ΥΠΟ προϋποθέσεις, μπορεί τελικά ν’ αποδειχθεί η καλύτερη λύση η προσφυγή στις κάλπες για δεύτερη φορά σε διάστημα 45 ημερών…Και να γιατί:
· Πρώτον, γιατί στις 17 Ιουνίου δεν θα προσέλθουμε στις κάλπες μόνον οργισμένοι, αλλά και αποφασισμένοι να εμπιστευτούμε τη διαχείριση του μέλλοντός μας σ’ εκείνον που ο καθένας μας πιστεύει ότι θα το κάνει καλύτερα…
· Δεύτερον, γιατί πλέον οι πολίτες είμαστε σαφώς πιο ενημερωμένοι για τις προθέσεις καθενός από τους υποψήφιους εθνοσωτήρες…
· Τρίτον, γιατί οι πολιτικοί αρχηγοί εξ αιτίας του αδιεξόδου που χαρακτήρισε τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών δεν είναι πια οι αλαζόνες που γνωρίσαμε…
ΔΕΙΤΕ τι έγινε ξαφνικά στη Νέα Δημοκρατία: ο Αντώνης Σαμαράς που ζητούσε συνεχείς εκλογές μέχρι να πάρει με αυτοδυναμία την πρωθυπουργία, δεν θ’ αναγκαστεί απλώς να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ (και βεβαίως, αν βγαίνουν τα κουκιά…), αλλά και με την κ. Μπακογιάννη…
ΩΣ ΤΩΡΑ, το μόνο που ξέραμε ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. τους «χώριζε άβυσσος» (έτσι γαλούχησαν το ακροατήριο τους τα δύο κόμματα)…Ξέραμε ακόμη ότι Σαμαράς και Μπακογιάννη έπαιζαν το «ο θάνατος σου, η ζωή μου»…Θα κληθούν όμως όλοι (Ν.Δ., Μπακογιάννη, ΠΑΣΟΚ) να ξεχάσουν τις διαφορές τους στις 17 Ιουνίου και να συγκυβερνήσουν, αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις…
ΟΣΟ για τον ΣΥΡΙΖΑ; Θα γίνει αυτό που επιβάλει μια μη βίαιη ροή των πραγμάτων: θα ασκηθεί από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην επιχειρηματολογία του «κόμματος εξουσίας» κι αφού κάνει την «πρακτική» του, θα έχει την ευκαιρία να κυβερνήσει χωρίς τον κίνδυνο να τον εκθέτουν οι αυτοσχεδιασμοί κανενός Γλέζου και κανενός Στρατούλη…
ΑΝ ολ’ αυτά συνδυαστούν και με μια πιο συγκρατημένη «εντολή» των ψηφοφόρων προς την «Χρυσή Αυγή» η επόμενη Βουλή μπορεί να τα έχει όλα: και μια κυβέρνηση λεπτών ισορροπιών (που δεν θα έχει αλαζονική συμπεριφορά γιατί θα φοβάται ο ένας τον άλλον) και μια αποφασιστική αντιπολίτευση και τριακόσιους βουλευτές που θα συνεχίσουν να πληρώνονται σε ευρώ…Αυτό είναι και το σημαντικότερο: όχι το να συνεχίσουν να πληρώνονται, αλλά το να πληρώνονται σε ευρώ…
Χρόνια πριν…
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μαγαζί άνοιξε στο κέντρο της πόλης και κόσμος πολύς μαζεύτηκε απ’ έξω.
Η ταμπέλα ψηλά, εντυπωσιακή και αρκούντως καλλιτεχνική ενημέρωνε: ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ.
Ο κόσμος κοιτούσε αλλά δεν έμπαινε. Ήταν κάτι καινούριο για την πόλη.
Κάποια στιγμή ένας απ’ το πλήθος πήρε το θάρρος και μπήκε.
Πλησίασε τον υπάλληλο – έναν σαραντάρη ντυμένο απλά με ζιβάγκο, καμιά εκατοστή κιλά, ημιμαφιόζο- και τον ρώτησε για τα είδη που πουλούσε το μαγαζί.
