ΠΡΙΝ εκθέσω τις απόψεις μου επί του θέματος που θα διαβάσετε παρακάτω, νοιώθω την ανάγκη να κάνω μια δήλωση: δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα, όταν, εκθέτοντας τις απόψεις μου, θέτω σε κίνδυνο την εργασιακή ασφάλεια κάποιων συναδέλφων μου…Ωστόσο, η δημοσιογραφία επιβάλει σ’ εκείνον που την ασκεί, να ξεχνάει το συντεχνιακό του συμφέρον ή την συναδελφική αλληλεγγύη όταν απευθύνεται στο ευρύτερο κοινό…Μετά την απαραίτητη διευκρίνιση λοιπόν, μπορούμε να περάσουμε στην ουσία…
ΕΙΧΑ μόλις επιστρέψει από τις διακοπές όταν διάβασα στον τοπικό Τύπο το ρεπορτάζ για την κυβερνητική απόφαση που συρρικνώνει τα κρατικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης…Ξέρετε: κατάργηση της ΕΤ-1 και της «Ραδιοτηλεόρασης», κλείσιμο και συγχωνεύσεις των περιφερειακών ραδιοσταθμών…Το πρόβλημα γνωστό, πριν ακόμα η χώρα μας, αρχίσει να χρωστάει «της Μιχαλούς»: ελάχιστη τηλεθέαση, μηδαμινή ακροαματικότητα, υπέρογκα έξοδα, μηδαμινά έσοδα, χιλιάδες αργόμισθοι ή υποαπασχολούμενοι υπάλληλοι και αλλεπάλληλοι αρνητικοί ισολογισμοί παρά την επιδότηση τους από την εισφορά όλων μας (και των …νεκρών) μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ…
ΤΜΗΜΑ του προβλήματος «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου δυστυχώς, το εν λόγω…Ευθύνεται σ’ ένα ποσοστό για τα κακά οικονομικά της χώρας, αλλά την ώρα του «πάρτυ» κανένας δεν συζητούσε για το ποιος ήπιε δυό ουίσκι και ποιος το μπουκάλι ολόκληρο…Αρκούσε που πίναμε όλοι! Αφήστε που οι τρισκατάρατοι που τόλμησαν να εκφωνήσουν το «μαζί τα φάγαμε» ήταν εκείνοι που κερνούσαν (ποτά, θέσεις, επιδόματα) τους μετέπειτα αγανακτισμένους, οι οποίοι όσο έπιναν ευχαριστούσαν, έγλειφαν, χειροκροτούσαν και δεν αγανακτούσαν, ούτε προβληματίζονταν για το που θα οδηγούσε η γενναιοδωρία των ευεργετών τους…Να πεις ότι δεν υπήρξαν δυνάμεις που προειδοποίησαν εγκαίρως; Υπήρξαν…Η ίδια η Ν.Δ. που σήμερα αθωώνει τον λαό και χρεώνει τα λάθη στους αντιπάλους της, από το 1990 μας ενημέρωνε πόσα χρωστάει το κάθε παιδί που γεννιέται, αλλά όταν διαπίστωσε ότι αυτό δεν επιβραβεύεται από την κοινή γνώμη το «γύρισε» διορίζοντας ασύστολα και πληρώνοντας «στα ίσα» όσους διαμαρτύρονταν: τους αγωνιζόμενους π.χ. αγρότες για να πάρουν τα τρακτέρ από το δρόμο μόλις το 2009 όταν η κρίση είχε ήδη ξεσπάσει…
ΤΙ ΣΧΕΣΗ έχουν όλ’ αυτά τα χιλιοειπωμένα με την κρατική ραδιοτηλεόραση και γιατί να επαναλαμβάνονται τώρα; Γιατί, με το που επέστρεψα από τις διακοπές, η είδηση που διάβασα στον τοπικό Τύπο αποδείκνυε ότι, ακόμα και τώρα που κινδυνεύουμε με οριστική χρεοκοπία δεν έχουμε καταλάβει τίποτα για όλ’ αυτά…Και δεν αναφέρομαι στους πολίτες, που στο κάτω – κάτω χειραγωγούνται από τους πολιτικούς και τα media…Αναφέρομαι σ΄ εμάς τους δημοσιογράφους που υποτίθεται ότι κάτι παραπάνω καταλαβαίνουμε από τον απλό κόσμο…Δείτε όμως, πως αντιμετωπίσαμε (όχι όλοι, αλλά η πλειοψηφία) το θέμα της συγχώνευσης των δύο ραδιοφώνων της Ε (λληνικής) ΡΑ (διοφωνίας): «Αγκάθι για τον περιφερειάρχη το που θα πάει η έδρα του συγχωνευθέντος ραδιοφώνου» διάβασα στον τοπικό Τύπο…Προφανώς, το πρόβλημα είναι για άλλη μια φορά το που θα εδρεύει ο υπό συγχώνευσιν νέος ραδιοφωνικός σταθμός: στη Λάρισα ή στο Βόλο;…
