Η χρησιμότητα «των βαρβάρων»….

  

                                

    «ΚΑΙ για το προσφυγικό, ποιά είναι η γνώμη σου;» το ερώτημα του φίλου, που θεωρεί ότι « οι δημοσιογράφοι πρέπει να ξέρουμε κάτι παραπάνω»... Τι να του πεις; Οι εικόνες, εδώ και πολύ καιρό, μιλούν από μόνες τους: οι πνιγμοί στο Αιγαίο, αρχικά... Στη συνέχεια οι καβγάδες για τα hot spots…Τώρα, τα κλειστά σύνορα και τα καραβάνια των προσφύγων στους ελληνικούς δρόμους...

  ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ: φτάνουν οι αφορισμοί κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα αναθέματα κατά της ξενοφοβίας; Είναι απάντηση στο πρόβλημα, η αναζήτηση των αιτίων που το δημιούργησαν; Για την κοινωνία πιθανόν να φτάνουν... Η δουλειά μιας  κυβέρνησης όμως, δεν είναι μόνο ν’ αναζητά και να επικαλείται τα αίτια που δημιούργησαν ένα φαινόμενο, αλλά πρωτίστως (ή και παράλληλα) να αντιμετωπίζει αποφασιστικά τις συνέπειες του…

   ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ως γνωστόν, δεν εμφανίστηκε απρόσμενα, «κραύγαζε» από καιρό... Η κυβέρνηση όμως άφησε τον χρόνο να κυλάει, κατά την πάγια συνήθεια της και βρέθηκε προ τετελεσμένων... Ετοιμασία καμία, μόνο οι συνήθεις καταγγελίες για «το σκληρό πρόσωπο» της Ευρώπης... Η οποία ωστόσο, δεν το μονοπωλεί: τα Βαλκάνια («συμμαχικά» όπως η Σερβία ή μη, όπως τα Σκόπια) το αντιγράφουν και μάλιστα επί το σκληρότερον!... Συνεπώς;

    ΔΕΝ αρκεί ο (γι άλλη μια φορά) ανέξοδος αντιευρωπαϊσμός για να καλύψει την κυβερνητική αδράνεια… Πέραν του ότι είναι αντιπαραγωγικός, είναι και ιδιαίτερα επικίνδυνος, καθώς για μια ακόμη φορά, μετά το θέμα της οικονομικής κρίσης, στοχοποιεί την Ευρώπη χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες της ενίσχυσης του ήδη αυξημένου αντιευρωπαϊκού ρεύματος που «παρασύρει» την ελληνική κοινωνία… Αλλά και πάλι, ακόμη κι αν οφείλει κάποιος να καταγγείλει την ευρωπαϊκή ανεπάρκεια, οφείλει και να λάβει πρακτικά μέτρα για την αντιμετώπιση του φαινομένου... Μια απλή «υπόθεση εργασίας» χρειαζόταν να κάνει η κυβέρνηση προς τούτο: «πως θ´ αντιμετώπιζε μια πιθανή ροή προσφύγων, αν δεν υπήρχε Ευρωπαϊκή Ένωση;» Τι θα έκανε για την αντιμετώπιση του προβλήματος; Αυτό που κάνει σήμερα;

   ΙΣΩΣ ναι, ίσως όχι, είναι η απάντηση... Στην περίπτωση που έκανε ό,τι ακριβώς κάνει και σήμερα, πάντως, ο δημόσιος διάλογος για τις ευθύνες της θα ήταν  εντονότατος  και δεν θα της αρκούσε για να τον αποφύγει ή υπόδειξη των ευθυνών της Ευρώπης... Θα ήταν τουτέστιν μια υπόθεση, από την οποία θα κρίνονταν η επάρκεια και μόνον της κυβέρνησης και οι δυνατότητες του κρατικού μηχανισμού... Και θα είχε να αντιμετωπίσει την αυστηρή κριτική μιας κοινωνίας που θα καταλόγιζε ευθύνες για την άθλια διαχείριση μιας τόσο σοβαρής υπόθεσης…

   ΕΝ κατακλείδι, χρήσιμοι για άλλη μια φορά οι (κατά Καβάφην) «βάρβαροι», πλην όμως δεν φτάνουν για να αθωώσουν τους κυβερνώντες… 

Και του χρόνου!…

ΑΝ πιστέψει κανείς τις «διαρροές» που έγιναν από κυβερνητικές πηγές και διαμόρφωσαν το ρεπορτάζ στα ΜΜΕ για τη συνάντηση Τσίπρα –  Μητσοτάκη, την περασμένη Τρίτη, ο πρωθυπουργός είπε στον πρόεδρο της Ν.Δ. ότι πρέπει να λήξει η εκκρεμότητα με το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και να εκλεγεί καινούργιο, για να μπορέσει απρόσκοπτα να προχωρήσει η διαδικασία για τις άδειες των τηλεοπτικών καναλιών. «Δεν είναι σωστό κανένα κόμμα να κάνει αβάντες στους ολιγάρχες μιντιάρχες» φέρεται να υπογράμμισε ο πρωθυπουργός.