-Είναι απλό κύριέ μου, του απάντησε εκείνος. Μπορούμε να διορίσουμε το παιδί σας στο δημόσιο, να σας σβήσουμε μια κλήση από τροχαία παράβαση, να επέμβουμε σε μια δημόσια υπηρεσία για να νομιμοποιήσετε το αυθαίρετό σας, να κατεβάσουμε μια τροπολογία στο τέλος της κυνοβουλευτικής περιόδου που να ευνοεί την επιχείρησή σας και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.
Ο υποψήφιος πελάτης έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
-Ξέρετε κύριε, είπε δειλά, μιας και το αναφέρατε θα ήθελα να διορίσω το παιδί μου στο δημόσιο αλλά τελείωσε μόνο το δημοτικό και είναι λίγο περήφανος για να δουλέψει σε ιδιώτη. Καταλαβαίνετε έτσι; Μπορούμε λοιπόν να κάνουμε κάτι;
Ο υπάλληλος χαμογέλασε αυτάρεσκα.
-Μα και βέβαια κύριέ μου, το κράτος είμαστε εμείς. Δεν μας ενδιαφέρουν οι γραμματικές του γνώσεις, αρκεί να είναι καλό παιδί…
-Το καλύτερο στην γειτονιά, τον διαβεβαίωσε ο άλλος με μια ανάσα.
-Ωραία τότε, από αύριο θα διοριστεί στον Ο.Σ.Ε. Με τους μισθούς του, τα δώρα του…
-Πολύ ωραία, είπε ο πελάτης. Και τι θα μου στοιχίσει όλο αυτό κύριε; ρώτησε κι’ έκανε να βάλει το χέρι στην τσέπη.
-Τίποτα σπουδαίο, απάντησε ο υπάλληλος. Να, θα μας ψηφίζετε στις εκλογές οικογενειακά, προεκλογικά εσείς ή άλλο μέλος της οικογένειας θα κολλάτε καμιά αφίσα, θα πηγαίνετε στις πλατείες που θα μιλάει ο αρχηγός…Μικροπράγματα δηλαδή…
Ο πελάτης συμφώνησε, τον ευχαρίστησε κι’ έκανε να φύγει, αλλά γύρισε και ξανακάθισε στην θέση που ήταν.
-Ξέρετε, είπε, επειδή είμαι λίγο μερακλής έχω μια επιθυμία –μη γελάσετε- να γίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες εδώ στη χώρα μου. Συγγνώμη αλλά επειδή μου είπατε ότι μπορείτε να κάνετε τα πάντα…
-Μην ανησυχείτε αγαπητέ μου, αν δούμε στις δημοσκοπήσεις ότι το 95% του Ελληνικού Λαού τους θέλει να είστε σίγουρος ότι θα τους διεκδικήσουμε και θα τους αναλάβουμε. Σας το λέω και πάλι...ΕΜΕΙΣ ΚΆΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΑΟΣ…
Πέρασαν τα χρόνια και το μαγαζί δούλευε μια χαρά. Κάποτε όμως η κατάσταση άλλαξε. Αυτό το κατάλαβε ένας υποψήφιος πελάτης όταν μπήκε να ρωτήσει για έναν διορισμό του παιδιού του.
-Διορισμό; ρώτησε ο υπάλληλος. Δυστυχώς κύριέ μου το μόνο που μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε είναι να σας βγάλουμε κανα πιστοποιητικό γέννησης, να σας ενημερώσουμε για τα διανυκτερεύοντα βενζινάδικα, για την εξέλιξη του καιρού για τις επόμενες 5 μέρες…Βλέπετε, είπε με περίλυπο ύφος σαν να έχασε πρόσφατα συγγενή πρώτου βαθμού, μας έκοψαν τα δανεικά οι χρηματοδότες μας και μας δίνουν μόνο για τα πολύ απαραίτητα.
Ο πελάτης σηκώθηκε εκνευρισμένος.
-Πολύ καλά, τότε κι’ εγώ για να κάνω τη δουλειά μου θα πάω στο καινούριο μαγαζί που άνοιξε απέναντι, στον κυρ-Αλέξη, και υπόσχεται τα πάντα.
Ο υπάλληλος τον κοίταξε σχεδόν με συμπόνια.
-Να πάτε κύριε και μηδέν παρεξήγηση, αλλά ένα πράγμα θα ήθελα μόνο να σας θυμίσω: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΑΝΕΙΖΟΥΝ ΕΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΟΥ ΔΑΝΕΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ…