ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ να το επικαλεσεί δύο φορές μέσα σε λίγα λεπτά ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη του στη Θεσσαλονίκη για να δικαιολογήσει το νέο χαράτσι στα ακίνητα: «κάνουμε τα πάντα ώστε το κράτος να μπορεί να πληρώνει μισθούς και συντάξεις»…
ΑΝ ΗΜΟΥΝ δημόσιος υπάλληλος ή συνταξιούχος θα με καθησύχαζε η διαβεβαίωση του… Ακόμη και το χαράτσι, που λέει ο λόγος, θα πλήρωνα αγόγγυστα για να έχω τη δυνατότητα βρέξει χιονίσει να εισπράττω κάθε τέλος του μηνός τον μισθό μου ή τη σύνταξη… Έλα όμως που δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα!.. Έλα που νιώθω για μια ακόμη φορά ότι η προσπάθεια που καταβάλλει ο πρωθυπουργός εμένα δεν με αφορά καθόλου!.. Έλα, επιπλέον, που, ενώ εγώ αγωνιώ καθημερινά για το αν θα προστεθώ στους ήδη 700.000 άνεργους του ιδιωτικού τομέα καλούμαι να συνεισφέρω 600 – 1000 ευρώ, ώστε να μπορεί να εγγυάται ο πρωθυπουργός την πληρωμή των μισθών εκείνων που δεν θα απολυθούν ποτέ!...
ΟΛΑ ΑΥΤΑ θα μπορούσαν να με οδηγήσουν στην υιοθέτηση του περίφημου «Δεν πληρώνω» της Αριστεράς, με ένα τελείως διαφορετικό σκεπτικό βεβαίως… Όμως θα πληρώσω… για να πονέσω… Θα πληρώσω για να εκδικηθώ τον εαυτό μου που άκριτα κάποτε αποδεχόταν τις λογικές του τύπου «ανοίγουμε τις πόρτες στο δημόσιο στους απόβλητους του κράτους της δεξιάς»… Θα πληρώσω για να μην ξαναδιανοηθώ να επικαλεστώ τη μονιμότητα ως εργαλείο για την αποφυγή πολιτικών διώξεων… Θα πληρώσω για να μην ξαναδεχτώ τη φεμινιστική λογική πασπαλισμένη με τη χρυσόσκονη «οι γυναίκες μπορούν να συνταξιοδοτούνται με δεκαπέντε χρόνια δουλειάς»…
ΑΥΞΗΣΑΜΕ το μισθολογικό κόστος του δημοσίου κατά 110% την τελευταία δεκαετία είπε ο πρωθυπουργός… Αυξήσεις, επιδόματα και διορισμοί στο ήδη υπερτροφικό δημόσιο ευθύνονται για την υπέρογκη αύξηση… Ποιοι κέρδισαν από αυτό; Οι πολιτικοί γιατί πήραν ψήφους μοιράζοντας επιδόματα και θέσεις κι οι δημόσιοι υπάλληλοι που πήραν αυτά τα επιδόματα και τις θέσεις… Ποιοι θα πληρώσουν τη ζημιά; Οι ωφεληθέντες βεβαίως, αλλά δυστυχώς κι οι αξιοπρεπέστατοι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα που δεν μπήκαν στον κόπο να γλείψουν βουλευτή, να σηκώσουν κομματική σημαία, να φωνάξουν «είσαι – είσαι ο πρωθυπουργός» και να μπουν από το παράθυρο στο μεγάλο βολευτήριο!... Δεν είναι άδικο; Είναι… Αλλά και θα πληρώσουν και κάνουν λιγότερο σαματά από τον κύριο Φωτόπουλο της ΔΕΗ που και τριπλάσιο μισθό από αυτούς παίρνει και δωρεάν ρεύμα δικαιούται και συνδικαλιστικά δάνεια συνάπτει και το πολιτικό κατεστημένο ως «ραχοκοκαλιά» του ΠΑΣΟΚ, εκπροσωπεί!...
ΞΕΡΩ αυτό που κάνω τώρα είναι ενεργοποίηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» κατά την Αριστερά… Βάζω δηλαδή τους μισούς Έλληνες που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα να στραφούν κατά των άλλων μισών που δουλεύουν στον δημόσιο… Θεωρώ όμως ότι είναι απαραίτητο να μη φοβόμαστε να δούμε το πρόβλημα χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις… Αν η Αριστερά είναι στ΄αλήθεια κατά του «κοινωνικού αυτοματισμού» ας μην στρέφει κι αυτή τον πολίτη κατά των προνομιούχων, κατά των «ξεπουλημένων» συνδικαλιστικών ηγεσιών και κατά των διαδηλωτών που σε άλλη πλατεία τιμουν με την παρουσία τους τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που οργανώνουν φορείς προσκείμενοι σε κόμματα που κατά τη γνώμη της υπηρετούν το άδικο σύστημα που μας ορίζει…
ΜΟΝΟ αν δούμε το πρόβλημα θα βρεθούμε κοντά στη λύση…
Ο Wolfgang Verwirrt κοίταξε τη φωτογραφία της γυναίκας του με την κόρη του που ήταν πάνω στο γραφείο του και χαμογέλασε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν η τρίτη του μέρα στην Ελλάδα, όπου είχε αναλάβει διευθυντής στο εργοστάσιο που είχε εξαγοράσει η εταιρία του από το ελληνικό δημόσιο. Δεν είχε προλάβει να δει πολλά από τη χώρα αλλά του έκαναν εντύπωση το κλίμα και τα τοπία. Λογάριαζε μόλις τακτοποιούταν αυτός να φέρει και την οικογένειά του να μένουν μαζί. Ήταν σίγουρος, η γυναίκα του θα λάτρευε αυτή τη χώρα.