ΤΗΝ ίδια ημέρα, η «εφημερίδα των Συντακτών» που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφόρησε με κύριο τίτλο «Αβάντα στους καναλάρχες», δίπλα σε μια μεγάλη φωτογραφία του Κυριάκου Μητσοτάκη, την δε επομένη, η επίσημη εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η «Αυγή» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τίτλο «Μετά το γαλάζιο μπλόκο στο ΕΣΡ  –  η κυβέρνηση «τραβάει το χαλί» από καναλάρχες –  Ν.Δ.». Συμπέρασμα: η κυβέρνηση θέλει να υλοποιήσει τη δέσμευση της ότι θα βάλει σε τάξη το ραδιοτηλεοπτικό χάος, χορηγώντας άδειες στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Αλλά, αδυνατεί να το κάνει, όσο καθυστερεί η στελέχωση του ΕΣΡ που για να γίνει, πρέπει να συμφωνήσει και η «Νέα Δημοκρατία». Η «Νέα Δημοκρατία» δεν συναινεί όμως και η διαδικασία «κολλάει»…

ΑΣ θεωρήσουμε  –  για την οικονομία της συζήτησης  –  ότι η Ν.Δ. κωλυσιεργεί ή δεν συναινεί στην αλλαγή του ΕΣΡ, γιατί θέλει να κάνει αβάντες στους καναλάρχες…Είχε άραγε υποσχεθεί στους πολίτες η «Νέα Δημοκρατία» ότι θα βάλει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό χάος; Όχι βέβαια!...Είχε υποσχεθεί στους πολίτες ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα βάλει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό χάος; Βεβαιότατα!...Είχε πει στους πολίτες ο ΣΥΡΙΖΑ ότι για να υλοποιηθεί η δέσμευσή του, απαραίτητη προϋπόθεση είναι  η συναίνεση της Ν.Δ; Σαφώς, όχι!...Γνώριζε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν διατύπωνε τη δέσμευσή του ότι για να υλοποιηθεί αυτή, χρειάζεται η συναίνεση της Ν.Δ. ώστε να αλλάξει η σύνθεση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης; Το γνώριζε! Πώς ήταν λοιπόν, σίγουρος ότι θα υλοποιούσε τη δέσμευσή του αφού γνώριζε ότι θα χρειαζόταν τη συναίνεση της Ν.Δ. για να συμβεί αυτό; Και πως προεξοφλούσε ότι η Ν.Δ. θα συναινούσε στο «ξήλωμα» των καναλαρχών που, κατά την αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ, τη «στηρίζουν»;

ΜΗΝ αναζητάτε απαντήσεις…Σκεφθείτε απλώς, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χειρίστηκε και αυτό το θέμα, με την ίδια ελαφρότητα που χειρίστηκε όλα τα άλλα. Με την λογική του «όποιος θέλει, μπορεί»!...Μπορεί να σκίσει το μνημόνιο χωρίς τη συναίνεση των δανειστών…Μπορεί ν’ αλλάξει την Ευρώπη χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των Ευρωπαίων…Μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης χωρίς λεφτά…Μπορεί να διεκδικήσει τις γερμανικές αποζημιώσεις, χωρίς να λάβει υπ’ όψιν του τις αντιρρήσεις των Γερμανών…Μπορεί να κλείσει τις Σκουριές χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των δικαστών…Μπορεί να μην ξεπουλήσει λιμάνια κι αεροδρόμια…Μπορεί να διώξει την τρόικα…Μπορεί ν’ αυξήσει το επίδομα θέρμανσης και να το δώσει σε περισσότερους…Μπορεί να μην κόψει μισθούς και συντάξεις…Μπορεί να κλείσει τα κανάλια της διαπλοκής…Μπορεί να καταργήσει τα διόδια…Μπορεί να βάλει τις αγορές να χορέψουν τσιφτετέλι…Μπορεί να πατάξει τη φοροδιαφυγή…Μπορεί να δώσει 13^η σύνταξη…Μπορεί, μπορεί, μπορεί!...