ΜΑ ΑΥΤΟ είναι το πρόβλημα; Αν η έδρα θα είναι στο Βόλο ή τη Λάρισα; Και δεν είναι πρόβλημα το αν θα είναι βιώσιμος οικονομικά ο σταθμός; Το αν θα συνεχίσουν να τον επιδοτούν οι φορολογούμενοι πολίτες, ανάμεσα τους κι οι δημοσιογράφοι των ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών για να τους ανταγωνίζεται αθέμιτα; Δεν είναι ζήτημα το τι προσφέρει αυτός ο σταθμός και διατηρείται εν ζωή, ενώ π.χ. μειώνονται οι πόροι μιας κοινωνικής δομής που αφορά τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες;
ΕΠΕΙΔΗ θέτω τα παραπάνω ερωτήματα δεν σημαίνει ότι ισχυρίζομαι πως πρέπει να κλείσει κι αυτός ο σταθμός…Όχι…Απλώς ισχυρίζομαι ότι το τελευταίο θέμα που θάπρεπε να μας απασχολήσει είναι το που θα είναι η έδρα του…Τα άλλα θα έπρεπε να μας απασχολήσουν πρώτα, αν θέλουμε να καθοδηγήσουμε την κοινή γνώμη σε μια ουσιαστική αναζήτηση γύρω από το ξαφνικό «συμμάζεμα»…Η περί της έδρας συζήτηση, αναπαράγει απλώς σύνδρομα τοπικιστικού χαρακτήρα που καμιά αξία άλλη δεν έχουν από το να συσκοτίσουν την υπόθεση…
ΚΑΙ ΓΙΑ να μη δημιουργώ παρεξηγήσεις: αν οι εν λόγω ραδιοφωνικοί σταθμοί δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό και έχουν τα απαιτούμενα έσοδα, προτείνω να απεργήσουμε όλοι ώστε να λειτουργήσουν «ασυγχώνευτοι» και σε Λάρισα και σε Βόλο…Γιατί, είναι κρίμα να κλείνουν παραγωγικές μονάδες του δημοσίου και να προστίθενται άνεργοι στους χιλιάδες ήδη του ιδιωτικού τομέα…
Ο υφ.οικονομικών Π. Οικονόμου( ο επονομαζόμενος και «κωλοτούμπας» εξ’ αιτίας της στάσης του απέναντι στο μνημόνιο πριν και μετά την υπουργοποίησή του) ξανακοίταξε το χαρτί στο γραφείο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκανε κάποια διόρθωση αλλά και πάλι δεν έμεινε ευχαριστημένος.
Μουρμούρισε μια βλαστήμια ανάμεσα στα δόντια του, και σταμάτησε να γράφει. Άφησε το στυλό και έπιασε το κεφάλι δίνοντας μια απελπισμένη έκφραση στο πρόσωπο του. Μετάνιωνε τώρα που σαν μαθητής στο μάθημα των μαθηματικών το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν το διάλειμμα για τσιγάρο και για να τηλ. στην γκόμενα.
Ο γραμματέας του τον κοίταξε περίεργος και πλησίασε στο γραφείο του.
-Είναι κάτι που μπορώ να βοηθήσω; ρώτησε
-Να ρε παιδί μου, προσπαθώ να βρω έναν μαθηματικό τύπο που ναι μεν να κόβει τα επιδόματα των εφοριακών αλλά ταυτόχρονα να παίρνουν αυτοί όλες τις αποδοχές τους χωρίς καμία απώλεια, είπε αυτός.
Ο γραμματέας έξυσε για λίγο το κεφάλι αμήχανα.
-Και γιατί δεν κόβετε όλα τα επιδόματα και να ανεβάσετε τον βασικό μισθό στο ύψος των αποδοχών τους που παίρνουν τώρα;
-Όχι, είπε ο υπουργός, είναι πολύ χοντρό και προκλητικό. Θέλω να βρω κάτι που πολλοί θα δουν αλλά λίγοι θα το καταλάβουν.
Άστραψαν τα μάτια του γραμματέα.
-Τότε κόψτε τα επιδόματα, αυξήστε λίγο τον βασικό μισθό και όλο το υπόλοιπο ποσό να το δώσετε σαν «προσωπική διαφορά».
-«Προσωπική διαφορά»; Ρώτησε ο υπουργός. Τι είναι αυτό;
-Δεν ξέρω, είπε ο γραμματέας, έτσι μου ήρθε.
Ο οικονόμου έδειξε ενθουσιασμένος.
-Καλή ιδέα είναι. αφού δεν το κατάλαβα εγώ, λίγοι θα το καταλάβουν…
-Ναι, είπε ο γραμματέας προβληματισμένος, αλλά τι θα πουν οι εργαζόμενοι στον ιδ. τομέα;
Ο Οικονόμου χαμογέλασε με αυτοπεποίθηση:
-Μην ασχολείσαι μ’ αυτούς. Ας’ τους να πάνε να μαμηθούνε…Οι άλλοι μας ψηφίζουν…