TΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ στην υπόθεση του Βατοπεδίου δεν είναι το αν φορούν παντελόνια οι πολιτικοί για να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεων τους… Το σίγουρο είναι πως σπανίζουν πλέον οι πολιτικοί που τιμούν τα παντελόνια τους… Άλλου ωστόσο, ενδύματος ο ρόλος ήταν καταλυτικός στην υπόθεση Βατοπεδίου και όχι των παντελονιών… Το ράσο αδιαμφισβήτητα ήταν εκείνο που αφήρεσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο από τα παντελόνια κι απ’ αυτούς που αδίκως (από ότι φαίνεται) τα φορούν…
Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ της πολιτικής ζωής από την εκκλησία είναι τέτοια που όχι απλώς τη γραφειοκρατία μπορεί να νικήσει, αλλά και να κάμψει την αντίσταση κάθε αξιοπρεπούς πολιτικού… Δείτε πως ξεκινά τον αγώνα της η συντριπτική πλειοψηφία των υποψηφίων για τις εκλογές του Νοεμβρίου και θα καταλάβετε: η επίσκεψη στον οικείο Μητροπολίτη για τη λήψη της ευλογίας του (εννοείται…) προηγείται πάσης προεκλογικής εκστρατείας… Στην ουσία πρόκειται για μια εκούσια κίνηση υποταγής, προκειμένου το χριστεπώνυμο πλήθος να λάβει το μήνυμα ότι ο υποψήφιος πληροί τις βασικές προϋποθέσεις… Αυτή η υποταγή εξαργυρώνεται με ψήφους που διαμορφώνονται με το κριτήριο της θρησκευτικότητας (πάντα ένας καλός χριστιανός υποψήφιος σύμβουλος θα εκπροσωπεί τις πατριαρχικές οργανώσεις στο άλφα ή το βήτα ψηφοδέλτιο) και λειτουργεί ως δέσμευση τετραετίας για όποια «τριβή» στις σχέσεις πολιτείας – εκκλησίας ενσπείρει ο σατανάς…
ΟΙ ΚΑΛΕΣ δημόσιες σχέσεις όμως, δεν εξαντλούνται στη διαχείριση των κρίσεων ή των «τριβών» με χριστιανική αγάπη… Δρουν ως καταλύτης στην περίπτωση που φιλόδοξοι ιεράρχες αποφασίσουν να αυγατίσουν τα χρήματα της Εκκλησίας με μπίζνες (ξενοδοχειακές μονάδες, γήπεδα γκολφ κλπ) ή ανταλλαγές οικοπέδων, λιμνών, όρμων, ή νησιών… Τότε, ακόμη κι αν κάποιοι ορθώσουν το ανάστημά τους (είτε από αξιοπρέπεια, είτε από αίσθηση του καθήκοντος, είτε για να μην «βάλουν το κεφάλι τους στον τορβά») η αναμέτρηση θα κριθεί χωρίς εκπλήξεις: αργά ή γρήγορα δηλαδή, θα καταλάβουν ότι, καθώς οι πολιτικοί έκαναν το πρώτο βήμα, τον πρώτο ρόλο τον έχει το ράσο και όχι το παντελόνι, είτε φιλελεύθερης ραφής είναι, είτε σοσιαλιστικής… Η περίπτωση Τρίτση σας θυμίζει κάτι; Όταν ζητούσε την εκκλησιαστική περιουσία φορούσε παντελόνια, αλλά ήρθε ο αρχηγός του (που του είχε βάλει και την αρχική ιδέα) και τον ξεβράκωσε!
Με ενθουσιασμό υποδέχθηκαν στην Ν.Υόρκη και στην wall street οι Αμερικανοί τον σοσιαλιστή και αντιεξουσιαστή έλληνα πρωθυπουργό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κατάλαβαν οι αφελείς αυτοί καπιταλιστές, ότι ο άνθρωπος αυτός είναι ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΥΠΝΟΣ της επανάστασης...
Η συμπεριφορά των πολιτικών μας -των πρωθυπουργών μη εξαιρουμένων, όταν κατηγορούνται για κάτι- μου θυμίζει τα παιδάκια του δημοτικού που όταν τα πιάσουν να κάνουν αταξίες ή πονηριές και ξέρουν ότι θα τιμωρηθούν παριστάνουν τα χαζά αθώα και λένε "όχι εγώ καλέ κυρία, ο άλλος το έκανε".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό μου θυμίζει ο "καταλληλότερος" όταν τον καλεί η εξεταστική για το Βατοπέδι λέει"εγώ δεν έκανα τίποτε, οι άλλοι το ξεκίνησαν και εμείς το συνεχίσαμε".
Είναι τουλάχιστον χυδαίο, το να κάνει κάποιος μία πράξη που αποδεικνύεται παράνομη, λάθος, άστοχη ή ό,τι άλλο θέλετε και αντί να έχει τα κότσια (για να μην πω τίποτε άλλο) να πει "ναι ρε, το έκανα γιατί νόμιζα ότι έτσι έπρεπε, έτσι πίστευα, έτσι γούσταρα, λάθος μου, συγγνώμη, και τώρα θα πληρώσω" κρύβεται και απαξιώνει να εξηγήσει.
Η ζωή πάντως μας έχει μάθει ότι ένας αθώος άνθρωπος, ιδίως αν νοιώθει αδικημένος, εμφανίζεται για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τις πράξεις του. Και φυσικά, αναλαμβάνει τις ευθύνες του και δεν τις μεταθέτει στους άλλους.
Υ.Γ.΄Εχω την πεποίθηση ότι το μέγεθος της διαφθοράς σε μία χώρα δεν μετριέται με το πόσοι έκλεψαν ή έφαγαν ούτε με το πόσα, το πότε και το γιατί. Μετριέται με το πόσοι μπαίνουν φυλακή και τιμωρούνται για την παρανομία τους. Πόσοι λοιπόν έχουν δικαστεί και μπει φυλακή αυτήν την χώρα;(Ρητορικό το ερώτημα).
Υ.Γ.Η κ.Πελέκη φοράει σίγουρα παντελόνια.
Οι πρώην "πολιτικοί φίλοι της" που φρόντισαν να την ξεσκίσουν μόλις τους ξεβράκωσε, φοράνε σίγουρα στρινγκάκια.
Υ.Γ.Αυτά που είπα πιο πάνω για τους πρωθυπουργούς ισχύουν για ΟΛΟΥΣ.
Οι πολιτικοί αφήνουν στους πολίτες να τους ξεβρακώνουν με το να πράττουν όπως υποδεικνύουν οι πολίτες. Και βέβαια οι πολίτες-σαν άλλοι Γραμματείς και Φαρισαίοι- παράγουν πολιτικούς καθ'εικόνα και ομοίωσή τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμισε η περιγραφή σας το θεατρικό του περασμένου χειμώνα του Θεσσαλικού θεάτρου "Η διαθήκη". Από το βιβλίο "Η διαθήκη του καθηγητή" που γράφτηκε αρκετά χρόνια πριν από το Δ.Χατζη μα είναι σα να γράφτηκε για το σήμερα!
Τελικά αυτός ο τόπος όσα χρόνια και αν περάσουν θα αποδεικνύει πως δεν μορφώνεται με τίποτα;;;
Ευχαριστώ!