ΤΟ ΜΟΝΟ που δεν μπορεί, δυστυχώς, είναι να νικήσει τη συσσωρευμένη εμπειρία του θυμόσοφου λαού: «ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται…». Και με το που δεν πρόλαβε να κλείσει χρόνος, το ένα μετά το άλλο τα «θέλω, άρα μπορώ» άρχισαν να καταρρέουν…Οι αγρότες στο δρόμο, οι συνταξιούχοι στο δρόμο, τα αεροδρόμια στους Γερμανούς, το λιμάνι στους Κινέζους, τα κανάλια όπως τα ξέραμε, οι εθνικές οδοί στους Μπομπολαίους, η τρόικα επί το έργον, οι αγορές στο σβέρκο μας, η Μέρκελ αγκαλιά με τον Αλέξη, ο Τσακαλώτος χαμογελαστός δίπλα στον Σόιμπλε, η φοροδιαφυγή ατάραχη, οι Σκουριές δικαιωμένες από τα δικαστήρια, η δεξιά πρώτο πλάνο στην εξουσία με πρόεδρο Παυλόπουλο  και υπουργό (παρά τω πρωθυπουργώ!!!) Τέρενς, συν Κουντουρά, Καμμένο, Παπαγγελόπουλο κ.λ.π. και το ΠΑΣΟΚ αγέρωχο, ακόμη στα υπουργεία με Κουρουπλή (στο πρώτο τή τάξει), Σπίρτζη, Τζάκρη, Κατρούγκαλο, Τόσκα, Μπόλαρη, Μάρδα!...

ΠΕΡΥΣΙ, σαν σήμερα 23 Ιανουαρίου, ολοκληρωνόταν η πιο σκληρή προεκλογική αναμέτρηση της χώρας…Όποιος ονειρεύτηκε ότι τη Δευτέρα μετά τις εκλογές θα ξημέρωνε μια άλλη μέρα, είδε απλώς αυτό που ο λαός ονομάζει «όνειρα γλυκά»…Γιατί, ξυπνώντας (ελπίζω) αργότερα, διαπίστωσε ότι μπορεί μεν η οικογένεια του αφελούς Ιάσονα Σχινά – Παπαδόπουλου να χαίρεται γιατί δικαιώθηκαν οι αγώνες των προγόνων της και των μελών της και βρήκε θέσεις μετακλητών υπαλλήλων, αλλά τα περισσότερα υπουργεία πάλι Πασόκοι και Δεξιοί τα πήραν, για να συνεχίσουν να κουνούν στην κοινωνία επιδεικτικά το δάχτυλο από τα κανάλια του Μπόμπολα και του Βαρδινογιάννη (που τους «προστατεύει» ο Κυριάκος), και που  μεταδίδουν στους ψηφοφόρους την είδηση ότι ο Αλέξης βρίσκεται στο Νταβός και χορεύει στους ρυθμούς των αγορών προσπερνώντας στωικά τα «ανόητε» του Σόϊμπλε, αφού προηγουμένως τηλεφώνησε προσωπικά στον κινέζο πρωθυπουργό για να του πουλήσει (σε καλή τιμή) το λιμάνι του Πειραιά!...

ΚΑΙ του χρόνου σύντροφοι…Και του χρόνου…

Ποιος Θανάσης;

   ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργό Λεωνίδα Γρηγοράκο να επιστρέφει με «σκοτεινό» το βλέμμα, στο σπίτι του και να τον υποδέχεται με έκδηλη ανησυχία η γυναίκα του:

-         Τι σε βασανίζει Λεωνίδα μου;

-         Με διέγραψε η Φώφη…

-        Σε διέγραψε; Τι της έκανες; Πάλι πρόβλημα δημιούργησες;

-        Είπα ότι με την εκλογή του Κυριάκου, μπορεί να έχουμε πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ…

-        Δεν μπορεί να είπες τέτοιο πράγμα, εσύ!...Κάτι θα σου έριξαν στο ποτό και δεν το κατάλαβες!...Θα της τηλεφωνήσω εγώ να της εξηγήσω ότι δεν είχες τον έλεγχο…

ΕΙΝΑΙ η διακωμώδηση μιας ιστορικής απόφασης…Της διαγραφής του Λεωνίδα Γρηγοράκου από την Φώφη Γεννηματά! Για την ακρίβεια της πρώτης διαγραφής στην οποία αναγκάζεται να καταφύγει η «σιδηρά κυρία» του ΠΑΣΟΚ!...Ναι, πλέον, η Φώφη είναι ηγέτης!...Διαγράφει με την αποφασιστικότητα ενός Ανδρέα Παπανδρέου για να καταστεί σαφές ποιος κάνει πλέον κουμάντο στο ΠΑΣΟΚ…Θα τολμήσει πλέον, να της επιστήσει κανείς ειρωνικά την προσοχή «μη σκίσει κανένα καλσόν»;

     ΔΕΝ μπορώ να εξηγήσω τον λόγο, αλλά όταν άκουσα ότι η Φώφη διέγραψε τον κ. Γρηγοράκο μ’ έπιασαν τα γέλια…Αυτά τα ανεξήγητα γέλια, που καμιά φορά σε πιάνουν στις κηδείες και σε εκθέτουν: «τι έπαθε αυτός ο γελοίος και γελάει; Δεν καταλαβαίνει ότι έχουμε κηδεία;» ακούω τα σχόλια δίπλα μου…Αλλά, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου: «γελά δ’ ο μωρός καν τι μη γελοίον ει» η φράση του Πιττακού του Μυτιληναίου, που την ακούγαμε στο σχολείο από τους καθηγητές, κάθε φορά που γελούσαμε αναίτια κατά τη γνώμη τους…

