ΘΑ ΗΤΑΝ άραγε, μια λύση οι διπλές εκλογές; Είναι το ερώτημα που τίθεται μετά τη διαρκή επιβεβαίωση του κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων από τις δημοσκοπήσεις…Το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό…Τίθεται ως υπόθεση εργασίας μετά τη διαφαινόμενη αδυναμία των δυο κομμάτων που υπερψήφισαν το μνημόνιο να σχηματίσουν ισχυρή κυβέρνηση συνεργασίας…
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με τα τελευταία δημοσκοπικά ευρήματα θα δυσκολευτούν να βρουν στις εκλογές το 60% που θα τους δώσει τη δυνατότητα να κυβερνήσουν από κοινού χωρίς τον κίνδυνο να διαμορφώσουν μια θνησιγενή πολιτική συμμαχία…Και καθώς τα περισσότερο συγγενή προς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κόμματα (ΛΑΟΣ, «Ανεξάρτητοι Έλληνες», «Κοινωνική Συμμαχία» κλπ) διαφοροποιήθηκαν ως προς το μνημόνιο, μόνο τα ποσοστά της «Δημοκρατικής Αριστεράς» (κι αυτά εφ’ όσον «κρατηθούν» στο ύψος τους) μπορούν να διαμορφώσουν συνθήκες ικανές για μια κυβέρνηση συνεργασίας…Αν μη τι άλλο, γιατί η ΔΗΜΑΡ είναι το μόνο κόμμα που δεν αποκλείει κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο…
ΕΙΝΑΙ ένα ενδιαφέρον σενάριο: γιατί θα μας εισάγει στην εποχή των κυβερνήσεων συνεργασίας όχι μέσω μιας συνεργασίας των δυο κομμάτων εξουσίας (που έχουν κοινή πολιτική συμπεριφορά την τελευταία εικοσαετία παρά την προσπάθεια τους να πείσουν περί του αντιθέτου), αλλά τη συμπράξει ενός τμήματος της Αριστεράς που θα βγει από το καβούκι της και θα αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες ή απλώς θα στηρίξει την κυβέρνηση, διατηρώντας το δικαίωμα να την απειλεί με πτώση όποτε θελήσει…
ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ αυτό σενάριο θα μπορούσε να λειτουργήσει υπέρ της αποκατάστασης της σχέσης του πολιτικού προσωπικού με την ελληνική κοινωνία, αν η χώρα δεν τελούσε υπό την πίεση των δανειστών της για την ταχεία προώθηση μεταρρυθμίσεων που συγκρούονται ευθέως με τις ευαισθησίες της Αριστεράς. Αν η ΔΗΜΑΡ δεχόταν να τις υιοθετήσει στο πλαίσιο μιας μετεκλογικής προγραμματικής συμφωνίας θα συνεισέφερε τα μέγιστα στον εκσυγχρονισμό της χώρας με τη δυνατότητα της να επιχειρηματολογήσει υπέρ αυτού του εκσυγχρονισμού σε ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας που ως τώρα τον αρνείται…Και παράλληλα, να πατήσει το κουμπί της επανεκκίνησης για το πολιτικό μας σύστημα που οι ηγεμονισμοί του οδήγησαν και το ίδιο και τον τόπο στα γνωστά αδιέξοδα…
ΕΝΑ τέτοιο πείραμα θα άξιζε τον κόπο, ακόμη κι αν η πιθανή αποτυχία του στερούσε πολύτιμο χρόνο από την προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας… Γιατί, η συμμετοχή και μόνο ενός τμήματος της Αριστεράς στην προσπάθεια θα ενίσχυε την ελπίδα μιας κοινωνίας που ο λαϊκισμός την έπεισε ότι δεν αξίζει καν τον κόπο να προσπαθήσει, αρκεί μόνο να θυμώσει και να δρομολογήσει κάποια απροσδιόριστη «ανατροπή»…
ΑΝ ΟΜΩΣ η ΔΗΜΑΡ αρνηθεί τη συνεισφορά της στην πρώτη συμμαχική κυβέρνηση της σύγχρονης Ελλάδας η λύση είναι μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά τις εκλογές και με τον ίδιο εκλογικό νόμο. Ο λαός θα έχει εκτονωθεί στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση δια της αρνητικής ψήφου («τιμωρώντας» αυτούς που μας «έφτασαν» ως εδώ) και θα κληθεί πλέον να αποφασίσει στη δεύτερη αναμέτρηση αν προκρίνει την ακυβερνησία ή μια προσπάθεια της οποίας θα ηγηθούν συνεργαζόμενοι (και με «τσακισμένα τα φτερά») οι υπαίτιοι της δημιουργίας του σημερινού μας αδιέξοδου…Ίσως έτσι, κάποιοι μπροστά στον κίνδυνο της ακυβερνησίας να νοιώσουν την ανάγκη (όχι να συγχωρήσουν, αλλά) να δώσουν την ευκαιρία σ’ αυτούς «που μας έφτασαν ως εδώ» να διορθώσουν τα λάθη τους… Για να δοθεί αυτή η δεύτερη ευκαιρία στο μεσοδιάστημα τα δυο μεγάλα κόμματα πιθανότατα θα δουν τις ηγεσίες τους να μπαίνουν στο περιθώριο και νέες άφθαρτες ή λιγότερο φθαρμένες δυνάμεις (που πάντως πιστεύουν στη συνεργασία όχι εξ ανάγκης, αλλά ως εγγύηση μιας καλύτερης διακυβέρνησης) να αναλάβουν την ευθύνη ενός νέου ξεκινήματος.
