Το ύψος της αποζημίωσης του απολυμένου είναι το πρόβλημα;

ΚΑΘΩΣ, κατά την επίσημη στατιστική αρχή, κάθε μήνα προστίθενται 30.000 άνεργοι στους ήδη υφιστάμενους και η τρικομματική κυβέρνηση κινδυνεύει να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη για το θέμα της αποζημίωσης των «προς απόλυσιν», αναρωτιέμαι: η απάντηση στο πρόβλημα των αθρόων απολύσεων, είναι το πόσο καιρό πριν θα ειδοποιήσει ο εργοδότης τον εργαζόμενο και πόση θα είναι η αποζημίωση του;

ΟΧΙ βέβαια…Αν ήταν αυτό το πρόβλημα, οι πάνω από 1.000.000 απολυμένοι της τελευταίας διετίας θα έπρεπε να νοιώθουν …τυχεροί! Πρώτον, γιατί αυτούς τους ειδοποίησαν έγκαιρα και δεύτερον, γιατί πήραν καλή αποζημίωση…Αλλά, πιστέψτε με, δεν νοιώθουν…Πρώτον, γιατί πολλοί απ’ αυτούς θα εύχονταν να είχαν δουλειά που να πληρώνεται έστω και με «μισθό Βουλγαρίας» και δεύτερον γιατί, μόνον οι δύο στους δέκα έλαβαν σοβαρή αποζημίωση: οι οκτώ στους δέκα είτε έλαβαν ασήμαντο χρηματικό ποσό ως αποζημίωση γιατί είχαν ελάχιστη προϋπηρεσία, είτε (κι αυτοί είναι οι συντριπτικά περισσότεροι) δεν πήραν καμιά αποζημίωση, γιατί απλούστατα η επιχείρηση στην οποία δούλευαν πτώχευσε…

ΣΥΝΕΠΩΣ, η συζήτηση για το χρόνο ειδοποίησης του απολυμένου και το ύψος του ποσού της αποζημίωσής του, αφορά ελάχιστους εργαζόμενους και ελάχιστες επιχειρήσεις. Αφορά τους εργαζόμενους που δουλεύουν για πάνω από μια δεκαετία στην ίδια επιχείρηση και τις επιχειρήσεις που δεν μετήλθαν διαφόρων τερτιπίων για να παρακάμψουν την (κατά γενική ομολογία) πλέον «φιλεργατική» νομοθεσία της Ευρώπης που ισχύει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Τα τερτίπια αυτά ελαχιστοποιούν ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους που δυνητικά θα μπορούσαν να διεκδικήσουν αποζημίωση: συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μειωμένα ωράρια, «μαύρα» κ.λ.π.

Η ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ωστόσο, είναι έντονη παρά το ότι δείχνει να αφορά σχεδόν κανένα. Η ΔΗΜΑΡ εμμένει σε κάτι που μπορεί να αφορά ελάχιστους, πλην όμως δημιουργεί ευρύτερο προβληματισμό ως προς τους στόχους της τρόικας: ποιον δημοσιονομικό στόχο, σου λέει, καλείται να εξυπηρετήσει η κατάργηση του χρόνου προειδοποίησης, ώστε οι εργοδότες να απολύουν γρήγορα, εύκολα και φτηνά;

ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΩ ότι κανέναν δημοσιονομικό στόχο δεν εξυπηρετεί…Αν επιμένει σ’ αυτό η τρόικα, υποθέτω ότι το  κάνει για να δημιουργήσει ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον…Ζήτημα που επίσης ελάχιστους αφορά, γιατί δε νομίζω πως υπήρξε ενδιαφερόμενος να επενδύσει στην Ελλάδα που αποθαρρύνθηκε μόλις σκέφθηκε ότι αν χρειαστεί ν’ απολύσει εργαζομένους μετά από δέκα χρόνια, θα καταβάλει μεγάλη αποζημίωση!...Αν υπάρχει τέτοιος επενδυτής απλώς δεν μίλησε ποτέ με τους ανθρώπους της «αγοράς» για να μάθει τους δικούς της νόμους…

ΑΝΤΙ λοιπόν, η αντιπαράθεση να γίνεται στο χώρο του «φαντασιακού» θάταν προτιμότερο να μεταφερθεί στην καθημερινότητα…Κι η ζοφερή καθημερινότητα έχει προ πολλού «ξεπεράσει» τα «πρέπει» που ορίζουν οι νόμοι…Δυστυχώς, ό,τι είχε «κτιστεί» μέσω των αγώνων των εργαζομένων τα προηγούμενα χρόνια, «γκρεμίζεται»…Δεν χωράει αμφιβολία ότι είχε τις υπερβολές του…Ο τρόπος με τον οποίο «γκρεμίζεται», δυστυχώς οδηγεί στο αντίθετο άκρο: σε εργαζόμενους εντελώς απροστάτευτους…Πριν όμως, αποφασίσουμε να συζητήσουμε για την προστασία των εργαζόμενων, πρέπει να φροντίσουμε να υπάρχουν εργαζόμενοι…Και επ’ αυτού του ζητήματος δεν είδα να γίνεται καμιά συζήτηση!...