     ΤΟ ΑΝΑΙΤΙΑ όμως, στην περίπτωση της Φώφης δεν ισχύει…Γιατί, δεν γελάς αναίτια με την απόφαση της να διαγράψει τον Γρηγοράκο αλλά υπαιτιότητί της…Και γελάς γιατί νοιώθεις ότι πήρε στα σοβαρά τον ρόλο της! Τόσο που διοικεί το ΠΑΣΟΚ σαν, όχι ένα κόμμα που υφίσταται γιατί δεν μετοίκησαν όλοι οι ψηφοφόροι του στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα κόμμα που φιλοδοξεί να δικαιώνει καθημερινά τον ιστορικό του ρόλο μέχρι τη στιγμή που ο τελευταίος θα κλείσει με πάταγο την πόρτα πίσω του..

    Σ’ ΕΝΑ τέτοιο κόμμα, ο αρχηγός δεν είναι κάποιος που τυπικά κατέχει την καρέκλα του προέδρου, αλλά ένα πρόσωπο που οφείλουν όλοι να σέβονται…Ακόμη κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος για τον οποίο τα social media έγραψαν χθες, ότι κινδυνεύει κι αυτός με διαγραφή, αν αρθρώσει υπερασπιστικό λόγο για τον διαγραφέντα βουλευτή -  άλλοτε στενό συνεργάτη του…Να το δούμε κι αυτό και θα ‘χουμε «κλείσει» ως πολίτες!...

  ΑΛΛΑ, ενός φαιδρού, μύρια έπονται: η απόφαση της Φώφης Γεννηματά να προχωρήσει στη διαγραφή του Λεωνίδα Γρηγοράκου μετά τις δηλώσεις του βουλευτή Λακωνίας ότι οι εν ενεργεία βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα συμπορευθούν με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, προκάλεσε την έντονη ενόχληση της ΔΗΜΑΡ, του δεύτερου εταίρου στη σύμπραξη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Μιλώντας, λίγες ώρες μετά της Φώφης στον Σκάι, το στέλεχος της ΔΗΜΑΡ Δημήτρης Χατζησωκράτης δήλωσε ότι η ΔΗΜΑΡ δεν ενημερώθηκε και εξέφρασε την άποψη ότι οι «χειρισμοί θα μπορούσαν να είναι διαφορετικοί». Όπως ανέφεραν συνεργάτες του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Θανάση Θεοχαρόπουλου, δεν υπήρξε καμία προηγούμενη ενημέρωση για την απόφαση αυτή καθώς ο κ. Θεοχαρόπουλος ενημερώθηκε μετά την ανακοίνωση διαγραφής Γρηγοράκου. Μάλιστα, κύκλοι της Αγ. Κωνσταντίνου επεσήμαναν: «Χρειάζεται φυγή προς τα εμπρός με τη λειτουργία των συλλογικών οργάνων της συμπαράταξης όπου εκεί μπορούν να συζητούνται και θέματα αυτά».Την αντίδρασή της εξέφρασαν και οι «Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία», οι οποίες σε ανακοίνωσή τους δήλωσαν ότι δεν είχαν ενημερωθεί.

     «ΤΡΙΚΥΜΙΑ στο ποτήρι»!...Πάνω που η Φώφη ξεπέρασε τον εαυτό της και πήγε να μπει στο «πετσί» του ρόλου του Ανδρέα Παπανδρέου ήρθε ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ να της υπενθυμίσει ότι δικαιούται κι αυτός μερίδιο εξουσίας, όπως άλλωστε και οι «κινήσεις πολιτών για Σοσιαλοδημοκρατία»…Στην εποχή της συμπύκνωσης του χρόνου, η Φώφη δεν άντεξε πάνω από εικοσιτετράωρο στο ρόλο της «σιδηράς κυρίας»…Την επόμενη το πρωί ήρθε ο Θανάσης και την αμφισβήτησε… 

Η διαφορά

μεταξύ ηθικού

 και ηθικολόγου…

«ΕΝΤΕΚΑ περικοπές συντάξεων έγιναν ως τώρα, η δωδέκατη σας πείραξε;»

ΑΥΤΟ είναι το επιχείρημα με το οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι τη δωδέκατη περικοπή οφείλουμε να την υποδεχθούμε με χειροκροτήματα…Λησμονώντας ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ μας κάλεσε πριν γίνουν οι εκλογές, να διώξουμε αυτούς που έκαναν τις προηγούμενες έντεκα μειώσεις και να φέρουμε αυτόν στην εξουσία που όχι απλώς δεν θα έκανε περικοπές, αλλά θα αναπλήρωνε και μερικές απ’ αυτές που έκαναν οι προηγούμενοι, επαναφέροντας την 13^η σύνταξη!...

