Ποια «ανατροπή;»

ΤΗΝ προηγούμενη Πέμπτη για πρώτη φορά τα τελευταία δύο χρόνια, τα νέα από τις Βρυξέλλες ήταν καλά…Το κλίμα, το επιβεβαίωσαν όλοι, ήταν θετικό…Ωστόσο, στην Ελλάδα, ουδείς ανάσανε…Η μοιρολατρία που μας θέλει να πτωχεύουμε «έτσι κι αλλιώς» και παρά το θετικό κλίμα, κυριάρχησε…Τα «καλά λόγια» των ξένων δημιούργησαν απορία ως προς το αν εντάσσονται στο «σκωτσέζικο ντους» στο οποίο μας υποβάλλουν συνεχώς τον τελευταίο καιρό και δεν έγιναν δεκτά με ανακούφιση…Προφανώς, μας βόλευε να μας βρίζουν ώστε να έχουν ευκολότερο έργο όσοι, με αφορμή την οικονομική κρίση, επενδύουν στη φθορά του ευρωπαϊκού ονείρου με το οποίο ήταν άλλωστε, εξ αρχής αντίθετοι: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»…
ΤΙ ΕΙΝΑΙ εκείνο αλήθεια, που έχει πείσει πλέον την πλειοψηφία του ελληνικού λαού ότι ο οικονομικός μας θάνατος είναι αναπόφευκτος; Οι απόψεις κάποιων ειδικών από τη μία…Και το «πάντρεμα» αυτών των απόψεων με τον λαϊκισμό που επενδύει στον φόβο του μέσου πολίτη για το αβέβαιο «αύριο» που τον περιμένει…Όμως, δεν είναι αγνές οι προθέσεις όλων: πολλοί είναι πράγματι εκείνοι που φοβούνται για το μέλλον τους, πολλοί είναι όμως και εκείνοι που επενδύουν με ιδιοτέλεια σ΄ αυτό τον φόβο…Είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι αφού το οικονομικό μας τέλος είναι αναπόφευκτο μ’ αυτό το σύστημα, η «ανατροπή» του συστήματος είναι η λύση…Δεν αποσαφηνίζουν όμως ποιο θα είναι το «μετά»…Τι θα ξημερώσει όταν επέλθει η ανατροπή του συστήματος; Ο καθένας μας υποψιάζεται ευτυχώς, γι’ αυτό και οι θιασώτες της «ανατροπής» δεν μπαίνουν καν στον πειρασμό να μας εξηγήσουν…Ίσως, γιατί γνωρίζουν ότι το «μοντέλο» συστήματος που θα διαδεχθεί το σημερινό κάθε άλλο παρά σε παράδεισο παραπέμπει…Ίσως πάλι, γιατί, στην ουσία δεν ενδιαφέρονται για την προβολή του άλλου «μοντέλου» (που ξέρουν πόσο θα «τρομάξει» τον κόσμο αν το προτείνουν), αλλά για την αύξηση των ποσοστών τους και μόνο στις εκλογές…
ΓΙ’ ΑΥΤΟ άλλωστε και επιτακτικά ζητούν εκλογές…Γιατί θέλουν να εισπράξουν όχι ψήφους επιδοκιμασίας της πρότασής τους για το «αύριο» αλλά ψήφους αποδοκιμασίας της πολιτικής που μας έφτασε ως εδώ…Και μάλιστα, «εν θερμώ»…Το αποδεικνύει άλλωστε, το γεγονός ότι δέχονται ευχαρίστως στις τάξεις τους όποιον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ εξέφρασε ευκαιριακά τη διαφωνία του σ’ αυτή την πολιτική (Σακοράφα, Κουρουπλή, Οικονόμου κ.λ.π.), ενώ οικτίρουν τους πολίτες που θα επιλέξουν να ξαναψηφίσουν τους συναδέλφους τής Σακοράφα, τού Κουρουπλή, τού Οικονόμου που υπηρέτησαν την ίδια πολιτική!...
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, αν πίστευαν κι οι ίδιοι στην ιδέα της «ανατροπής» και στον μετά απ’ αυτή «παράδεισο» θα απειλούσαν τον δικομματισμό με μια «ενωμένη αριστερά» που με τα ποσοστά που καταγράφουν ήδη οι συνιστώσες της στις δημοσκοπήσεις, θα ήταν απλώς θέμα χρόνου να δρομολογήσει την επαγγελλόμενη «ανατροπή»…Όμως, μετά την πρόσφατη επίθεση του κ. Σαμαρά στην Αριστερά, η μεν κ. Παπαρήγα προσπαθούσε να αποδείξει ότι αυτή αφορούσε κυρίως το ΚΚΕ, ο δε κ. Τσίπρας «τάχωσε» άγρια τόσο στο ΚΚΕ («δεν θέλει να λερώσει τα χέρια του, δεν το ενδιαφέρει λέει η εξουσία, μιλά αόριστα για λαϊκή κυριαρχία») όσο και στη «Δημοκρατική Αριστερά» («Δεν μπορείς να καταγγέλλεις και μετά να λες ότι περίπου θα εφαρμόσω τα ίδια»)…
Μ’ ΑΥΤΑ τα δεδομένα, η πολυπόθητη «ανατροπή» θα έρθει μόνον αν ο ελληνικός λαός κάνει το 8% του ΚΚΕ 51%, ή κάνει 51% το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, αφού έτσι κι αλλιώς φρόντισαν τη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη να την εντάξουν στο σύστημα ενώ μεταξύ τους δεν προβλέπεται συνεργασία…
ΠΙΟ ΤΙΜΙΟ νομίζω, θα ήταν να μας ζητήσουν να ενισχύσουμε το ποσοστό τους με το πρόσχημα ότι θα ελέγχουν αποτελεσματικότερα την εξουσία (και θα «βολέψουν» σε καρέκλες περισσότερα επαγγελματικά στελέχη), παρά να τους ψηφίσουμε για να φέρουν την «ανατροπή» του συστήματος…Αν ήθελαν όχι να ανατρέψουν, αλλά να «τρομοκρατήσουν» έστω το υφιστάμενο «φαύλο» σύστημα, θα έσπευδαν να διαδηλώσουν τουλάχιστον σε κοινές πορείες, όταν διαμαρτύρονται για το ίδιο ζήτημα π.χ. για το μνημόνιο…Αλλά ούτε καν αυτό συμβαίνει…