Είχε αποφοιτήσει με άριστα το οικονομικό πανεπιστήμιο, και ήταν άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας.
Ήταν η τρίτη του μέρα λοιπόν και ενημερωνόταν για το προσωπικό που απασχολούσε η εταιρία. Κάτι του έκανε εντύπωση και τράβηξε ένα χαρτί από το φάκελο του προσωπικού. Τον κοίταξε προσεκτικά και η απορία ζωγραφίστηκε στα μάτια του. Κάλεσε την γραμματέα του στην ενδοσυνεννόηση.
-Σας παρακαλώ φωνάξτε στο γραφείο μου έναν εργαζόμενο, τον κ. Βδελυρόπουλο.
Σε πέντε λεπτά μπήκε στο γραφείο του ο εργαζόμενος και κάθισε στην πολυθρόνα. Έβγαλε τσιγάρο και χωρίς να ρωτήσει το άναψε, τράβηξε το τασάκι στο μέρος του και κοίταξε κατάματα τον διευθυντή.
Εκείνος κοιτώντας ακόμα τον φάκελο του συστήθηκε και τον ρώτησε:
-Βλέπω κάτι παράξενο στον φάκελο σας, είπε. Ενώ αναφέρεται το ύψος των αποδοχών σας, το οποίο είναι στα 80.550 € κάθε χρόνο πολύ πάνω από το μέσο όρο των υπόλοιπων, δεν βλέπω εντούτοις σε ποιο τομέα εργάζεστε, ούτε κάποια αξιολόγηση για το άτομό σας από κάποιον προϊστάμενο.
Ο εργαζόμενος χαμογέλασε αυτάρεσκα και τίναξε την στάχτη.
-Αν κοιτάξεις προσεκτικά κυρ-Wolfgang θα δεις ότι είμαι συνδικαλιστής.
Ο διευθυντής τον κοίταξε με την απορία καρφωμένη στο πρόσωπο.
-Στο εργοστάσιο μας στη Γερμανία όλοι οι εργαζόμενοι-συνδικαλιστές δουλεύουν το ίδιο με τους άλλους, με τις ίδιες αποδοχές και επιπλέον φροντίζουν για τα συμφέροντα των συναδέλφων τους εργαζομένων.
-Κοίτα να δεις κυρ-Wolfgang, η χρησιμότητά μου εδώ ξεπερνάει κατά πολύ την χρησιμότητα που έχει ένας απλός εργαζόμενος. Εγώ ουσιαστικά είμαι ο σύνδεσμος των εργαζομένων με το κόμμα, είπε, και του έκλεισε το μάτι. Εξάλλου το κόμμα με έβαλε εδώ. Αν θέλεις ησυχία στο μαγαζί σου άσε με να κάνω εγώ κουμάντο, επειδή πολλά μπορούν να συμβούν: Να ξεσπάσουν απεργίες εκεί που δεν το περιμένεις, να ξημεροβραδιάζονται διάφοροι λεβέντες έξω απ’ το εργοστάσιο και να μην μπαίνει ούτε να βγαίνει καρφίτσα, να σε βάλει το κόμμα στο μάτι, να μην πάρετε κρατική παραγγελία στα είδη που κατασκευάζετε στον αιώνα τον άπαντα και άλλα τέτοια.
Όσο για το πόσα παίρνω, αυτό έχει θεσμοθετηθεί από παλιά. Από την εποχή του αείμνηστου ηγέτη μας Αντρέα.
Χασκογέλασε και σηκώθηκε.
-Ας’ το μην το ψάχνεις, μπορεί σε λίγο καιρό να με καμαρώνεις βουλευτή και θα ‘χουμε άλλα να λέμε τότε…
Ο άλλος δεν μίλησε. Ο συνδικαλιστής έκανε προς την πόρτα, την άνοιξε και γύρισε προς τον διευθυντή.
-Έχουμε μια καλή παροιμία στο χωριό μου που ίσως σου φανεί χρήσιμη: «Νυφούλα μου όχι όπως τα ‘ξερες, αλλά όπως εδώ τα βρήκες.»
Έκλεισε την πόρτα κι’ έφυγε αφήνοντας τον διευθυντή να κοιτάει για κανα πεντάλεπτο με βλέμμα απλανές τον απέναντι τοίχο. Συνήρθε, βγήκε απ’ τις σκέψεις του και αμέσως μετά πάτησε την ενδοσυνεννόηση και ζήτησε απ’ τη γραμματέα του να τον συνδέσει με τον πρόεδρο της εταιρίας στο Βερολίνο.
-Καλημέρα σας κύριε πρόεδρε, είπε όταν συνδέθηκε. Κάτι δεν πάει καλά εδώ…
Ανδρέα, αν γίνει δημοψήφισμα για το αν η γη είναι στρογγυλή η όχι το ναι θα φτάσει γύρω στο 70%.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί? Λόγω άγνοιας μερίδας των πολιτών απο τη μια και μιας επιτηδευμένης και στοχεύοντας σε άλλο σκοπό αντίδρασης απο την άλλη.Αντίδραση που ουδεμία σχέση έχει με το σαφέστατο ερώτημα.
Αντίδραση με αρνητική απάντηση σε εκείνον που θέτει το ερώτημα.