ΜΟΝΟΝ βλάξ λοιπόν, θα μπορούσε να συμφωνήσει ότι δικαιούται κι αυτή η κυβέρνηση να κάνει μια περικοπή, επειδή οι προηγούμενοι έκαναν έντεκα!...Μόνον βλάξ! Ο ίδιος ίσως βλάξ που έγινε έξαλλος, όταν άκουσε την περασμένη Παρασκευή τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νάσο Αθανασίου να δηλώνει στην κρατική τηλεόραση «πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη από τον πρωθυπουργό Σημίτη και τον Τάσο Γιαννίτση διότι από τότε είχε καταλάβει ότι το ασφαλιστικό καταρρέει, ότι τα Ταμεία καταρρέουν και έπρεπε να κάνουμε κάτι»…

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ του, κατά Καραμανλή, «απέραντου φρενοκομείου», συμβαίνει από πολλά χρόνια να έχουμε απαξιώσει εντελώς το «παράδειγμα προς μίμησιν» (την πρόνοια π.χ. του Σημίτη για το ασφαλιστικό) και να έχουμε υπερτιμήσει το «παράδειγμα προς αποφυγήν»…Το συναντούμε συχνά στην καθημερινότητά μας: «να παρκάρω (παράνομα) εδώ ή θα μας κόψουν κλήση;» προβληματίζεσαι μεγαλοφώνως μπροστά στη γυναίκα σου…Κι εκείνη σου λύνει αμέσως το πρόβλημα: «μα όλοι εδώ παρκάρουν»!...Την ίδια απάντηση δίνεις στο γιό σου, που σε ελέγχει, γιατί φοροδιαφεύγεις: «μόνο εγώ φοροδιαφεύγω; Οι άλλοι τι κάνουν;». Αλλά και όταν απουσιάζει το προσωπικό συμφέρον, η λογική δεν αλλάζει: «έπιασαν τον Κεντέρη ντοπαρισμένο», ανακοινώνει η τηλεόραση…«Γιατί, οι Αμερικάνοι δεν ντοπάρονται;» απαντάει η κοινωνία!...

ΣΤΗΝ πολιτική, το «παράδειγμα προς αποφυγήν» είναι το μεγαλύτερο άλλοθι για να κάνεις τα αντίθετα απ’ αυτά που υποσχέθηκες για να έρθεις στην εξουσία…Τελευταίας εσοδείας παραδείγματα: Πρόβλημα με το πόθεν έσχες του Φλαμπουράρη; «Μιλούν αυτοί που έκλεβαν επί σαράντα χρόνια;», η αθωωτική απάντηση…Καταγγελία για τοποθέτηση συγγενών και κομματόσκυλων του ΣΥΡΙΖΑ σε δημόσιες θέσεις; «Μιλούν αυτοί που διόριζαν σαράντα χρόνια;».

ΕΤΣΙ και με τις συντάξεις τώρα…Η πρώτη αριστερή περικοπή, επιχειρείται να αθωωθεί με την επίκληση του «παραδείγματος προς αποφυγήν»: «έντεκα περικοπές έκαναν οι άλλοι, η δωδέκατη σας πείραξε;». Ενδεχόμενη αποδοχή του επιχειρήματος βεβαίως, δημιουργεί προϋποθέσεις επεκτάσεώς του: όταν ας πούμε, οι άλλοι έκαναν έντεκα περικοπές, μόνον μία δικαιούται ο καινούργιος; Δεν είναι λογικό να μας πει αύριο «έντεκα περικοπές έκαναν οι άλλοι, δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε κι εμείς δύο;». Κι η αλήθεια είναι ότι ο βλάξ πάλι θα το δεχτεί το επιχείρημα: μέχρι 10 έχουν το δικαίωμα προφανώς να κάνουν, αφού οι άλλοι έκαναν έντεκα!...Ας είμαστε επιεικείς!…Επιεικείς σε κάθε περίπτωση: ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται να διορίζει επί 38 χρόνια, γιατί οι άλλοι διόριζαν επί σαράντα ολόκληρα χρόνια…Ο Φλαμπουράρης κι ο Σταθάκης δικαιούνται να ξεχνούν περιουσιακά στοιχεία στο «πόθεν έσχες» τους, γιατί ο Τσοχατζόπουλος έκλεβε δισεκατομμύρια…Και πάει λέγοντας…

ΔΕΝ είναι υπερβολή, τα παραπάνω…Παράκρουση είναι, καθώς σε ορισμένες περιπτώσεις η σύγκριση δεν είναι καν αριθμητική: «εμείς πουλάμε με πόνο ψυχής, οι άλλοι πουλούσαν με χαρά»! Εδώ ο βλάξ αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι μόνον μαθηματικό το πρόβλημα, συμμετέχει κι ο συναισθηματικός κόσμος του πολιτευομένου…Και συναινεί, όπως ακριβώς συναινεί η απατημένη σύζυγος μόλις βλέπει τον οικογενειακό φίλο με γκόμενα: «μμμ…η δικιά μας είναι καλύτερη!...».

