάξεις «αλλά δεν μπορούμε να εγγυηθούμε ότι οι υψηλές συντάξεις δεν θα μειωθούν»… Στην Ελλάδα όμως, μαθαίνουμε ότι το ΔΝΤ ζητάει περικοπές στις συντάξεις… Τι αληθεύει; Ζητούν γενικώς περικοπές στις συντάξεις οι δανειστές ή μείωση μόνο των υψηλών συντάξεων; Αν ζητούν μείωση των υψηλών συντάξεων, όπως διατείνεται ο κ. Τόμσεν, είναι μια καλή ευκαιρία για την «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση να συμφωνήσει, καθώς βάση της αριστερής ιδεολογίας είναι η άρση των ανισοτήτων ώστε να μη παίρνει ο αγρότης το εν έκτο της σύνταξης  του πρώην εργαζομένου στις ΔΕΚΟ… Αν πάλι ψεύδεται ο κ. Τόμσεν και οι δανειστές ζητούν κάθετες περικοπές, οι δηλώσεις του κ. Τόμσεν είναι μια καλή ευκαιρία για την κυβέρνηση, ώστε να πάρει την πρωτοβουλία και να προτείνει αυτή πλέον τη μείωση των υψηλών συντάξεων ώστε ν’ αποκαταστήσει τις αδικίες του καπιταλιστικού συστήματος που (και πριν την κρίση και μετά) ευεργετεί  τα συνταξιοδοτικά ρετιρέ εις βάρος των απομάχων του προλεταριάτου…

     ΨΙΛΑ γράμματα για μια Αριστερά που δεν ήρθε για να  ανατρέψει τις ανισότητες του καπιταλιστικού συστήματος, όπως αφελώς νομίζουν κάποια στελέχη της, αλλά για να  ικανοποιήσει τις ομάδες συμφερόντων που την έφεραν (γι’ αυτόν τον λόγο) στην εξουσία… Αποδεικνύεται από τη διστακτικότητα με την οποία ο τεχνοκράτης κ. Τσακαλώτος, θέτει το ζήτημα των «ακραίων» (κατά τον ίδιο) περιπτώσεων πρόωρης συνταξιοδότησης: «θα μπορούσαμε ΙΣΩΣ να εξετάσουμε αλλαγές»!... Τουτέστιν, αποδεχόμαστε ότι κάποιοι δουλεύουν σα μ@@@@@ς μέχρι τα 65 τους και κάποιοι συνταξιοδοτούνται  στα 50… Το ξέρουμε και συμφωνούμε ότι είναι ακραίο… Δεν το πειράζουμε, αλλά «θα μπορούσαμε ΊΣΩΣ να εξετάσουμε αλλαγές»!...

         ΓΙΑΤΙ ίσως; Γιατί, το πολιτικό κόστος καθορίζει τις «κόκκινες γραμμές» και σήμερα, όπως σ’ ολόκληρη την τεσσαρακονταετία της μεταπολίτευσης, είτε η δεξιά κυβερνούσε, είτε η αριστερά… «Οι πολιτικοί μπορεί θαυμάσια να είναι δέσμιοι ενός θηρίου που είτε οι ίδιοι, είτε οι προκάτοχοί τους (από σχέδιο η ενδοτικότητα) εξέθρεψαν» γράφει στο βιβλίο του «Κράτος και ομάδες συμφερόντων» ο οικονομολόγος Χρυσάφης Ιορδάνογλου, επίκουρος καθηγητής στο Πάντειο. Μια αριστερή κυβέρνηση που επικαλείται την «ανατροπή» και ομνύει στην ισότητα των πολιτών έναντι των οικονομικών δυνατοτήτων του κράτους, όφειλε να είναι αποφασισμένη ν’ αντιμετωπίσει την πίεση των ομάδων συμφερόντων… Όταν διστάζει ν’ αντιμετωπίσει αποφασιστικά ακόμη και όσα η ίδια χαρακτηρίζει «ακραίες» περιπτώσεις ανισότητας, η πολυδιαφημισμένη «ελπίδα» υποβαθμίζεται σε απλή διαχείριση ενός συστήματος, που η ίδια πολέμησε με την ρητορική της…