Για τα μάτια μιας γκόμενας…

ΤΗΝ ΩΡΑ που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι Κυριακή 29 Μαΐου… Στα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης κυριαρχεί ο απόηχος της αποτυχημένης συνάντησης των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του προέδρου της Δημοκρατίας… Δεν βρήκαν τρόπο να συμφωνήσουν λέει, να αντιμετωπίσουν από κοινού το οικονομικό πρόβλημα της χώρας… Το βάρος πέφτει στον Αντώνη Σαμαρά που δεν συναίνεσε στην πολιτική Παπανδρέου, αλλά εγκαλείται ο Γιώργος γιατί πήγε λέει να «τη φέρει» στον Σαμαρά και να τον βάλει να στηρίξει την πολιτική του…
ΚΑΙ να σκεφθείς, αυτοί οι δύο ήταν συγκάτοικοι!.. Όχι «στην τρέλα» αλλά στη φοιτητική τους ζωή.. Που σημαίνει ότι, πλήρωναν ΜΑΖΙ τα κοινόχρηστα για κάμποσα χρόνια χωρίς (ελπίζω) να διαφωνούν για το ποιος θα μιλήσει με τη σπιτονοικοκυρά και πόσο ρεύμα έκαψε ο καθένας!.. Μοιράζονταν τον ίδιο χώρο και προφανώς, τα κατάφερναν να συνεννοηθούν πότε να πάει στο μπαρ ο ένας, για να φέρει στο δωμάτιο τη γκόμενα ο άλλος… Άσε που οι φοιτητικές περίοδοι ευνοούν συνήθως, τις μαζικές συναθροίσεις στον έρωτα, οπότε μπορεί να τους ενώνει και καμιά παρτούζα, υπό την επήρεια ναρκωτικών … 70’s γαρ και συνεπώς: sex and drugs and rock n roll… ΚΙ ΟΜΩΣ με τέτοια προϊστορία, σαράντα χρόνια μετά, δεν βρίσκουν ούτε μια καλή κουβέντα να πει ο ένας για την πολιτική του άλλου… Ούτε για το πώς θα πληρωθούν τα κοινόχρηστα της χώρας συμφωνούν… Προτιμούν να καβγαδίζουν δημοσίως για το πόσες φορές έκανε μπάνιο ο ένας κι ανέβασε το λογαριασμό της ΔΕΥΑΛ και πόσο ρεύμα έκαψε ο άλλος κι ανέβασε στα ύψη το λογαριασμό της ΔΕΗ!.. Εν τω μεταξύ, ο διαχειριστής έχει «φορτώσει» επικίνδυνα και μας τα χώνει, πότε δια στόματος Όλι Ρεν και πότε δια στόματος Καρλ Γιουνκέρ: «Σοβαρευτείτε, θα σας πετάξουμε στο δρόμο. Η ευρωπαϊκή πολυκατοικία δεν σας αντέχει άλλο»…
ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ του καβγά των συγκατοίκων της φοιτητικής ζωής, συνήθως λύνονται με τον πιο απλό τρόπο: φεύγει ο ένας από το σπίτι και μένει στης γκόμενας μέχρι να βρει καινούριο… Μετά κόβουν «καλημέρες» και πολλά χρόνια αργότερα, κάθε φορά που ξαναβρίσκονται θυμούνται με νοσταλγία τα παλιά χρόνια, γελώντας με τις μαλακίες της νιότης…
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ τα αδιέξοδα του καβγά των συγκατοίκων του πολιτικού συστήματος δεν λύνονται τόσο απλά… Μια χώρα πιέζεται από την αδυναμία των άλλοτε συμφοιτητών να βρουν κοινές λύσεις και βλέπει το χρόνο να περνάει και τη χρεοκοπία να έρχεται καθημερινά όλο και πιο κοντά… Το χάσμα είναι αγεφύρωτο γιατί οι δύο πρώην συγκάτοικοι δεν καβγαδίζουν στην ουσία για το ποιος θα πληρώσει τα κοινόχρηστα, αλλά για τα μάτια της ίδιας γκόμενας: η εξουσία τους χωρίζει… Αν φύγει αυτή από τη μέση, σε ένα τέταρτο θα θυμηθούν τα παλιά και θα βρουν τρόπο να πληρώσουν τα κοινόχρηστα στο πιτς φυτίλι… Οι περισσότεροι συγκάτοικοι στα φοιτητικά χρόνια άλλωστε, γι αυτό «τσακώθηκαν»: για τα μάτια της κοινής φίλης που την ήθελαν κι οι δύο!.. Κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα στα είκοσι και ακόμη μεγαλύτερο στα εξήντα!..

*** ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "IMAGINE"