Ο ΟΠΑΔΙΣΜΟΣ δυστυχώς, είναι η εξήγηση αυτής της συμπεριφοράς και δεν αφορά μόνον τους αποδέκτες της επιχειρηματολογίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλου του πολιτικού φάσματος: το ΠΑΣΟΚ διόριζε επικαλούμενο το κομματικό κράτος της Δεξιάς…Οι Νεοδημοκράτες ζητούσαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη να φροντίσει τα «δικά μας παιδιά» επικαλούμενοι τις αδικίες του «πασοκικού κράτους»…Κι ο ΣΥΡΙΖΑ που απέρριπτε την πρακτική και των δύο, την επικαλείται για να στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό…Κι όλα αυτά, ενώ όλοι ανήλθαν στην εξουσία καταδικάζοντας αυτά που αναπαράγουν!...

«Η ΗΘΙΚΗ δεν είναι ποτέ για τον γείτονα» λέει ο επιφανής γάλλος φιλόσοφος Αλαίν: «εκείνος που ασχολείται με τα καθήκοντα του γείτονα δεν είναι ηθικός, αλλά ηθικολόγος»…Κι από ηθικολογία χορτάσαμε!...    

Ο φερετζές…

ΟΣΟΙ, υπηρετώντας την στρατιωτική μας θητεία, είχαμε την τύχη να ζήσουμε τις αντιδράσεις που προκαλούσε στο στράτευμα η πολιτική αλλαγή της 18^ης Οκτωβρίου του 1981, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσουμε, πως ζήσαμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία: τόσο τις ημέρες πριν την εκλογική διαδικασία που έφερε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, όσο και μετά απ’ αυτήν, που η αμηχανία ήταν έκδηλη σ’ ολόκληρο το στράτευμα…

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, έζησα αυτή την εμπειρία σ’ ένα χώρο που σου έδινε τη δυνατότητα να ζεις την ιστορία σαν πρωταγωνιστής: στο διοικητήριο της 1^ης Στρατιάς στη Λάρισα, όπου δραστηριοποιούνταν κυρίως ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί...Αμήχανοι οι περισσότεροι, προτιμούσαν να βιώνουν, συγκρατώντας τα συναισθήματά τους, τη μεταβατική περίοδο, καθώς γνώριζαν ότι η αφοσίωση στην παράταξη που ως τότε κυβερνούσε (και στην οποία επρόσκειντο οι περισσότεροι απ΄ αυτούς) δεν θα ήταν πλέον εφόδιο, αλλά βαρίδιο…Υπήρχαν όμως κι οι εκδηλωτικοί: εκείνοι που φρόντιζαν μεγαλοφώνως να μακαρίζουν την «αλλαγή» ώστε αργότερα να εξαργυρώσουν την «προοδευτική» τους μετάλλαξη κι εκείνοι που καθύβριζαν δημοσίως τον Αντρέα Παπανδρέου, θεωρώντας σίγουρη την καταστροφή της χώρας, άμα τή ανόδω του στην εξουσία…

Ο ΠΙΟ φανατικός απ’ όλους, ήταν ένας αντισυνταγματάρχης που, από το πρωί ως το βράδυ, «έχυνε δηλητήριο» για τον Αντρέα…Μια συντροφιά συναδέλφων του συνήθιζε να τον απολαμβάνει ν’ αγορεύει, άλλοτε προβλέποντας εθνικές καταστροφές κι άλλοτε τη διάλυση της χώρας…Ώσπου μια μέρα, μπήκε στο γραφείο αλλαγμένος: «Αν-τρέ-ας»! φώναξε όλο θαυμασμό…«Υπο-κλί-νο-μαι»! συμπλήρωσε με έμφαση: «Παίρνω πίσω, όσα έχω πει γι’ αυτόν»!...

«ΤΙ ΕΓΙΝΕ κύριε συνταγματάρχα;» τον ρώτησα…«Πήραμε προαγωγή;». Γέλασε…«Όχι παιδί μου…Κάτι ακόμη μεγαλύτερο: αποκτήσαμε την ελευθερία μας»! Δεν του πήρε παρά, λίγα λεπτά για να μου εξομολογηθεί ότι η «ελευθερία» που απέκτησε, δεν οφείλονταν στον πολυδιαφημιζόμενο εκείνη την εποχή «εκδημοκρατισμό των Ενόπλων Δυνάμεων», αλλά στην θεσμοθέτηση του «αυτόματου διαζυγίου» που του έδινε μετά από χρόνια, τη δυνατότητα να δώσει τέλος σ’ έναν αποτυχημένο γάμο και να δρομολογήσει τον επόμενο με τη γυναίκα που αγαπούσε!...