Ο γυναικολόγος Κώστας Ευστ… έπιασε κουρασμένα το πρόσωπό του και κοίταξε το ρολόι. Ήταν περασμένες 9 το βράδυ. Κάλεσε τον γραμματέα του στην ενδοσυνεννόηση:
ΑπάντησηΔιαγραφή-Έλα Χάρη, υπάρχει άλλη πελάτισσα ή να φύγω;
Εκείνος δίστασε για λίγο:
-Ναι… ναι.. Είναι μια κυρία που θέλει να σας δει…
-Ε..Στείλε την λοιπόν μέσα.
Σε πολύ λίγο η πόρτα άνοιξε και μπήκε μια εντυπωσιακή ξανθιά σπάταλα βαμμένη.
Φορούσε ένα μίνι που θα μπορούσε να κολάσει και τον Άνθιμο, και κάθισε απέναντι απ’ τον γιατρό σταυρώνοντας με χάρη τα πόδια της.
Έβγαλε ένα τσιγάρο, και αφού ρώτησε αν επιτρέπεται το κάπνισμα, το άναψε φυσώντας τον καπνό στο ταβάνι. Μετά κάρφωσε τα μάτια της στο γιατρό.
-Γιατρέ μου θα ήθελα κάτι, αλλά δεν ξέρω πώς να το πω…
-Μιλήστε ελεύθερα κυρία μου. Εδώ μέσα έχω ακούσει τα πάντα…
-Ξέρετε εγώ είμαι ιερόδουλος… Βασικά δεν δουλεύω σε οίκο ανοχής αλλά είμαι του ποδός. Γαλλιστί τρουτρουάρ. Κάνω πιάτσα σε πλατείες, λεωφόρους, πάρκα, σε όλους τους δημόσιους χώρους. Είναι σημαντικό να σας τα πω επειδή θα καταλάβετε καλύτερα το πρόβλημά μου. Τελευταία λοιπόν γνώρισα ένα παλικάρι, έναν σκληρά εργαζόμενο νταλικέρη, ένα παιδί του λαού, τον Μήτσο. Σκοπεύουμε να παντρευτούμε αλλά εδώ υπάρχει το πρόβλημα: Του έχω πει ότι είμαι δασκάλα, και ψιλοπαρθένα. Του υποσχέθηκα δε ότι θα ολοκληρώσουμε τη σχέση μας μόνο μετά το γάμο.
Έκανε μια παύση, τίναξε την στάχτη και συνέχισε:
-Γι’ αυτό ήρθα σ’ εσάς. Θα ήθελα να μου κάνετε…πως το λέτε εσείς οι γιατροί… Α ναι, παρθενορραφή. Καταλαβαίνετε πιστεύω…
Ο γιατρός χαμογέλασε με κατανόηση.
-Καταλαβαίνω, είπε συγκαταβατικά. Θα ήθελα όμως κάποια στοιχεία για να μπορέσω να κάνω κι’ εγώ τη δουλειά μου. Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι το πόσα χρόνια εξασκείτε το επάγγελμα.
Αυτή χαμογέλασε αυτάρεσκα.
-Έχω πολλά χρόνια στην πουτανιά γιατρέ μου. Πάνω από δεκαεννιά. Δεκαεννιά χρόνια στην αναξιοπρέπεια, στην χλεύη. Έχω συναναστραφεί με κατακάθια και έχουν περάσει απ’ το κορμί μου καν και καν. Έχω εξυπηρετήσει πελάτες που είχαν απίστευτες απαιτήσεις. Έζησα καταστάσεις απόλυτες, διαστροφικές. Και τώρα που άλλαξε η κατάσταση είπα κι’ εγώ να βγω λευκή στην κοινωνία και να κάνω ένα νέο ξεκίνημα. Να ξαναβαπτιστώ-κατά κάποιο τρόπο- και να ζήσω μια άλλη διαφορετική ζωή. Σαν να γεννήθηκα τώρα. Να μην φοβάμαι να βγω στο δρόμο, να κυκλοφορώ ανάμεσα στους ευυπόληπτους πολίτες. Να ξαναρχίσω πάλι απ’ την αρχή.
Ο γιατρός πήρε το μπλοκάκι του και την κοίταξε.
-Ωραία, ελάτε την ερχόμενη Τετάρτη για να το κανονίσουμε. Ποιο είναι το όνομά σας για να το σημειώσω;
-Βαγγέλης Βενιζέλος…