ΘΥΜΗΘΗΚΑ αυτή την ιστορία τούτες τις ημέρες που κάποιοι αντιμετωπίζουν απαξιωτικά την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης, με το «όλα τάχε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε»…Πράγματι, ο φερετζές είναι πολυτέλεια όταν της λείπουν τα βασικά της Μαριορής, αλλά ας μην τον υποτιμούμε…Είναι κυρίως αυτός, που χωρίζει αυτούς που βλέπουν το σήμερα από εκείνους που έχουν κολλήσει στο χθες και τέμνει διαφορετικά το κοινωνικό σώμα σε σχέση με τις γνωστές διαχωριστικές γραμμές…   

2015: Το πιο χρήσιμο!....

Μόνο με τις αποφάσεις μας

δείχνουμε πόσο σημαντικοί είμαστε…

Ζαν Πωλ Σάρτρ

«ΝΑ ΦΥΓΕΙ και να μην ξανάρθει»…Το άκουσα από πολλούς το κατευόδιο του 2015 αυτές τις ημέρες και απόρησα: μα τόσο κακό ήταν αυτό το 2015; Δεν θα διαφωνήσω για τα δεινά που επισώρευσε σε όλους μας, η προηγούμενη χρονιά, αλλά νομίζω ότι τα καλά που μας πρόσφερε ήταν περισσότερα…

ΠΑΝΩ ΑΠ’ΟΛΑ, γιατί επεφύλαξε το τέλος της αυταπάτης. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τι ακούγαμε πέρυσι τέτοιες ημέρες για να καταλάβει το μέγεθος της αυταπάτης: θα σκίσουμε το μνημόνιο, θα βάλουμε τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη, δεν θα πληρώσουμε το επονείδιστο χρέος, θα διεκδικήσουμε (και θα …πάρουμε) τις γερμανικές αποζημιώσεις, θα διώξουμε την τρόικα, θ’ αλλάξουμε την Ευρώπη…

ΔΕΝ ήταν ένα σετ από τα γνωστά ελαφρολαϊκά «θα» που εθιμικά ακούγονται σε κάθε προεκλογική περίοδο τόσο στην Ελλάδα, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο... ΄Ηταν ένα  αφήγημα που έβαζε τόσο ψηλά τον πήχη, ώστε μόνον αφελείς θα μπορούσαν να το πιστέψουν…Υπήρξαν πολλοί!...Που, προσγειώθηκαν ανώμαλα στη συνέχεια και εξακολουθούν να προσγειώνονται καθημερινά…Η εμπειρία όσο επώδυνη κι αν είναι, δεν παύει να είναι εξαιρετικά χρήσιμη για όλους: θα ξαναπιστέψουμε τα μεγάλα λόγια; Θα παρέχουμε του λοιπού, πάντα μια δεύτερη ευκαιρία στους εκάστοτε φορείς της αυταπάτης; Θα αποδεχθούμε ότι η διάψευση του αφηγήματος ήταν όντως προϊόν αυταπάτης ή υπήρχε και δόλος; Θα συνεχίσουμε να περνάμε από τα μεγάλα «ΟΧΙ» στα μεγάλα «ΝΑΙ» χωρίς ντροπή;

ΑΝ ο χρόνος που πέρασε βοήθησε να προβληματισθούμε ως προς την αναγκαιότητα να αντιμετωπίζουμε με ρεαλισμό κάθε κατάσταση, το 2015 ήταν μια χρονιά χρήσιμη. Μας προσέφερε μια εμπειρία ανεκτίμητη, μας έκανε σοφότερους. «Πείρα είναι το όνομα που δίνουμε στα λάθη μας» κατά τον Όσκαρ Ουάϊλντ…Το λάθος του 2015 μας έμαθε ποιόν βοηθάει ο λαϊκισμός…Τον λαϊκιστή και μόνο!...Αν δεν βοήθησαν τα όσα ζήσαμε τις προηγούμενες 365 ημέρες να το καταλάβουμε, θα το καταλάβουμε τις επόμενες μέρες που θα πάμε καθημερινά στην Εφορία…  Τα επόμενα χρόνια, που θα δουλεύουμε ενώ θα έπρεπε να έχουμε συνταξιοδοτηθεί (ιδίως οι δημοσιογράφοι που, όχι απλώς αποδεχτήκαμε αλλά και αγωνιστήκαμε πολλοί εξ ημών, ώστε να επικρατήσουν αυτά τα ψέματα!)… Θα το καταλάβουμε  την ημέρα που ο γιος μας ή κόρη μας θα φύγει στο εξωτερικό, επειδή θα διαπιστώσει ότι το ποσοστό της ανεργίας δεν μειώνεται με ακτιβισμό…

ΤΟ 2015 μας προσέφερε την ευκαιρία να προσγειωθούμε… Ανώμαλα, έστω!...Το 2016 αν δεν κεφαλαιοποιήσουμε την αξία της προσγείωσης, μπορεί να ελπίζουμε στον Κοέλιο και στη θεωρία του περί συνωμοσίας του Σύμπαντος…Η και στον Βασίλη Λέβεντη που αντιμετωπίζεται πλέον ως χρυσή εφεδρεία των δυνάμεων του Έθνους…

Καλή χρονιά! 

Εθιμικά ρεπορτάζ…

ΑΠΟ ΤΟ 1990 που η ελεύθερη τηλεόραση μπήκε στη ζωή μας και παρέλαβε τη σκυτάλη στην τήρηση των δημοσιογραφικών παραδόσεων από τις εφημερίδες, οι δημοσιογράφοι υποδεχόμασταν κάθε φορά, το νέο έτος αναζητώντας τρεις «ειδήσεις»: αν ήταν αγόρι ή κορίτσι το πρώτο παιδί που γεννήθηκε με την ανατολή του νέου χρόνου (η πρώτη είδηση), αν βρέθηκε ο τυχερός του κρατικού λαχείου (η δεύτερη) και πόσοι συμπολίτες μας προσέφυγαν στο νοσοκομείο με στομαχικά προβλήματα, εξ αιτίας της υπερβολικής κατανάλωσης γαλοπούλας, μελομακάρονων και κουραμπιέδων (η τρίτη και καλύτερη)!

ΜΙΑ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ μετά, η πρώτη είδηση, ελάχιστους κινητοποιεί και ελαχιστότερους ενδιαφέρει…Όλοι άλλωστε, γνωρίζουμε ότι «τα πάντα είναι σχετικά» και, μετά τον ετεροχρονισμένο εκσυγχρονισμό μας δια της ψηφίσεως του συμφώνου συμβιώσεως, τα γελοία διλλήματα του παρελθόντος (που  «ράτσιζαν» ασύστολα μάλιστα, όταν η οικογένεια «έβλεπε κορίτσι») κατέπεσαν…Η, εθιμικά, δεύτερη είδηση πλέον, δεν είναι είδηση, καθότι οι νικητές (του κρατικού αλλά και των υπολοίπων) λαχείων δεν εμφανίζονται, γνωρίζοντας ότι ζουν σε μια καθόλου πια, αθώα κοινωνία… Το πολύ- πολύ να μάθουμε ότι ο νικητής είναι 35 χρονών από την Πάτρα…

Η ΤΡΙΤΗ είδηση προκαλεί γέλια με το που ανακαλείται στη μνήμη: είμαστε τόσο σοβαρή χώρα, αναρωτιέσαι, που απασχολούσαμε  μέχρι χθες, ρεπόρτερς  για να μάθουμε πόσοι πήγαν στο νοσοκομείο με βαρυστομαχιά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα; Η απάντηση είναι ναι…Και δεν είναι «ναι» με συστολή, αλλά ένα «ναι» που ξεχειλίζει από υπερηφάνεια, αλλά και νοσταλγία τώρα που η κρίση μας κάνει ν’ αποθεώνουμε ακόμη και τις κακές συνήθειες του παρελθόντος…Ναι, τη λατρέψαμε και τη λατρεύουμε την υπερβολή!...Όχι μόνο στο φαγητό, αλλά σε όλα!... Και μόνο, που λοιδορούμε – γελώντας ειρωνικά- τους ξένους, καταλογίζοντας τους πως «όταν αυτοί έτρωγαν χαρούπια, εμείς είχαμε χοληστερίνη», δείχνει πως σκεφτόμαστε…

Ο ΛΙΤΟΣ τρόπος ζωής για τον οποίο μίλησε πέρυσι ο (φέρων πανάκριβο σακάκι PRADA, πάντως) Γιάνης Βαρουφάκης δεν είναι στις προτεραιότητες μας…Ήταν σ’ αυτές των γονέων μας, ασχέτως εάν οι ίδιοι μας εξέθρεψαν ως βουλιμικούς…Οι φοιτητές στο εξωτερικό γελούσαμε με τους ξένους που την εποχή που εμείς αγοράζαμε ένα (ή δύο, μήπως το ένα  βγει «μάπα») καρπούζι, αυτοί αγόραζαν μια φέτα…

ΣΗΜΕΡΑ και μετά από πέντε χρόνια κρίσης, ίσως καταλάβαμε τη διαφορά της υπερβολής από την απλότητα…